κεντρίζω: Difference between revisions
Ἥξει τὸ γῆρας πᾶσαν αἰτίαν φέρον → Veniet senectus omne crimen sustinens → Bald kommt das Alter, das an allem trägt die Schuld
(5) |
(2b) |
||
Line 24: | Line 24: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''κεντρίζω:''' μέλ. —ίσω = [[κεντέω]], [[κεντρίζω]], [[τρυπώ]], κεντώ, [[τσιμπώ]], σε Ξεν.· μεταφ., [[ἔρως]] κ., στον ίδ. | |lsmtext='''κεντρίζω:''' μέλ. —ίσω = [[κεντέω]], [[κεντρίζω]], [[τρυπώ]], κεντώ, [[τσιμπώ]], σε Ξεν.· μεταφ., [[ἔρως]] κ., στον ίδ. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''κεντρίζω:''' <b class="num">1)</b> подгонять стрекалом, подстегивать (τινά Xen.);<br /><b class="num">2)</b> подстрекать, побуждать, поощрять (εἰς ἔρωτα Plat.; νύττειν καὶ κ. Plut.). | |||
}} | }} |
Revision as of 22:52, 31 December 2018
English (LSJ)
A = κεντέω, X.Eq.11.6: metaph., ἔρως κ. εἰς ἔρωτα Id.Smp.8.24; ἔπαινος κ. Plu.2.84c; stimulate, τὰ σώματα Sor.2.54:—Pass., κεντρίζεσθαι ὑπὸ φιλονικίας X.Cyr.8.7.12; ὑπὸ πάθους Ph. 2.386.
German (Pape)
[Seite 1418] (das κέντρον gebrauchen), = κεντέω; Xen. de re equ. 11, 6; oft übertr., κεντριζόμενος ὑπὸ τῆς φιλονεικίας, angestachelt, Cyr. 8, 7, 12; von der Liebe, Conv. 8, 24; Plut.
Greek (Liddell-Scott)
κεντρίζω: μέλλ. -ίσω, = κεντέω, διὰ τοῦ κέντρου ἀναγκάζω τινὰ νὰ προχωρῇ, Ξεν. Ἱππ. 11. 6˙ μεταφορ., ἔρως κ. εἰς ἔρωτα ὁ αὐτ. ἐν Συμπ. 8. 24˙ ἔπαινος κ. Πλούτ. 2. 84C.- Παθ., κεντρίζεσθαι ὑπὸ φιλονεικίας Ξεν. Κύρ. 8. 7, 12. ΙΙ. ἐγκεντρίζω, ἐμβολίζω, Ἐκκλ.
French (Bailly abrégé)
aiguillonner.
Étymologie: κέντρον.
Greek Monolingual
(ΑΜ κεντρίζω) κέντρον
1. αναγκάζω κάποιον ή κάτι να προχωρεί κεντρίζοντας, τσιμπώντας ή αγκυλώνοντάς το με αιχμηρό όργανο («κεντρίζω το άλογο»)
2. (για μέλισσες ή σφήκες) τσιμπώ με το κεντρί
3. μτφ. παρακινώ, εξάπτω, διεγείρω («μού κέντρισε την περιέργεια»)
4. (σχετικά με φυτά) κεντρώνω, μπολιάζω.
Greek Monotonic
κεντρίζω: μέλ. —ίσω = κεντέω, κεντρίζω, τρυπώ, κεντώ, τσιμπώ, σε Ξεν.· μεταφ., ἔρως κ., στον ίδ.
Russian (Dvoretsky)
κεντρίζω: 1) подгонять стрекалом, подстегивать (τινά Xen.);
2) подстрекать, побуждать, поощрять (εἰς ἔρωτα Plat.; νύττειν καὶ κ. Plut.).