κηλώ: Difference between revisions
Ἔνεισι καὶ γυναιξὶ σώφρονες τρόποι → Insunt modesti mores etiam mulieri → Auch Frauen haben in sich weise Lebensart
m (Text replacement - "ταῑς " to "ταῖς ") |
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(mltxt.*?)ῑ(.*?\n\}\})" to "$1ῖ$2") |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=<b>(I)</b><br />κηλῶ, -έω (Α)<br /><b>1.</b> [[μαγεύω]], [[τέρπω]], [[θέλγω]], [[κυρίως]] με [[μουσική]] (α. «λόγοις τε καὶ | |mltxt=<b>(I)</b><br />κηλῶ, -έω (Α)<br /><b>1.</b> [[μαγεύω]], [[τέρπω]], [[θέλγω]], [[κυρίως]] με [[μουσική]] (α. «λόγοις τε καὶ ᾠδαῖς μὴ κηλεῖν ἀλλ' ἐξαγριαίνειν πολλὴ [[ἀμουσία]]», <b>Πλάτ.</b><br />β. «κηλούμενος παρὰ ταῖς Σειρῆσιν», <b>Αριστοτ.</b>)<br /><b>2.</b> <b>παθ.</b> <i>κηλοῦμαι</i>, -<i>έομαι</i><br />προσελκύομαι, μαγεύομαι (α. «ὑπὸ δώρων κηλούμενος», <b>Πλάτ.</b><br />β. «ὑφ' ἡδονῆς κηληθείς», <b>Πλάτ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Η λ. ανάγεται πιθ. σε ΙΕ [[ρίζα]] <i>k</i><i>ē</i><i>l</i>- «[[εξαπατώ]], [[κολακεύω]]» και συνδέεται με γοτθ. (<i>af</i>)<i>h</i><i>ō</i><i>l</i><i>ō</i><i>n</i> «[[συκοφαντώ]]», αγγλοσαξ. <i>h</i><i>ō</i><i>lian</i>, αρχ. άνω γερμ. <i>huolen</i> «[[απατώ]]», αγγλοσαξ. <i>h</i><i>ō</i><i>l</i> «[[συκοφαντία]], λατ. <i>calvor</i> «[[απαντώ]]», <i>calumnia</i> «[[συκοφαντία]]». Κατ' άλλους, συνδέεται με τις λ. [[κέλαδος]], <i>καλεῖν</i>, [[κόλαξ]]. Τέλος, κατ' [[άλλη]] [[άποψη]], όχι πολύ πιθανή, συνδέεται με ρωσ. <i>šalitb</i> αυθαδιάζω» και τσεχ. <i>šaliti</i> «[[εξαπατώ]]».<br /><b><span style="color: brown;">ΠΑΡ.</span></b> <b>αρχ.</b> [[κηλέστης]], <i>κηληδόνες</i>, [[κηληθμός]], [[κήληθρον]], [[κήλημα]], [[κήλησις]], [[κηλήτειρα]], [[κηλητήριος]], [[κηλητής]], [[κήλητρον]], [[κηλητικός]], [[κηλήτωρ]].<br /><b><span style="color: brown;">ΣΥΝΘ.</span></b> (Β' συνθετικό) <b>αρχ.</b> <i>εκκηλέω</i>, [[κατακηλέω]], <i>υπερκηλέω</i>].<br /><b>(II)</b><br />κηλῶ, -όω (Α, Μ [[κηλώνω]]) [[κήλη]]<br /><b>μσν.</b><br /><b>1.</b> [[απαλλάσσω]]<br /><b>2.</b> <b>παθ.</b> <i>κηλώνομαι</i>-[[παθαίνω]] [[κήλη]]<br /><b>αρχ.</b><br />[[ενεργώ]] [[άμβλωση]].<br /><b>(III)</b><br />κηλῶ, -όω (Α)<br />δ. τ. του [[κηλώ]] -<i>έω</i> (I). | ||
}} | }} | ||
Revision as of 14:41, 6 February 2024
Greek Monolingual
(I)
κηλῶ, -έω (Α)
1. μαγεύω, τέρπω, θέλγω, κυρίως με μουσική (α. «λόγοις τε καὶ ᾠδαῖς μὴ κηλεῖν ἀλλ' ἐξαγριαίνειν πολλὴ ἀμουσία», Πλάτ.
β. «κηλούμενος παρὰ ταῖς Σειρῆσιν», Αριστοτ.)
2. παθ. κηλοῦμαι, -έομαι
προσελκύομαι, μαγεύομαι (α. «ὑπὸ δώρων κηλούμενος», Πλάτ.
β. «ὑφ' ἡδονῆς κηληθείς», Πλάτ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. ανάγεται πιθ. σε ΙΕ ρίζα kēl- «εξαπατώ, κολακεύω» και συνδέεται με γοτθ. (af)hōlōn «συκοφαντώ», αγγλοσαξ. hōlian, αρχ. άνω γερμ. huolen «απατώ», αγγλοσαξ. hōl «συκοφαντία, λατ. calvor «απαντώ», calumnia «συκοφαντία». Κατ' άλλους, συνδέεται με τις λ. κέλαδος, καλεῖν, κόλαξ. Τέλος, κατ' άλλη άποψη, όχι πολύ πιθανή, συνδέεται με ρωσ. šalitb αυθαδιάζω» και τσεχ. šaliti «εξαπατώ».
ΠΑΡ. αρχ. κηλέστης, κηληδόνες, κηληθμός, κήληθρον, κήλημα, κήλησις, κηλήτειρα, κηλητήριος, κηλητής, κήλητρον, κηλητικός, κηλήτωρ.
ΣΥΝΘ. (Β' συνθετικό) αρχ. εκκηλέω, κατακηλέω, υπερκηλέω].
(II)
κηλῶ, -όω (Α, Μ κηλώνω) κήλη
μσν.
1. απαλλάσσω
2. παθ. κηλώνομαι-παθαίνω κήλη
αρχ.
ενεργώ άμβλωση.
(III)
κηλῶ, -όω (Α)
δ. τ. του κηλώ -έω (I).
