Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

demolior

From LSJ

Ὁπόσον τῷ ποδὶ περρέχει τᾶς γᾶς, τοῦτο χάρις → Every inch of his stature is grace

Theocritus, Idylls, 30.3

Latin > English

demolior demoliri, demolitus sum V DEP :: throw/cast off, remove; pull/tear down, demolish/destroy/lay waste; abolish

Latin > English (Lewis & Short)

dē-mōlĭor: ītus, 4,
I v. dep. a., to cast off, remove.
I In gen. So only once in a trop. sense: culpam de me demolibor, Plaut. Bac. 3, 1, 16.—Far more freq.,
II In partic., of buildings, to throw down, pull or tear down, demolish (for syn. cf.: deleo, eluo, diluo, diruo, everto, destruo).
   A Lit.: monimenta virum, Lucr. 6, 242; (Lachm. lamenta): domum, Cic. Off. 1, 39: parietem, id. Top. 4, 22: statuas, id. Verr. 2, 2, 67: signum, id. ib. 2, 4, 39: columnas, id. Q. Fr. 3, 1, 1 fin.: munitiones, Sall. H. Fragm. ap. Non. 95, 22; cf. Nep. Timol. 3, 3: deum immortalium templa, Liv. 42, 3.—
   b Of inanimate subjects: arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat oblivio, Plin. Pan. 55, 9.—
   B Trop., to demolish, destroy: aevi prioris Robora, Ov. M. 15, 228: si quod cuiquam privatim officiet jus, id destruet ac demolietur, quid attinebit? etc., Liv. 34, 3: Bacchanalia, id. 39, 16: faciem, to disfigure, Hier. in Matt. 6, 16 (as a transl. of the Gr. ἀφανίζειν τὸ πρόσωπον): terram, lay waste, Vulg. 4 Reg. 18, 25; id. Jer. 51, 2.—Absol.: ubi tinea demolitur, id. Matt. 6, 19 sq.!*?
   a Act. form dēmōlĭo, īre, Naev. ap. Diom. p. 395 P. (Com. v. 48 Rib.); Varr. ib. Lex ap. Front. Aquaed. 129; Lact. 4, 11, 6.—
   b Demolior, īri, in pass. signif., Lex ap. Front. l. l.; Curio ap. Prisc. p. 793 P.; Dig. 7, 4, 10; 41, 3, 23; Inscr. Orell. 3015.

Latin > French (Gaffiot 2016)

dēmōlĭor,¹² ītus sum, īrī, tr.,
1 mettre à bas, faire descendre : signum Cic. Verr. 2, 4, 75, descendre une statue de son socle, cf. 4, 99 ; parietem Cic. Top. 22, abattre, démolir une muraille, cf. Att. 4, 2, 5 ; Off. 1, 138
2 [fig.] détruire, renverser : Ov. M. 15, 228 ; Liv. 34, 3
3 éloigner, rejeter [fig.] : demoliri de se culpam Pl. Bacch. 383, rejeter loin de soi une faute. fut. demolibor Pl. Bacch. 383 || sens passif : Lex d. Frontin. Aqu. 129 ; Curio d. Prisc. Gramm. 8, 19 ; Dig. 7, 4, 10 ; 41, 3, 23.

Latin > German (Georges)

dē-mōlior, mōlītus sum, īrī, I) herabwälzen, nur übtr., de me hanc culpam demolibor (archaist. Fut.), will abwälzen, Plaut. Bacch. 383. – II) prägn., gewaltsam, zerstörend herabreißen, nieder- od. einreißen, schleifen, zerstören, A) eig.: columnam, statuam, simulacrum, signum, Cic.: domum, Cic.: munitiones, Sall. fr.: propugnacula tyrannidis, Nep.: castellum, Vitr.: si tectum hoc insciente aut per vim demolitus esset, Cic.: quae in loca publica inaedificata immolitave privati habebant, intra dies triginta demoliti sunt, Liv.: im Bilde, subruit haec aevi demoliturque prioris robora, stürzt in Trümmer, Ov. – v. lebl. Subjj., arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat (entstellt) oblivio, Plin. pan. 55, 9. – B) übtr.: si quod cuique privatim officiet ius, id destruet (aus seinen Fugen reißen) ac demolietur, Liv.: demolientes Bacchanalia discutientesque nefarios coetus, Liv.: dem. faciem, entstellen (als Übersetzung von ἀφανίζειν το πρόςωπον), Hier. in Matth. 6, 16. / Aktive Nbf. dēmōlio, īvī u. iī, īre, Naev. com. 48. Caes. Hemin. ann. 2. fr. 23. Varro sat. Men. 591 u. Varro fr. bei Diom. 401, 1. Lex. ap. Frontin. aqu. 129, oft bei den ICt. u. Eccl. (s. Bünem. Lact. 4, 11, 6. Georges, Lexic. d. lat. Wortf. s. 202). – demolior passiv, Lex ap. Frontin. aqu. 129 u. ICt.: übtr., demolitur pecunia, Curio bei Prisc. 8, 19.

Latin > Chinese

demolior, iris, itus sum, iri. d. 4. :: 拆。打倒。— jus 强冒律例。枉法。— culpam de se 脫罪。 Demolibor pro Demoliar.