Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

istic

From LSJ

Ἀλλ’ ἐσθ’ ὁ θάνατος λοῖσθος ἰατρός κακῶν → But death is the ultimate healer of ills

Sophocles, Fragment 698

Latin > English

istic ADV :: there, over there, in that place; where you are; herein, in this affair
istic istic istaec, istoc PRON :: that of yours/mentioned by you/at hand

Latin > English (Lewis & Short)

istic: (not isthic), aec, oc, and uc,
I pron. demonstr. [for iste-ce; v. Neue, Formenl. II. p. 211 sqq.], this same, this, the very (person or thing).
I In gen.
   A Substantively: isne istic fuit, quem vendidisti? Plaut. Capt. 5, 3, 10: quid istic narrat, Ter. Phorm. 5, 8, 6; id. Heaut. 3, 3, 18.—
   B With a subst., usually with special reference to the person addressed, that of yours, that mentioned by or related to you (cf. iste): istac lege filiam tuam sponden mihi dari? Plaut. Trin. 5, 2, 38: cum istoc ornatu, id. Curc. 1, 1, 2: istic labor, id. Truc. 2, 6, 40: haud istoc modo solita se me ante appellare, as you now do, id. ib. 1, 2, 60: istaec praeda, id. Rud. 4, 7, 16: istic servus, id. Ps. 2, 4, 47: Sos. Egone? Amph. Tu istic, you yourself, id. Am. 2, 1, 25: quis istic est qui deos tam parvi pendit? id. Rud. 3, 2, 36: istaec miseria, id. ib. 2, 1, 45: malum istoc, id. Bacch. 3, 1, 15: istaec res, Ter. Hec. 4, 2, 17: circum istaec loca commorari, Cic. Att. 8, 12, C, 1.—
   C Esp., in neutr. sing. and plur.: si istuc ita est, Varr. R. R. 1, 2: istuc quidem considerabo, Cic. Ac. 1, 4: ergo istoc magis, quia vanilocu's, vapulabis, so much the more, Plaut. Am. 1, 1, 222: istoc vilius, Ter. Ad. 5, 9, 24: dicitur, quidem, istuc, inquit, a Cotta, Cic. Div. 1, 5, 8: istuc fractum, id. Pis. 26, 62: non posse istaec sic abire, id. Att. 14, 1.—With gen.: quid istuc est verbi? Plaut. Curc. 1, 1, 32: istuc aeta tis homo, Ter. Heaut. 1, 1, 58; id. Phorm. 5, 8, 1.—
II Esp., with the demonstr. particle ce, and in interrogations cine: istucine interminata sum hinc abiens tibi? Ter. Eun. 5. 1, 14; Plaut. Ps. 3, 2, 58: istocine pacto me adjutas? id. ib. 1, 1, 81: istaece ridicularia, id. Truc. 3, 2, 16.—Hence,>
istic: (old form isti, Plaut. Capt. 2, 2, 28 Brix ad loc.; id. Ep. 5, 2, 56; Verg. A. 2, 661; 10, 557 Rib.), adv. for isti-ce,
I there, in that place, here.
I Lit., of place: cave cuiquam indicassis aurum meum esse istic, Plaut. Aul. 4, 2, 1: Heus! vos pueri! Quid istic agitis? id. Most. 4, 2, 30: quid istic habitat, id. Cist. 2, 3, 55: intellego te re istic prodesse: hic ne verbo quidem levare me posse, Cic. Att. 3, 12, 3: ibi malis esse ... quam istic ubi, etc., id. Fam. 1, 10; 7, 13, 2; 14, 14, 2: istic nunc metuende jace, Verg. A. 10, 557; Liv. 7, 40 fin.: quid istic tibi negoti est? Ter. And. 5, 2, 8: tu istic mane, id. Eun. 5, 2, 70. —
II Transf., herein, i. e. in this affair, on this occasion: neque istic, neque alibi, Ter. And. 2, 5, 9: Ausculta. Phi. Istic sum, id. Hec. 1, 2, 39: istic sum, inquit, exspectoque quid respondeas, I am listening, Cic. Fin. 5, 26, 78 fin.: rem publicam ut vos istic expedistis, ita, pro nostrā parte, etc., i. e. on that side, on your side, Cassiod. ap. Cic. Fam. 12, 13, 4.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) istĭc⁸ (iste, ce), æc, oc ou uc, pl. n. istæc, même sens que iste. formes primitives : abl. f. istāce Cato Agr. 132, 2 ; acc. istunc, -anc Pl. ; abl. pl. istisce Pl. Rud. 745.
(2) istīc,¹⁰ adv., là (où tu es) : Cic. Fam. 1, 10 ; 7, 13, 2, etc. || [fig.] istic sum Cic. Fin. 5, 78, je suis à ce que tu dis [tout oreille] ; quid istic (s. e. dicam ) ? Ter. Eun. 171 ; Ad. 133, etc. ; Sen. Ep. 17, 11, que dire à cela ? c.-à-d. « Eh ! bien, soit » || neque istic neque alibi Ter. Andr. 420, ni dans la circonstance où tu es, ni dans une autre.

Latin > German (Georges)

(1) istic1, aec, oc od. uc (durch enklit. -ce verstärktes iste), I) dieser da oder dort, der da oder dort, istic labor, Plaut.: quid istic narrat? Ter.: subst., istuc considerabo, Cic.: posse istaec sic abire, Cic.: Acc. resp. istoc = deswegen, Ter. – Abl. istoc bei Compar. – desto, iam istoc probiores, cum etc., Plaut.: istoc magis vapulabis, quia etc., Plaut.: istoc vilius (scil. reddet), Ter. – II) prägn., der = ein solcher, nur subst. m. Genet., homo istuc aetatis, in dem Alter, Plaut. u. Ter.: tuus pater istuc aetatis cum esset, Auct. b. Afr. – / Verstärkt istice etc. u. in Fragen isticine etc., zB. istaece ridicularia, Plaut.: istisce ambabus, Plaut.: istācine causā, Plaut.: istucine interminata sum? Ter.: istoscine (istoscin) mores, Plaut. – istaec (Plur. gener. fem.) – istaece, Plaut. u. Ter.
(2) istīc2, Adv. (Lokativ v. iste u. verstärkendes -ce), da, dort, hier, I) zur Bezeichnung des Ortes, der dem Angeredeten näher ist, dah. in Briefen vom Orte, wo der Empfänger des Briefes sich befindet, istic astato, Plaut.: istic mane, warte hier, Ter.: quoniam istic sedes, Cic.: iam istic ero, dort (wo du bist), Plaut.: istic, ubi etc., Plaut.: prius hic te nos, quam istic tu nos videbis, Cic.: scribite, quid istic (dort = in Rom) agatur, Cic. – II) übtr., da, hier = in (bei) dieser Sache, quid istic? (faciendum), was ist dabei (zu machen, zu fürchten)? Plaut. u. Ter. (s. Brix Plaut. trin. 573 u. Brix berichtigend Spengel Ter. Andr. 572): istic sum, ich bin dabei, bin ganz Ohr, Ter. u. Cic. – / In Fragen verstärkt, isticine vos habitatis? Plaut. rud. 110.