ἐξεναρίζω

English (LSJ)

A strip or spoil a foe slain in fight, τινά Il.4.488, etc.; also τεύχεα ἐ. strip off his arms, 13.619, etc. 2 kill, slay, Od.11.273; ἔγχεϊ Il.6.30, cf. Hes.Th.289, B.5.146, Lyc.50, etc.—In Hom. more freq. than the simple Verb.

German (Pape)

[Seite 877] = ἐναρίζω, eigentlich nur = dem im Kampfe getödteten Feinde die Rüstung abnehmen, sodann katachrestisch (allgemeiner) = tödten. In eigentlicher Bedeutung z. B. Iliad. 6, 417 κατὰ δ' ἔκτανεν Ἠετίωνα, οὐδέ μιν ἐξενάριξε, ἀλλ' ἄρα μιν κατέκηε σὺν ἔντεσι; katachrestisch z. B. Iliad. 21, 280 ὥς μ' ὄφελ' Ἕκτωρ κτεῖναι, – τῷ κ' ἀγαθὸς μὲν ἔπεφν', ἀγαθὸν δέ κεν ἐξενάριξεν· νῦν δέ με λευγαλέῳ θανάτῳ εἵμαρτο ἁλῶναι. Vgl. ἐναρίζω und Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 145. Auch τεύχεα ἐξεναρίζειν, Iliad. 13, 619. In der Odyssee erscheint das Wort 11, 273. 22, 264. – Hes. Th. 289; sp. D., wie Lycophr. 50.

Greek (Liddell-Scott)

ἐξενᾰρίζω: μέλλ. -ίξω, ἐπιτεταμένον ἀντὶ τοῦ ἐναρίζω, σκυλεύω, «ξεγυμνώνω» ἐχθρὸν φονευθέντα ἐν τῇ μάχῃ, ἀφαιρῶ τὰ ὅπλα αὐτοῦ, τεύχεα δ’ ἐξενάριξε Ἰλ. Η. 146, Ν. 619. 2) ἀποκτείνω, φονεύω, τοῖον ἄρ’ Ἀνθεμίδην Σιμοείσιον ἐξενάριξεν Αἴας διογενὴς Ἰλ. Δ. 488, Ε. 151· ὃν πατέρα ἐξαναρίξας Ὀδ. Λ. 273· ἐξενάριξεν ἔγχεϊ χαλκείῳ Ἰλ. Ζ. 30, πρβλ. Ἡσ. Θ. 289. ― Παρ’ Ὁμ. συνηθέστερον τοῦ ἁπλοῦ ῥήματος.

French (Bailly abrégé)

f. ἐξεναρίξω, ao. ἐξενάριξα;
1 dépouiller un ennemi tué en combattant : ἐξ. τινά dépouiller le corps d'un ennemi ; τεύχεα IL enlever les armes d'un ennemi tué;
2 tuer dans un combat.
Étymologie: ἐξ, ἐναρίζω.

English (Autenrieth)

fut. -ίξει, aor. ἐξενάριξα: strip of armor, despoil; τινά and τεύχεα, Il. 5.151, 1, Il. 7.146; then kill, slay, Il. 4.488, Od. 11.273, Od. 22.264.

Greek Monolingual

ἐξεναρίζω (Α)
1. σκυλεύω, αφαιρώ τα όπλα σκοτωμένου αντιπάλου («τεύχεά τ' ἐξενάριξε καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα», Ομ. Ιλ.)
2. σκοτώνω («τὸν μὲν ἄρ' ἐξενάριξε», Ησίοδ.).

Greek Monotonic

ἐξενᾰρίζω: μέλ. -ίξω,
1. ξεγυμνώνω ή απογυμνώνω από τα όπλα του σκοτωμένο εχθρό στη μάχη, σε Ομήρ. Ιλ.· τεύχεα ἐξ., του αφαίρεσε τα όπλα του, στο ίδ.
2. σκοτώνω, σφάζω, σε Όμηρ.

Russian (Dvoretsky)

ἐξενᾰρίζω:
1) (тж. ἐ. τεύχεα Hom.) снимать доспехи с убитого (ἐ. τινά Hom.);
2) убивать в бою Hom., Hes.

Middle Liddell

fut. ίξω
1. to strip or spoil a foe slain in fight, Il.; τεύχεα ἐξ. to strip off his arms, Il.
2. to kill, slay, Hom.