ῥιγηλός

English (LSJ)

ῥιγηλή, ῥιγηλόν,
A making to shudder, terrible, ὀϊστοί Hes.Sc.131; ὑλαγμός Nic.Al.220; ὄνειδος AP7.351 (Diosc.); ἀγών Nonn. D. 37.149; ῥ. ναύταις ἐρίφων δύσις AP7.640 (Antip.).
2 of persons, susceptible to cold, Anon. ap. Suid. Adv. ῥιγηλῶς Poll.5.111.

German (Pape)

[Seite 842] frostig, schaurig, Schauder, Schrecken verursachend; ὀϊστοί, Hes. Sc. 131; ὑλαγμός, Nic. Al. 220; a. Sp.

French (Bailly abrégé)

ός, όν :
qui fait frissonner, terrible.
Étymologie: ῥῖγος.

Russian (Dvoretsky)

ῥῑγηλός: бросающий в холод, страшный (ὀϊστοί Hes.).

Greek (Liddell-Scott)

ῥῑγηλός: -ή, -όν, ὁ προξενῶν ῥῖγος, φρίκην, ὀϊστοὶ Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 131· οὕτως ἐν Νικ. Ἀλεξιφ. 220, κτλ.˙ ἐπὶ προσώπων, Ποιητὴς παρὰ Σουΐδ. -Ἐπίρρ. -λῶς, Πολυδ. Ε΄, 111.

Greek Monolingual

-ή, -ό / ῥιγηλός, -ή, -όν, ΝΜΑ
νεοελλ.-αρχ.
αυτός που ριγεί, που τρέμει από το κρύο, ο τρεμουλιάρης
μσν.-αρχ.
αυτός που προκαλεί ρίγος, φρίκη («ῥιγηλὸν ὄνειδος», Ανθ. Παλ.).
επίρρ...
ῥιγηλῶς Α
με ρίγος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ῥῖγος + κατάλ. -ηλός (πρβλ. σφριγηλός)].

Greek Monotonic

ῥῑγηλός: -ή, -όν, αυτός που προξενεί ρίγος, που προκαλεί τρεμούλα, φρίκη, τσουχτερός, παγερός, διαπεραστικός, ανατριχιαστικός, φρικτός, σε Ησίοδ.

Middle Liddell

ῥῑγηλός, ή, όν
making to shiver, chilling, Hes.