Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

defleo: Difference between revisions

From LSJ

Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλοςLife is not worth living if you do not have at least one friend.

Democritus, DK 68b22
(6_5)
 
(CSV import)
 
(5 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=defleo deflere, deflevi, defletus V INTRANS :: cry bitterly; give oneself up to tears; weep much/violently/to exaustion (L+S)<br />defleo defleo deflere, deflevi, defletus V TRANS :: weep (abundently) for; mourn loss of; express/feel sorrow about; lamenti/bewail
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>dē-flĕo</b>: ēvi, ētum, 2, v. a. and n.<br /><b>I</b> Act.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> To [[weep]] [[over]] a [[person]] or [[thing]]; to [[lament]], [[deplore]], [[bewail]] (for syn. cf.: [[deploro]], ejulo, [[ploro]], [[lacrimo]], [[lamentor]], [[fleo]] —[[class]].): te cinefactum deflevimus, Lucr. 3, 907: Numam, Ov. M. 15, 487: nuptam (Eurydicen), id. ib. 10, 12: [[inter]] nos impendentes [[casus]] deflevimus, Cic. Brut. 96, 329: illud [[initium]] [[civilis]] belli, [[Asinius]] [[Pollio]] ap. Cic. Fam. 10, 31: eversionem civitatis, Quint. 3, 8, 12: aliena [[mala]], id. 6, 1, 26 et saep.: Crassi [[mors]] a multis [[saepe]] defleta, Cic. de Or. 3, 3; cf. id. Phil. 13, 5; Verg. A. 6, 220 al.: in deflenda nece, Quint. 11, 3, 8 et saep. —Absol.: dum assident, dum deflent, Tac. A. 16, 13: in amici sinu, Plin. Ep. 8, 16, 5.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Poet. [[with]] acc. and inf.: et minui deflevit [[onus]] dorsumque levari, Manil. 4, 748.—*<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Oculos, to [[dull]] [[with]] [[weeping]], App. M. 5, p. 161, 36.—<br /><b>II</b> Neutr., to [[weep]] [[much]] or [[violently]], [[weep]] to [[exhaustion]] ([[very]] [[rare]]): gravibus cogor deflere querelis, Prop. 1, 16, 13; Justin. 18, 4, 13; App. M. 4 fin.>
|lshtext=<b>dē-flĕo</b>: ēvi, ētum, 2, v. a. and n.<br /><b>I</b> Act.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> To [[weep]] [[over]] a [[person]] or [[thing]]; to [[lament]], [[deplore]], [[bewail]] (for syn. cf.: [[deploro]], ejulo, [[ploro]], [[lacrimo]], [[lamentor]], [[fleo]] —[[class]].): te cinefactum deflevimus, Lucr. 3, 907: Numam, Ov. M. 15, 487: nuptam (Eurydicen), id. ib. 10, 12: [[inter]] nos impendentes [[casus]] deflevimus, Cic. Brut. 96, 329: illud [[initium]] [[civilis]] belli, [[Asinius]] [[Pollio]] ap. Cic. Fam. 10, 31: eversionem civitatis, Quint. 3, 8, 12: aliena [[mala]], id. 6, 1, 26 et saep.: Crassi [[mors]] a multis [[saepe]] defleta, Cic. de Or. 3, 3; cf. id. Phil. 13, 5; Verg. A. 6, 220 al.: in deflenda nece, Quint. 11, 3, 8 et saep. —Absol.: dum assident, dum deflent, Tac. A. 16, 13: in amici sinu, Plin. Ep. 8, 16, 5.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Poet. [[with]] acc. and inf.: et minui deflevit [[onus]] dorsumque levari, Manil. 4, 748.—*<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Oculos, to [[dull]] [[with]] [[weeping]], App. M. 5, p. 161, 36.—<br /><b>II</b> Neutr., to [[weep]] [[much]] or [[violently]], [[weep]] to [[exhaustion]] ([[very]] [[rare]]): gravibus cogor deflere querelis, Prop. 1, 16, 13; Justin. 18, 4, 13; App. M. 4 fin.>
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>dēflĕō</b>,¹⁰ ēvī, ētum, ēre, tr.,<br /><b>1</b> abs<sup>t</sup>] pleurer abondamment : Prop. 1, 16, 13 ; Tac. Ann. 16, 13 ; Plin. Min. Ep. 8, 16, 5<br /><b>2</b> avec acc. : <b> a)</b> pleurer qqn, qqch. : Lucr. 3, 907 ; Cic. Br. 329 ; [[mors]] a multis defleta Cic. de Or. 3, 9, mort déplorée par beaucoup &#124;&#124; [avec prop. inf.] déplorer que : Manil. 4, 748 ; <b> b)</b> oculos Apul. M. 5, 7, répandre ses yeux en larmes, user ses yeux. [[deflerim]] = defleverim Stat. Th. 3, 204.|
|[avec prop. inf.] déplorer que : Manil. 4, 748 ; <b> b)</b> oculos Apul. M. 5, 7, répandre ses yeux en larmes, user ses yeux. [[deflerim]]=defleverim Stat. Th. 3, 204.
}}
{{Georges
|georg=dē-[[fleo]], flēvī, flētum, ēre, I) v. tr.: A) jmd. od. [[etwas]] [[beweinen]], 1) im allg.: α) leb. [[Wesen]]: illum, Plaut.: fratres [[aut]] filios [[aut]] parentes, Iustin.: [[non]] exstinctos, [[sed]] [[semet]] ipsos, Curt.: regem ingenti gemitu eiulatuque, Curt.: Vitellii et Veranii voce defletum ([[esse]]) Caesarem, Tac.: [[domi]] tuae [[iam]] [[defletus]] et [[conclamatus]] es, Apul. [[met]]. 1, 6; vgl. 2, 27. – β) lebl. Objj.: casum domini, Dict.: [[casus]] impendentes [[inter]] se, Cic.: aliena [[mala]], Quint.: coniugis miserae [[discidium]], Cic.: lugentur [[apud]] quosdam puerperia natique deflentur, [[Mela]]: iudiciorum vastitatem et [[fori]], Cic.: sociae civitatis eversionem, Quint.: alcis mortem, Cic.: fratris necem, Quint.: in [[haec]] deflenda (in diesen Jammerzustand) prolapsi, Liv.: clamore lugubri alcis casum miserandum in modum, Dict.: ore suam deficiente necem (v. [[Schwan]]), Ov.: defl. ignominiam [[apud]] Sostratem, Curt.: [[cui]] (wem = [[von]] wem) [[non]] defleta est Ephyraeae [[flamma]] Crëusae, Ov. – m. folg. Infin., minui deflevit [[onus]], Manil. 4, 748. – m. folg. [[quod]] (daß), Val. Max. 6, 2, 8. – absol., [[dum]] assident, [[dum]] deflent, Tac. ann. 16, 13: in amici sinu defl. (seinen [[Schmerz]] [[ausweinen]]), Plin. ep. 8, 16, 5. – 2) prägn., [[unter]] [[Weinen]] ([[mit]] Tränen od. [[Wehmut]]) etw. [[sprechen]], -[[bekanntmachen]], -[[vortragen]], -[[erzählen]], [[haec]] [[ubi]] deflevit, Verg.: [[haec]] (diesen [[Vorfall]]) quā miseratione deflebis ([[als]] Dichter), Plin. ep.: [[non]] [[illo]] ingenio, [[quo]] civilia bella deflevit (vom [[Geschichtschreiber]]), Sen.: u. so celebre [[carmen]], [[quo]] Germanici [[suprema]] defleverat (betrauert hatte) = [[ein]] vielgelesenes Trauergedicht [[auf]] den [[Tod]] [[des]] Germanikus, Tac.: [[nunc]] [[summa]] deflenda est, [[hier]] [[können]] [[wir]] [[nur]] die Hauptereignisse [[mit]] [[Bedauern]] [[erzählen]], Vell. – B) [[abweinen]] = [[durch]] [[Weinen]] [[trüben]], oculos, Apul. [[met]]. 5, 7. – II) v. intr. [[sich]] [[abweinen]], Prop. 1, 16, 13. Iustin. 18, 4, 13. Apul. [[met]]. 4, 35. Dict. 3, 9 u. 4, 1. Sedul. carm. pasch. 3, 130: [[illi]] dolentes [[quantum]] in amissam coniugem deflent iuveni, [[tantum]] in reservatam [[sibi]] filiam gratulantur, Apollon. hist. 28.
}}
{{LaZh
|lnztxt=defleo, es, evi, etum, ere. 2. :: [[哭]]
}}
}}

Latest revision as of 18:10, 12 June 2024

Latin > English

defleo deflere, deflevi, defletus V INTRANS :: cry bitterly; give oneself up to tears; weep much/violently/to exaustion (L+S)
defleo defleo deflere, deflevi, defletus V TRANS :: weep (abundently) for; mourn loss of; express/feel sorrow about; lamenti/bewail

Latin > English (Lewis & Short)

dē-flĕo: ēvi, ētum, 2, v. a. and n.
I Act.
   A To weep over a person or thing; to lament, deplore, bewail (for syn. cf.: deploro, ejulo, ploro, lacrimo, lamentor, fleoclass.): te cinefactum deflevimus, Lucr. 3, 907: Numam, Ov. M. 15, 487: nuptam (Eurydicen), id. ib. 10, 12: inter nos impendentes casus deflevimus, Cic. Brut. 96, 329: illud initium civilis belli, Asinius Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31: eversionem civitatis, Quint. 3, 8, 12: aliena mala, id. 6, 1, 26 et saep.: Crassi mors a multis saepe defleta, Cic. de Or. 3, 3; cf. id. Phil. 13, 5; Verg. A. 6, 220 al.: in deflenda nece, Quint. 11, 3, 8 et saep. —Absol.: dum assident, dum deflent, Tac. A. 16, 13: in amici sinu, Plin. Ep. 8, 16, 5.—
   (b)    Poet. with acc. and inf.: et minui deflevit onus dorsumque levari, Manil. 4, 748.—*
   B Oculos, to dull with weeping, App. M. 5, p. 161, 36.—
II Neutr., to weep much or violently, weep to exhaustion (very rare): gravibus cogor deflere querelis, Prop. 1, 16, 13; Justin. 18, 4, 13; App. M. 4 fin.>

Latin > French (Gaffiot 2016)

dēflĕō,¹⁰ ēvī, ētum, ēre, tr.,
1 abst] pleurer abondamment : Prop. 1, 16, 13 ; Tac. Ann. 16, 13 ; Plin. Min. Ep. 8, 16, 5
2 avec acc. : a) pleurer qqn, qqch. : Lucr. 3, 907 ; Cic. Br. 329 ; mors a multis defleta Cic. de Or. 3, 9, mort déplorée par beaucoup || [avec prop. inf.] déplorer que : Manil. 4, 748 ; b) oculos Apul. M. 5, 7, répandre ses yeux en larmes, user ses yeux. deflerim = defleverim Stat. Th. 3, 204.

Latin > German (Georges)

dē-fleo, flēvī, flētum, ēre, I) v. tr.: A) jmd. od. etwas beweinen, 1) im allg.: α) leb. Wesen: illum, Plaut.: fratres aut filios aut parentes, Iustin.: non exstinctos, sed semet ipsos, Curt.: regem ingenti gemitu eiulatuque, Curt.: Vitellii et Veranii voce defletum (esse) Caesarem, Tac.: domi tuae iam defletus et conclamatus es, Apul. met. 1, 6; vgl. 2, 27. – β) lebl. Objj.: casum domini, Dict.: casus impendentes inter se, Cic.: aliena mala, Quint.: coniugis miserae discidium, Cic.: lugentur apud quosdam puerperia natique deflentur, Mela: iudiciorum vastitatem et fori, Cic.: sociae civitatis eversionem, Quint.: alcis mortem, Cic.: fratris necem, Quint.: in haec deflenda (in diesen Jammerzustand) prolapsi, Liv.: clamore lugubri alcis casum miserandum in modum, Dict.: ore suam deficiente necem (v. Schwan), Ov.: defl. ignominiam apud Sostratem, Curt.: cui (wem = von wem) non defleta est Ephyraeae flamma Crëusae, Ov. – m. folg. Infin., minui deflevit onus, Manil. 4, 748. – m. folg. quod (daß), Val. Max. 6, 2, 8. – absol., dum assident, dum deflent, Tac. ann. 16, 13: in amici sinu defl. (seinen Schmerz ausweinen), Plin. ep. 8, 16, 5. – 2) prägn., unter Weinen (mit Tränen od. Wehmut) etw. sprechen, -bekanntmachen, -vortragen, -erzählen, haec ubi deflevit, Verg.: haec (diesen Vorfall) quā miseratione deflebis (als Dichter), Plin. ep.: non illo ingenio, quo civilia bella deflevit (vom Geschichtschreiber), Sen.: u. so celebre carmen, quo Germanici suprema defleverat (betrauert hatte) = ein vielgelesenes Trauergedicht auf den Tod des Germanikus, Tac.: nunc summa deflenda est, hier können wir nur die Hauptereignisse mit Bedauern erzählen, Vell. – B) abweinen = durch Weinen trüben, oculos, Apul. met. 5, 7. – II) v. intr. sich abweinen, Prop. 1, 16, 13. Iustin. 18, 4, 13. Apul. met. 4, 35. Dict. 3, 9 u. 4, 1. Sedul. carm. pasch. 3, 130: illi dolentes quantum in amissam coniugem deflent iuveni, tantum in reservatam sibi filiam gratulantur, Apollon. hist. 28.

Latin > Chinese

defleo, es, evi, etum, ere. 2. ::