ὄχθος: Difference between revisions
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
| Line 26: | Line 26: | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''ὄχθος:''' ὁ<br /><b class="num">1)</b> [[возвышенность]], [[холм]] ([[ὑψηλός]] Aesch.);<br /><b class="num">2)</b> высокий берег Arph.;<br /><b class="num">3)</b> [[холм]], [[курган]] (τύμβου Aesch.). | |elrutext='''ὄχθος:''' ὁ<br /><b class="num">1)</b> [[возвышенность]], [[холм]] ([[ὑψηλός]] Aesch.);<br /><b class="num">2)</b> [[высокий берег]] Arph.;<br /><b class="num">3)</b> [[холм]], [[курган]] (τύμβου Aesch.). | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
Revision as of 20:18, 19 August 2022
English (LSJ)
ὁ, A eminence, bank, hill, first in h.Ap.17, Sapph.Supp.13.11, Pi.O.9.3, freq. in Hdt. (9.25, al.), A. (v. infr.), and E., as Ἄρειος ὄ. IT 961 of the Areopagus, cf. Hdt.8.52; of a barrow or mound, A.Pers. 647, 659 (both lyr.), Ch.4: rarely, like ὄχθη, of a river's bank, v. ὄχθη sub fin. (ὄχθῳ ἐφεζόμενοι παρ' Ἕβρον ποταμόν Ar.Av.774 need not be taken in this sense).—In A.Ch.954, dat. ὄχθει (as if from ὄχθος, εος, to/) is corrupt. II tubercle in leprosy, Aret.SD2.13, Ruf. ap. Orib.45.28.3. 2 tubercle on plants, Archig. ap. Gal.12.263, Man. 1.54.
German (Pape)
[Seite 430] ὁ, Erderhöhung, Hügel; H. h. Apoll. 17; Κρόνιος, Pind. Ol. 9, 3 N. 11, 25; ὑψηλός, Aesch. Pers. 459; Uferrand, Gestade, Ag. 1133; τύμβου ἐπ' ὄχθῳ, Ch. 4; Ar. Ran. 1170; auch ohne Zusatz für Grabhügel, Aesch. Pers. 639. 650; Οἴτας ὑπὲρ ὄχθων, Soph. Phil. 719; Trach. 521; Ἰσμήνιον παρ' ὄχθον, Eur. Suppl. 655; Αἰτναῖος, Cycl. 114, öfter; in Prosa, ἱζόμενον ἐπὶ Διὸς Λυκαίου ὄχθον, Her. 4, 203, vgl. 8, 52. 9, 25; Sp., wie Pol. 18, 3, 4.
Greek (Liddell-Scott)
ὄχθος: ὁ ὕψωμα γῆς, ὄχθη, λόφος, κοινῶς «ὄχτος», πρῶτον ἐν Ὁμ. Ὕμν. εἰς Ἀπόλλ. 17, Πινδ. Ο. 9. 5, συχν. παρ’ Ἡροδ., Αἰσχύλ. καὶ Εὐρ.· ἐπὶ τοῦ Ἀρείου Πάγου, Ἡρόδ. 8. 52· ἐπὶ λόφου ἢ ὑψώματος ἐν γένει, Λατ. tumulus, Αἰσχύλ. Πέρσ. 647, 659, Χο. 4· - σπανίως ὡς τὸ ὄχθη, ἐπὶ ὄχθης ποταμοῦ, ἴδε ὄχθη ἐν τέλ.· τὸ τοῦ Ἀριστοφ. ἐν Ὄρν. 774 (ὄχθῳ ἐφεζόμενοι παρ’ Ἕβρον ποταμόν), οὐδεμία ἀνάγκη νὰ ἐκληφῇ ἐπὶ ταύτης τῆς ἐννοίας. - ἐν Αἰσχύλ. Χο. 944 ἡ δοτ. ὄχθει (ὡς ἐξ ὀνομ. ὄχθος, -εος, τό) εἶναι παρεφθαρμένη, - Καθ’ Ἡσύχ.: «ὄχθος· κρημνός, πέτρα, τὸ ὑψηλὸν τοῦ ποταμοῦ ἢ τῆς γῆς ἢ τὸ ἀπόκρημνον στόμα τῆς θαλάσσης, κυρίως δὲ ποταμῶν», προσέτι: «ὄχθοι· αἱ τραχεῖαι... καὶ δύσβατοι τόποι. καὶ ἐξοχαὶ τῶν πετρῶν». ΙΙ. οἴδημα, σαρκῶδες ἔκφυμα ἐπὶ τοῦ σώματος, Μανέθων 1. 54.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
1 rive escarpée, bord élevé;
2 escarpement, colline, montagne ; particul. tombeau, tertre.
Étymologie: R. Ἐχ, tenir à, être adhérent, être saillant ; cf. ἔχω.
English (Slater)
ὄχθος
1 hill Κρόνιον παρ' ὄχθον (O. 9.3) “ἐπὶ λαὸν ἀγείραις νασιώταν ὄχθον ἐς ἀμφίπεδον” to Cyrene (P. 9.55) παρ' εὐδένδρῳ μολὼν ὄχθῳ Κρόνου (N. 11.25)
Greek Monotonic
ὄχθος: ὁ, μεταγεν. τύπος του ὄχθη, όχθη, χείλος, λόφος, σε Ομηρ. Ύμν., Ηρόδ., Αττ.· γήλοφος, ανάχωμα, Λατ. tumulus, σε Αισχύλ.
Russian (Dvoretsky)
ὄχθος: ὁ
1) возвышенность, холм (ὑψηλός Aesch.);
2) высокий берег Arph.;
3) холм, курган (τύμβου Aesch.).
Middle Liddell
ὄχθος, ὁ, later form of ὄχθη
a bank, hill, Hhymn., Hdt., attic: a barrow or mound, Lat. tumulus, Aesch.
