ἔναρα

English (LSJ)

ων, τά, (ἐναίρω) only pl., A arms and trappings of a slain foe, spoils, φέρειν ἔ. βροτόεντα Il.6.480; φέρομαι 8.534; πόλλ' ἔ. Τρώων taken from them, 13.268; so ἔ. βροτόεντα Δόλωνος 10.570: generally, spoil, booty, τὴν (φόρμιγγα) ἄρετ' ἐξ ἐνάρων 9.188, cf. 6.68, Hes.Sc. 367.--Ep. word (used by S.Aj.177 (lyr.)) for Trag. σκῦλα, λάφυρα.

German (Pape)

[Seite 829] τά, die dem getödteten Feinde abgenommene Rüstung, spolia, vgl. s. v. ἐναίρω u. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 145. Bei Homer öfters ἔναρα βροτόεντα, z. B. Iliad. 6, 480. 15, 347; auch ohne den Zusatz βροτόεντα, Iliad. 13, 268. 6, 68; allgemeiner (katachrestisch) = Kriegsbeute ist das Wort vielleicht zu nehmen Iliad. 9, 188 (φόρμιγγι) τὴν ἄρετ' ἐξ ἐνάρων, πόλιν Ἠετίωνος ὀλέσσας; Scholl. Aristonic. giebt hier ἐξ ἐνάρων wieder durch ἐκ τῶν λαφύρων. – Hes. Sc. 367; κλυτά Soph. Ai. 177; οὐκ ἐνοπᾶς ἀλλὰ χορῶν ἔναρα Mel. 115 (VI, 163).

Greek (Liddell-Scott)

ἔνᾰρα: -ων, τά, (ἴδε ἐναίρω) μόνον κατὰ πληθ. τὰ ὅπλα καὶ κοσμήματα φονευθέντος ἐχθροῦ, σκῦλα, λάφυρα, Λατ. spolia, φέροι δ’ ἔναρα βροτόεντα Ἰλ. Ζ. 480˙ ἢ φέρεσθαι θ. 534˙ πόλλ’ ἔναρα Τρώων Ν. 268˙ οὕτως, ἔναρα βροτόεντα Δόλωνος Κ. 570: ― καθόλου, λάφυρα, τὴν φόρμιγγα ἄρετ’ ἐξ ἐνάρων Ι. 188· πρβλ. Ζ. 68, Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 357. Ἐπικὴ λέξις (ἐν χρήσει παρὰ Σοφ. ἐν Αἴ. 177) ἀντὶ τῶν Τραγ. σκῦλα, λάφυρα.

French (Bailly abrégé)

ων (τά) :
1 armes enlevées à un mort, dépouilles;
2 p. ext. butin de guerre en gén.
Étymologie: ἐναίρω.

English (Autenrieth)

τα: spoils (armor taken from the slain foe), booty, Il. 15.347, Il. 9.188.

Spanish (DGE)

(ἔνᾰρα) -ων, τά
1 despojos e.e. armas y jaeces del enemigo muerto φέροι δ' ἔ. βροτόεντα κτείνας ... ἄνδρα y que traiga ensangrentados despojos tras matar a un hombre, Il.6.480, cf. 8.534, 17.13, Hes.Sc.367, ἔ. ... Δόλωνος Il.10.570, ἐνάρων ἐπιβαλλόμενος afanándose sobre los despojos, Il.6.68, κλυτὰ ἔ. S.Ai.177, δυσμενέων ἔναρα βροτόεντα CIRB 131.7 (Panticapeo I a./d.C.).
2 botín τὴν ἄρετ' ἐξ ἐνάρων πόλιν Ἠετίωνος ὀλέσσας la había ganado (una fórminge) del botín tras la toma de la ciudad de Eetión, Il.9.188, πόλλ' ἔ. Τρώων Il.13.268.
• Etimología: Dud. Quizá rel. c. ai. sánara- o sanóti ‘ganar’ de una r. *senH^u̯- ‘conseguir’, ‘ganar’, cf. ai. sánitar ‘vencedor’, gr. ἀνύω.

Greek Monolingual

ἔναρα, τα (Α)
τα όπλα και κοσμήματα του σκοτωμένου εχθρού («λιπὼν ἔναρα βροτόεντα», Ησίοδ.)
2. γεν. τα λάφυρα, η λεία του πολέμου («κλυτῶν ἐνάρων», Σοφ.).

Greek Monotonic

ἔνᾰρα: -ων, τά, μόνο σε πληθ., τα όπλα και τα κοσμήματα ενός σκοτωμένου αντιπάλου, λεία, κέρδη, λάφυρα, Λατ. spolia, σε Ομήρ. Ιλ.

Russian (Dvoretsky)

ἔνᾰρα: τά ἐναίρω
1) снятые с убитого врага доспехи Hom.;
2) военная добыча, трофеи Hom., Hes., Soph., Anth.

Frisk Etymological English

Grammatical information: n. pl.
Meaning: the weapons of a fallen opponent (Il., Hes. Sc. 367).
Compounds: As 1. member in ἐναρο-κτάντας, of death (A. Fr. 151 [lyr.]), ἐναρη-φόρος carrying the ἔ. (APl.); also ἐναρσ-φόρος surname of Ares (Hes. Sc. 192), also name of a hero (Alcm.) with σ in the compound after ἐγχεσπάλος (Leumann Glotta 15, 155f., Schwyzer 336).
Derivatives: Denomin. verbs: ἐναίρω, aor. ἐναρεῖν (ἐξ- Hes. Sc. 329) take away the ἔ., euphemistic for kill (Il.); also ἐναρί-μβροτος killing men (Pi.; after φθεισί-μβροτος); (younger) ἐναρίζω, aor. ἐναρίξαι (Il.; in Hom. often ἐξ-; also ἀπ-, ἐπ-, κατ-) id..
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Unknown. Schwyzer IF 30, 440f. compared Skt. sánara-, ἅπ. λεγ. (RV. 1, 96, 8) of uncertain meaning. Connection with Skt. sanóti win (cf. ἄνυμι) would give for ἔναρα the original meaning gain, booty; one would have to accept psilosis. - Hardly an r-n-stem with Schwyzer 518. On the meaning Trümpy Fachausdrücke 86ff. S. also ἔντεα.

Middle Liddell

n
the arms and trappings of a slain foe, spoils, booty, Lat. spolia, Il.

Frisk Etymology German

ἔναρα: {énara}
Grammar: n. pl.
Meaning: Waffen eines gefallenen Gegners (Il., Hes. Sc. 367, S. Aj. 177 [lyr.]).
Composita : Als Vorderglied in ἐναροκτάντας, Beiwort des Todes (A. Fr. 151 [lyr.]), ἐναρηφόρος ‘die ἔ. wegtragend’ (APl.); daneben ἐναρσφόρος Bein. des Ares (Hes. Sc. 192), auch Heroenname (Alkm.) mit σ vor der Kompositionsfuge nach ἐγχεσπάλος (Leumann Glotta 15, 155f., Schwyzer 336).
Derivative: Denominative Verba: 1. ἐναίρω, Aor. ἐναρεῖν (ἐξ- Hes. Sc. 329) eig. ‘die ἔ. wegnehmen’, euphemistisch für erlegen, töten (poet. seit Il.); davon ἐναρίμβροτος Männer erlegend (Pi.; nach φθεισίμβροτος); 2. (jünger) ἐναρίζω, Aor. ἐναρίξαι (poet. seit Il.; bei Hom. öfter ἐξ-; auch ἀπ-, ἐπ-, κατ-) ib..
Etymology : Nicht sicher erklärt. Von Schwyzer IF 30, 440f. mit aind. sánara-, ἅπ. λεγ. (RV. 1, 96, 8) unsicherer Bedeutung, gleichgesetzt. Die weitere Anknüpfung an aind. sanóti gewinnen (vgl. ἄνυμι) muß dabei für ἔναρα auf eine ursprüngliche Bed. ‘Gewinn, (Kriegs)beute’ führen. Auch frühere Forscher (Prellwitz, Bechtel Lex.) haben an Zusammenhang mit sanóti gedacht. Über den Vergleich mit mir. inar Tunika (Pedersen) s. WP. 2, 5. — Zur Stammbildung (urspr. r-n-Stamm?) Schwyzer 518 m. Lit.; zur Bed. usw. auch Trümpy Fachausdrücke 86ff. S. auch ἔντεα.
Page 1,509-510