Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

monstro: Difference between revisions

From LSJ

Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλοςLife is not worth living if you do not have at least one friend.

Democritus, DK 68b22
(3)
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2")
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=monstro monstrare, monstravi, monstratus V :: show; point out, reveal; advise, teach
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>monstro</b>: āvi, ātum, (archaic mostro; v. Brix ad Plaut. Trin. 2, 2, 61), 1, v. a. [[like]] [[monstrum]], from [[moneo]],<br /><b>I</b> to [[show]], [[point]] [[out]], to [[indicate]], [[intimate]], [[inform]], [[advise]], [[teach]], [[instruct]], [[tell]] [[any]] [[thing]] (in [[class]]. [[prose]] [[very]] [[rare]], and [[only]] in the lit. signif.; in Cic. [[only]] a [[few]] times; in Cæs. and Sall. not at all; syn.: [[indico]], [[significo]], [[ostendo]], [[exhibeo]]).<br /><b>I</b> In gen.: qui erranti [[comiter]] monstrat viam, Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51 (Trag. v. 387 Vahl.); cf.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, id. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.): [[iter]], Curt. 5, 13, 9: palmam, Cic. Leg. 1, 1, 2: digito, Hor. S. 2, 8, 26; Pers. 1, 28: monstra [[quod]] bibam, Plaut. Men. 5, 1, 42; Ter. Ad. 4, 2, 31: tu ... si [[quid]] librari ... non intellegent, monstrabis, i. e. dices, Cic. Fam. 16, 22, 1: res gestae ... Quo scribi possent [[numero]], monstravit [[Homerus]], Hor. A. P. 73: inulas ego [[primus]] amaras Monstravi incoquere, id. S. 2, 8, 51 sq.: monstrate mearum Vidistis si [[quam]] hic errantem [[forte]] sororum, Verg. A. 1, 321: cujus [[prudentia]] monstrat Summos posse viros ... nasci, etc., Juv. 10, 48.—Pass.: [[quod]] monstror digito praetereuntium, Hor. C. 4, 3, 22.— Impers. [[pass]].: si voles advortere animum, [[comiter]] monstrabitur, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.).—<br /><b>II</b> In partic.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> To [[ordain]], [[institute]], [[appoint]] ([[poet]].): monstratas excitat aras, appointed, Verg. G. 4, 549: piacula, id. A. 4, 636: [[ignis]], Ov. Tr. 3, 11, 53.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> To [[indict]], [[impeach]] for a [[crime]], to [[denounce]], [[accuse]], [[inform]] [[against]] ([[post]]-Aug.): alii ab amicis monstrabantur, were [[pointed]] [[out]], informed [[against]], Tac. H. 4, 1: Nerone Scribonios fratres ... ad [[exitium]], id. ib. 4, 41.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>C</b> To [[advise]] a [[person]] in [[any]] [[manner]], or to do [[any]] [[thing]]: alicui [[bene]], Plaut. Bacch. 1, 2, 25: non periclumst ne [[quid]] recte monstres, id. Ps. 1, 3, 55: conferre manum [[pudor]] iraque monstrat, [[advise]], [[urge]], Verg. A. 9, 44.—Hence, monstrātus, a, um, P. a., [[conspicuous]], [[distinguished]], [[remarkable]] (Tacitean): et hostibus [[simul]] suisque monstrati, Tac. G. 31: propinquitate Galbae [[monstratus]], id. H. 1, 88.
|lshtext=<b>monstro</b>: āvi, ātum, (archaic mostro; v. Brix ad Plaut. Trin. 2, 2, 61), 1, v. a. [[like]] [[monstrum]], from [[moneo]],<br /><b>I</b> to [[show]], [[point]] [[out]], to [[indicate]], [[intimate]], [[inform]], [[advise]], [[teach]], [[instruct]], [[tell]] [[any]] [[thing]] (in [[class]]. [[prose]] [[very]] [[rare]], and [[only]] in the lit. signif.; in Cic. [[only]] a [[few]] times; in Cæs. and Sall. not at all; syn.: [[indico]], [[significo]], [[ostendo]], [[exhibeo]]).<br /><b>I</b> In gen.: qui erranti [[comiter]] monstrat viam, Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51 (Trag. v. 387 Vahl.); cf.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, id. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.): [[iter]], Curt. 5, 13, 9: palmam, Cic. Leg. 1, 1, 2: digito, Hor. S. 2, 8, 26; Pers. 1, 28: monstra [[quod]] bibam, Plaut. Men. 5, 1, 42; Ter. Ad. 4, 2, 31: tu ... si [[quid]] librari ... non intellegent, monstrabis, i. e. dices, Cic. Fam. 16, 22, 1: res gestae ... Quo scribi possent [[numero]], monstravit [[Homerus]], Hor. A. P. 73: inulas ego [[primus]] amaras Monstravi incoquere, id. S. 2, 8, 51 sq.: monstrate mearum Vidistis si [[quam]] hic errantem [[forte]] sororum, Verg. A. 1, 321: cujus [[prudentia]] monstrat Summos posse viros ... nasci, etc., Juv. 10, 48.—Pass.: [[quod]] monstror digito praetereuntium, Hor. C. 4, 3, 22.— Impers. [[pass]].: si voles advortere animum, [[comiter]] monstrabitur, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.).—<br /><b>II</b> In partic.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> To [[ordain]], [[institute]], [[appoint]] ([[poet]].): monstratas excitat aras, appointed, Verg. G. 4, 549: piacula, id. A. 4, 636: [[ignis]], Ov. Tr. 3, 11, 53.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> To [[indict]], [[impeach]] for a [[crime]], to [[denounce]], [[accuse]], [[inform]] [[against]] ([[post]]-Aug.): alii ab amicis monstrabantur, were [[pointed]] [[out]], informed [[against]], Tac. H. 4, 1: Nerone Scribonios fratres ... ad [[exitium]], id. ib. 4, 41.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>C</b> To [[advise]] a [[person]] in [[any]] [[manner]], or to do [[any]] [[thing]]: alicui [[bene]], Plaut. Bacch. 1, 2, 25: non periclumst ne [[quid]] recte monstres, id. Ps. 1, 3, 55: conferre manum [[pudor]] iraque monstrat, [[advise]], [[urge]], Verg. A. 9, 44.—Hence, monstrātus, a, um, P. a., [[conspicuous]], [[distinguished]], [[remarkable]] (Tacitean): et hostibus [[simul]] suisque monstrati, Tac. G. 31: propinquitate Galbae [[monstratus]], id. H. 1, 88.
Line 7: Line 10:
{{Georges
{{Georges
|georg=mōnstro (archaist. mōstro), āvī, ātum, āre (eig. monestro [[[wie]] [[monstrum]] eig. monestrum] v. [[moneo]]), [[zeigen]], [[weisen]], I) [[durch]] Gesten: digito [[non]] [[longe]] frutices horridos, Apul.: digito [[indice]] ad [[hoc]], Hor. (im [[Passiv]] monstror digito, die [[Leute]] [[weisen]] [[mit]] dem F. [[auf]] mich [[[als]] [[einen]] berühmten [[Mann]], Dichter usw.], Pers.: u. so monstror digito praetereuntium, Hor.): monstror omni in [[turba]], Mart.: hostibus [[simul]] suisque monstrati, [[mit]] [[Stolz]] gezeigt, Tac.: dah. meton., [[vetusto]] nomine et propinquitate [[monstratus]], [[ein]] [[Gegenstand]] der öffentlichen Aufmerksamkeit, Tac.: alci viam, Enn. fr.: erranti [[comiter]] viam, Enn. fr.: brevius [[iter]], Curt.: [[iter]] ad parentes tuos, Apul.: leporum secreta cubilia (v. Hunden), [[Nemes]]. cyn.: proceram palmam Deli monstrant, Cic.: [[scio]], [[ubi]] sit, [[verum]] [[hodie]] [[numquam]] monstrabo, Ter. – II) [[mit]] Worten: A) im allg., etw. [[zeigen]], [[weisen]], in etw. [[unterweisen]], etw. [[lehren]], etw. [[angeben]], [[andeuten]], [[auf]] etw. [[hindeuten]], [[hinweisen]], etw. an die [[Hand]] od. [[unter]] den [[Fuß]] [[geben]], crimina (Beschuldigungen), Plin. pan.: fesso militi Cremonam, [[auf]] Kr. (vertröstend) [[hinweisen]], Tac.: indiciis recentibus abdita rerum, Hor.: [[illud]] Democriti [[salutare]] [[praeceptum]], [[quo]] monstratur [[tranquillitas]], Sen.: [[monstratus]] fatis [[Vespasianus]], Tac. – m. Infin., inulas [[ego]] [[primus]] amaras monstravi incoquere, Hor. [[sat]]. 2, 8, 52: [[eadem]] [[illa]] [[ratio]] scrobes fodere monstravit, Plin. 17, 139: arare [[quoque]] ac serere frumenta glandem vescentibus monstrarunt, Iustin. 2, 6, 5. – m. folg. Relativ- od. indir. Fragesatz, si scis, monstra [[quod]] bibam (gib mir Geduldstränkchen an), [[qui]] ([[damit]] [[ich]]) usw., Plaut.: tu [[istic]] si [[quid]] librarii mea manu [[non]] intellegent, monstrabis, Cic.: [[res]] gestae [[quo]] scribi possent [[numero]], monstravit [[Homerus]], Hor.: impers., si voles advertere animum, [[comiter]] monstrabitur, Enn. fr. – B) insbes.: 1) [[anzeigen]] = [[verordnen]], [[bestimmen]], aras, Verg.: piacula, Verg.: ignes, Ov.: alci radicem [[vel]] herbam, Hor. – 2) [[wegen]] eines Verbrechens [[anzeigen]], [[angeben]], ab amicis monstrari, Tac.: m. alqm ad [[exitium]], Tac. – 3) ratend [[zeigen]], [[anraten]], [[antreiben]], [[bene]], Plaut.: m. Infin., conferre manum [[pudor]] iraque monstrat, Verg. Aen. 9, 44: m. ut u. Konj., [[quotiens]] monstravi [[tibi]], viro ut morem geras, Plaut. Men. 780. – 4) [[zeigen]], [[dartun]], [[erweisen]], m. Acc. u. Infin., [[Erasistratus]] calculos per urinam pelli eo monstrat, Plin. 22, 88: im [[Passiv]] m. Nom. u. Infin., [[qui]] [[adversus]] ea fecisse monstretur, Ulp. dig. 3, 1, 1. § 6: irreligiosi [[esse]] monstramini, Arnob. 3, 16. – / Über die altlat. [[Form]] [[mostro]] s. Brix Plaut. trin. 342.
|georg=mōnstro (archaist. mōstro), āvī, ātum, āre (eig. monestro [[[wie]] [[monstrum]] eig. monestrum] v. [[moneo]]), [[zeigen]], [[weisen]], I) [[durch]] Gesten: digito [[non]] [[longe]] frutices horridos, Apul.: digito [[indice]] ad [[hoc]], Hor. (im [[Passiv]] monstror digito, die [[Leute]] [[weisen]] [[mit]] dem F. [[auf]] mich [[[als]] [[einen]] berühmten [[Mann]], Dichter usw.], Pers.: u. so monstror digito praetereuntium, Hor.): monstror omni in [[turba]], Mart.: hostibus [[simul]] suisque monstrati, [[mit]] [[Stolz]] gezeigt, Tac.: dah. meton., [[vetusto]] nomine et propinquitate [[monstratus]], [[ein]] [[Gegenstand]] der öffentlichen Aufmerksamkeit, Tac.: alci viam, Enn. fr.: erranti [[comiter]] viam, Enn. fr.: brevius [[iter]], Curt.: [[iter]] ad parentes tuos, Apul.: leporum secreta cubilia (v. Hunden), [[Nemes]]. cyn.: proceram palmam Deli monstrant, Cic.: [[scio]], [[ubi]] sit, [[verum]] [[hodie]] [[numquam]] monstrabo, Ter. – II) [[mit]] Worten: A) im allg., etw. [[zeigen]], [[weisen]], in etw. [[unterweisen]], etw. [[lehren]], etw. [[angeben]], [[andeuten]], [[auf]] etw. [[hindeuten]], [[hinweisen]], etw. an die [[Hand]] od. [[unter]] den [[Fuß]] [[geben]], crimina (Beschuldigungen), Plin. pan.: fesso militi Cremonam, [[auf]] Kr. (vertröstend) [[hinweisen]], Tac.: indiciis recentibus abdita rerum, Hor.: [[illud]] Democriti [[salutare]] [[praeceptum]], [[quo]] monstratur [[tranquillitas]], Sen.: [[monstratus]] fatis [[Vespasianus]], Tac. – m. Infin., inulas [[ego]] [[primus]] amaras monstravi incoquere, Hor. [[sat]]. 2, 8, 52: [[eadem]] [[illa]] [[ratio]] scrobes fodere monstravit, Plin. 17, 139: arare [[quoque]] ac serere frumenta glandem vescentibus monstrarunt, Iustin. 2, 6, 5. – m. folg. Relativ- od. indir. Fragesatz, si scis, monstra [[quod]] bibam (gib mir Geduldstränkchen an), [[qui]] ([[damit]] [[ich]]) usw., Plaut.: tu [[istic]] si [[quid]] librarii mea manu [[non]] intellegent, monstrabis, Cic.: [[res]] gestae [[quo]] scribi possent [[numero]], monstravit [[Homerus]], Hor.: impers., si voles advertere animum, [[comiter]] monstrabitur, Enn. fr. – B) insbes.: 1) [[anzeigen]] = [[verordnen]], [[bestimmen]], aras, Verg.: piacula, Verg.: ignes, Ov.: alci radicem [[vel]] herbam, Hor. – 2) [[wegen]] eines Verbrechens [[anzeigen]], [[angeben]], ab amicis monstrari, Tac.: m. alqm ad [[exitium]], Tac. – 3) ratend [[zeigen]], [[anraten]], [[antreiben]], [[bene]], Plaut.: m. Infin., conferre manum [[pudor]] iraque monstrat, Verg. Aen. 9, 44: m. ut u. Konj., [[quotiens]] monstravi [[tibi]], viro ut morem geras, Plaut. Men. 780. – 4) [[zeigen]], [[dartun]], [[erweisen]], m. Acc. u. Infin., [[Erasistratus]] calculos per urinam pelli eo monstrat, Plin. 22, 88: im [[Passiv]] m. Nom. u. Infin., [[qui]] [[adversus]] ea fecisse monstretur, Ulp. dig. 3, 1, 1. § 6: irreligiosi [[esse]] monstramini, Arnob. 3, 16. – / Über die altlat. [[Form]] [[mostro]] s. Brix Plaut. trin. 342.
}}
{{LaEn
|lnetxt=monstro monstrare, monstravi, monstratus V :: show; point out, reveal; advise, teach
}}
}}

Revision as of 14:05, 19 October 2022

Latin > English

monstro monstrare, monstravi, monstratus V :: show; point out, reveal; advise, teach

Latin > English (Lewis & Short)

monstro: āvi, ātum, (archaic mostro; v. Brix ad Plaut. Trin. 2, 2, 61), 1, v. a. like monstrum, from moneo,
I to show, point out, to indicate, intimate, inform, advise, teach, instruct, tell any thing (in class. prose very rare, and only in the lit. signif.; in Cic. only a few times; in Cæs. and Sall. not at all; syn.: indico, significo, ostendo, exhibeo).
I In gen.: qui erranti comiter monstrat viam, Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51 (Trag. v. 387 Vahl.); cf.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, id. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.): iter, Curt. 5, 13, 9: palmam, Cic. Leg. 1, 1, 2: digito, Hor. S. 2, 8, 26; Pers. 1, 28: monstra quod bibam, Plaut. Men. 5, 1, 42; Ter. Ad. 4, 2, 31: tu ... si quid librari ... non intellegent, monstrabis, i. e. dices, Cic. Fam. 16, 22, 1: res gestae ... Quo scribi possent numero, monstravit Homerus, Hor. A. P. 73: inulas ego primus amaras Monstravi incoquere, id. S. 2, 8, 51 sq.: monstrate mearum Vidistis si quam hic errantem forte sororum, Verg. A. 1, 321: cujus prudentia monstrat Summos posse viros ... nasci, etc., Juv. 10, 48.—Pass.: quod monstror digito praetereuntium, Hor. C. 4, 3, 22.— Impers. pass.: si voles advortere animum, comiter monstrabitur, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.).—
II In partic.
   A To ordain, institute, appoint (poet.): monstratas excitat aras, appointed, Verg. G. 4, 549: piacula, id. A. 4, 636: ignis, Ov. Tr. 3, 11, 53.—
   B To indict, impeach for a crime, to denounce, accuse, inform against (post-Aug.): alii ab amicis monstrabantur, were pointed out, informed against, Tac. H. 4, 1: Nerone Scribonios fratres ... ad exitium, id. ib. 4, 41.—
   C To advise a person in any manner, or to do any thing: alicui bene, Plaut. Bacch. 1, 2, 25: non periclumst ne quid recte monstres, id. Ps. 1, 3, 55: conferre manum pudor iraque monstrat, advise, urge, Verg. A. 9, 44.—Hence, monstrātus, a, um, P. a., conspicuous, distinguished, remarkable (Tacitean): et hostibus simul suisque monstrati, Tac. G. 31: propinquitate Galbae monstratus, id. H. 1, 88.

Latin > French (Gaffiot 2016)

mōnstrō,⁹ āvī, ātum, āre, tr.,
1 montrer [à qqn son chemin, un objet], indiquer : Cic. Off. 3, 54 ; Leg. 1, 2 ; Hor. S. 2, 8, 26
2 a) [fig.] faire voir, faire connaître : Cic. Fam. 16, 22, 1 ; [avec inf.] montrer à faire qqch. : Lucr. 5, 1106 ; Hor. S. 2, 8, 51 ; Plin. 17, 139 ; [avec interr. ind.] Hor. P. 73 ; || désigner, prescrire : Virg. G. 4, 549 ; En. 4, 636 ; b) indiquer, dénoncer : Tac. H. 4, 1 ; 4, 41 ; c) avertir, conseiller : abst] alicui bene Pl. Bacch. 133, donner de bonnes leçons à qqn || aliquid Pl. Ps. 289, conseiller qqch. || [avec inf.] Virg. En. 9, 44 ; [avec ut ] Pl. Men. 780, conseiller de.

Latin > German (Georges)

mōnstro (archaist. mōstro), āvī, ātum, āre (eig. monestro [[[wie]] monstrum eig. monestrum] v. moneo), zeigen, weisen, I) durch Gesten: digito non longe frutices horridos, Apul.: digito indice ad hoc, Hor. (im Passiv monstror digito, die Leute weisen mit dem F. auf mich [[[als]] einen berühmten Mann, Dichter usw.], Pers.: u. so monstror digito praetereuntium, Hor.): monstror omni in turba, Mart.: hostibus simul suisque monstrati, mit Stolz gezeigt, Tac.: dah. meton., vetusto nomine et propinquitate monstratus, ein Gegenstand der öffentlichen Aufmerksamkeit, Tac.: alci viam, Enn. fr.: erranti comiter viam, Enn. fr.: brevius iter, Curt.: iter ad parentes tuos, Apul.: leporum secreta cubilia (v. Hunden), Nemes. cyn.: proceram palmam Deli monstrant, Cic.: scio, ubi sit, verum hodie numquam monstrabo, Ter. – II) mit Worten: A) im allg., etw. zeigen, weisen, in etw. unterweisen, etw. lehren, etw. angeben, andeuten, auf etw. hindeuten, hinweisen, etw. an die Hand od. unter den Fuß geben, crimina (Beschuldigungen), Plin. pan.: fesso militi Cremonam, auf Kr. (vertröstend) hinweisen, Tac.: indiciis recentibus abdita rerum, Hor.: illud Democriti salutare praeceptum, quo monstratur tranquillitas, Sen.: monstratus fatis Vespasianus, Tac. – m. Infin., inulas ego primus amaras monstravi incoquere, Hor. sat. 2, 8, 52: eadem illa ratio scrobes fodere monstravit, Plin. 17, 139: arare quoque ac serere frumenta glandem vescentibus monstrarunt, Iustin. 2, 6, 5. – m. folg. Relativ- od. indir. Fragesatz, si scis, monstra quod bibam (gib mir Geduldstränkchen an), qui (damit ich) usw., Plaut.: tu istic si quid librarii mea manu non intellegent, monstrabis, Cic.: res gestae quo scribi possent numero, monstravit Homerus, Hor.: impers., si voles advertere animum, comiter monstrabitur, Enn. fr. – B) insbes.: 1) anzeigen = verordnen, bestimmen, aras, Verg.: piacula, Verg.: ignes, Ov.: alci radicem vel herbam, Hor. – 2) wegen eines Verbrechens anzeigen, angeben, ab amicis monstrari, Tac.: m. alqm ad exitium, Tac. – 3) ratend zeigen, anraten, antreiben, bene, Plaut.: m. Infin., conferre manum pudor iraque monstrat, Verg. Aen. 9, 44: m. ut u. Konj., quotiens monstravi tibi, viro ut morem geras, Plaut. Men. 780. – 4) zeigen, dartun, erweisen, m. Acc. u. Infin., Erasistratus calculos per urinam pelli eo monstrat, Plin. 22, 88: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui adversus ea fecisse monstretur, Ulp. dig. 3, 1, 1. § 6: irreligiosi esse monstramini, Arnob. 3, 16. – / Über die altlat. Form mostro s. Brix Plaut. trin. 342.