ἀκοίτης: Difference between revisions
ὁ ναύτης ὁ ἐν τῇ νηῒ μένων βούλεται τοὺς τέτταρας φίλους ἰδεῖν → the sailor staying on the ship wants to see his four friends
(1a) |
m (Text replacement - ",," to ",") |
||
| (24 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{LSJ1 | {{LSJ1 | ||
|Full diacritics= | |Full diacritics=ᾰ̓κοίτης | ||
|Medium diacritics=ἀκοίτης | |Medium diacritics=ἀκοίτης | ||
|Low diacritics=ακοίτης | |Low diacritics=ακοίτης | ||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=akoitis | |Transliteration C=akoitis | ||
|Beta Code=a)koi/ths | |Beta Code=a)koi/ths | ||
|Definition= | |Definition=ἀκοίτου, ὁ, ([[ἀ-]] copul., [[κοίτη]], cf. [[Plato|Pl.]]''[[Cratylus|Cra.]]''405d) [[bedfellow]], [[husband]], Il.15.91, Od.5.120, Pi.''N.''5.28, S.''Tr.''525, E.''El.''166 (lyr.):—fem. [[ἄκοιτις]], ιος, ἡ, [[wife]], Il.3.138, B.5.169, [[Aeschylus|A.]]''[[The Persians|Pers.]]''684, etc.—Poet. words. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{DGE | ||
| | |dgtxt=ἀκοίτου, ὁ<br /><b class="num">• Alolema(s):</b> [[ἀκοίτας]] Pi.<i>Fr</i>.156.2 <br /><b class="num">• Prosodia:</b> [ᾰ-]<br />[[compañero de lecho]] esp. del marido σε φόβησε Κρόνου [[πάϊς]] ὅ [[τοι]] [[ἀκοίτης]] <i>Il</i>.15.91, cf. <i>Od</i>.21.88, Hes.<i>Sc</i>.9, <i>h.Cer</i>.363, B.10.9, Pi.<i>N</i>.5.28, S.<i>Tr</i>.525, E.<i>Hec</i>.937, A.R.4.1071, 1.617, Nonn.<i>D</i>.35.146<br /><b class="num">•</b> gener. [[amante]] ἤν [[τίς]] τε φίλον ποιήσετ' ἀκοίτην <i>Od</i>.5.120, Ναΐδος ἀκοίτας [[Σιληνός]] Pi.<i>Fr</i>.156.2, Αἰγίσθῳ παρέλεκτο καὶ εἵλετο χείρον' ἀκοίτην Hes.<i>Fr</i>.176.6, cf. E.<i>El</i>.166, Nonn.<i>D</i>.4.192, 3.277. | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext= | |btext=ἀκοίτου (ὁ) :<br />[[époux]].<br />'''Étymologie:''' ἀ- cop., [[κοίτη]]. | ||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=ἀκοίτου, ὁ (a copul. und [[κοίτη]]), <i>[[Bettgenoß]], [[Gatte]]</i>, Hom. [[dreimal]], als Versende, <i>Il</i>. 15.91 ὅς τοι [[ἀκοίτης]], <i>Od</i>. 5.120 φίλον ποιήσετ' ἀκοίτην, 21.88 φίλον ὤλεσ' ἀκοίτην; – Pind. <i>N</i>. 5.28; Soph. <i>Tr</i>. 522 und [[sonst]] bei Dichtern. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἀκοίτης:''' ἀκοίτου ὁ [[муж]], [[супруг]] Hom., Pind., Soph., Eur. | |||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἀκοίτης''': ἀκοίτου, ὁ, (ᾰ ἀθροιστ. [[κοίτη]]· πρβλ. [[ἄλοχος]]), ὁ ὁμοκοίτης, [[σύνευνος]], [[σύζυγος]], Ἰλ. Ο. 91, Ὀδ. Ε. 120, Πινδ. Ν. 5. 51, Σοφ. Τρ. 525, Εὐρ.: ― θηλ. ἄκοιτις, ιος, ἡ, [[γυνή]], [[σύζυγος]], Ἰλ. Γ. 138, Πίνδ., Αἰσχύλ. Πέρσ. 684, Σοφ., Εὐρ. ― Ποιητικαὶ λέξεις, Πρβλ. Πλάτ. Κρατ. 405C. | |||
}} | }} | ||
{{Autenrieth | {{Autenrieth | ||
| Line 20: | Line 29: | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[ἀκοίτης]], ο (θηλ. [[ἄκοιτις]], | |mltxt=[[ἀκοίτης]], ο (θηλ. [[ἄκοιτις]], ἀκοίτιος) (Α)<br />αυτός που έχει την [[ίδια]] [[κοίτη]], το ίδιο [[κρεβάτι]] με άλλον, [[ομόκλινος]], [[σύζυγος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ἀ</i>- αθροιστ. <span style="color: red;">+</span> [[κοίτη]] «[[κλίνη]]», [[πρβλ]]. [[ἄλοχος]]. | ||
}} | }} | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἀκοίτης:''' -ουὁ (α αθροιστικό [[κοίτη]], πρβλ. [[ἄλοχος]]), [[ομόκλινος]], [[σύνευνος]], αυτός που κοιμάται στο ίδιο [[κρεβάτι]], [[σύζυγος]]· και θηλ. [[ἄκοιτις]], <i>-ιος</i>, <i>ἡ</i>, [[σύζυγος]], [[γυναίκα]], σε Όμηρ. κ.λπ. | |lsmtext='''ἀκοίτης:''' -ουὁ (α αθροιστικό [[κοίτη]], πρβλ. [[ἄλοχος]]), [[ομόκλινος]], [[σύνευνος]], αυτός που κοιμάται στο ίδιο [[κρεβάτι]], [[σύζυγος]]· και θηλ. [[ἄκοιτις]], <i>-ιος</i>, <i>ἡ</i>, [[σύζυγος]], [[γυναίκα]], σε Όμηρ. κ.λπ. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{mdlsj | ||
| | |mdlsjtxt=[α <i>copulat.</i>, [[κοίτη]], cf. [[ἄλοχος]]<br />a [[bedfellow]], [[spouse]], [[husband]]. | ||
}} | |||
{{FriskDe | |||
|ftr='''ἀκοίτης''': -ου<br />{akoítēs}<br />'''Grammar''': m.,<br />'''Meaning''': [[Lagergenosse]], [[Lagergenossin]], [[Gatte]], [[Gattin]] (ep. poet.)<br />'''Etymology''': sekundär zu [[ἄκοιτις]] f. gebildet (s. Chantraine REGr. 59-60, 225f.). Von α copulativum und [[κοίτη]] oder [[κοῖτος]] [[Lager]] (zur Stammbildung Chantraine Formation 26ff. und 113f.; zum Akzent Schwyzer 385). S. [[κεῖμαι]].<br />'''Page''' 1,54-55 | |||
}} | }} | ||
{{ | {{mantoulidis | ||
| | |mantxt=(=[[σύζυγος]]). Ἀπό τό α άθροιστ. + [[κοίτη]] (τοῦ [[κεῖμαι]]). Δές γιά περισσότερα παράγωγα στό ρήμα [[κεῖμαι]]. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 10:06, 16 October 2024
English (LSJ)
ἀκοίτου, ὁ, (ἀ- copul., κοίτη, cf. Pl.Cra.405d) bedfellow, husband, Il.15.91, Od.5.120, Pi.N.5.28, S.Tr.525, E.El.166 (lyr.):—fem. ἄκοιτις, ιος, ἡ, wife, Il.3.138, B.5.169, A.Pers.684, etc.—Poet. words.
Spanish (DGE)
ἀκοίτου, ὁ
• Alolema(s): ἀκοίτας Pi.Fr.156.2
• Prosodia: [ᾰ-]
compañero de lecho esp. del marido σε φόβησε Κρόνου πάϊς ὅ τοι ἀκοίτης Il.15.91, cf. Od.21.88, Hes.Sc.9, h.Cer.363, B.10.9, Pi.N.5.28, S.Tr.525, E.Hec.937, A.R.4.1071, 1.617, Nonn.D.35.146
• gener. amante ἤν τίς τε φίλον ποιήσετ' ἀκοίτην Od.5.120, Ναΐδος ἀκοίτας Σιληνός Pi.Fr.156.2, Αἰγίσθῳ παρέλεκτο καὶ εἵλετο χείρον' ἀκοίτην Hes.Fr.176.6, cf. E.El.166, Nonn.D.4.192, 3.277.
French (Bailly abrégé)
ἀκοίτου (ὁ) :
époux.
Étymologie: ἀ- cop., κοίτη.
German (Pape)
ἀκοίτου, ὁ (a copul. und κοίτη), Bettgenoß, Gatte, Hom. dreimal, als Versende, Il. 15.91 ὅς τοι ἀκοίτης, Od. 5.120 φίλον ποιήσετ' ἀκοίτην, 21.88 φίλον ὤλεσ' ἀκοίτην; – Pind. N. 5.28; Soph. Tr. 522 und sonst bei Dichtern.
Russian (Dvoretsky)
ἀκοίτης: ἀκοίτου ὁ муж, супруг Hom., Pind., Soph., Eur.
Greek (Liddell-Scott)
ἀκοίτης: ἀκοίτου, ὁ, (ᾰ ἀθροιστ. κοίτη· πρβλ. ἄλοχος), ὁ ὁμοκοίτης, σύνευνος, σύζυγος, Ἰλ. Ο. 91, Ὀδ. Ε. 120, Πινδ. Ν. 5. 51, Σοφ. Τρ. 525, Εὐρ.: ― θηλ. ἄκοιτις, ιος, ἡ, γυνή, σύζυγος, Ἰλ. Γ. 138, Πίνδ., Αἰσχύλ. Πέρσ. 684, Σοφ., Εὐρ. ― Ποιητικαὶ λέξεις, Πρβλ. Πλάτ. Κρατ. 405C.
English (Autenrieth)
(κοίτη): husband, consort, spouse.
Greek Monolingual
ἀκοίτης, ο (θηλ. ἄκοιτις, ἀκοίτιος) (Α)
αυτός που έχει την ίδια κοίτη, το ίδιο κρεβάτι με άλλον, ομόκλινος, σύζυγος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀ- αθροιστ. + κοίτη «κλίνη», πρβλ. ἄλοχος.
Greek Monotonic
ἀκοίτης: -ουὁ (α αθροιστικό κοίτη, πρβλ. ἄλοχος), ομόκλινος, σύνευνος, αυτός που κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι, σύζυγος· και θηλ. ἄκοιτις, -ιος, ἡ, σύζυγος, γυναίκα, σε Όμηρ. κ.λπ.
Middle Liddell
[α copulat., κοίτη, cf. ἄλοχος
a bedfellow, spouse, husband.
Frisk Etymology German
ἀκοίτης: -ου
{akoítēs}
Grammar: m.,
Meaning: Lagergenosse, Lagergenossin, Gatte, Gattin (ep. poet.)
Etymology: sekundär zu ἄκοιτις f. gebildet (s. Chantraine REGr. 59-60, 225f.). Von α copulativum und κοίτη oder κοῖτος Lager (zur Stammbildung Chantraine Formation 26ff. und 113f.; zum Akzent Schwyzer 385). S. κεῖμαι.
Page 1,54-55
Mantoulidis Etymological
(=σύζυγος). Ἀπό τό α άθροιστ. + κοίτη (τοῦ κεῖμαι). Δές γιά περισσότερα παράγωγα στό ρήμα κεῖμαι.
