οἴκοι: Difference between revisions
ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → a man who is incapable of entering into partnership, or who is so self-sufficing that he has no need to do so, is no part of a state, so that he must be either a lower animal or a god | whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
(Bailly1_4) |
(sl1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<i>adv. sans mouv.</i><br /><b>1</b> à la maison;<br /><b>2</b> dans son propre pays.<br />'''Étymologie:''' locatif de [[οἶκος]]. | |btext=<i>adv. sans mouv.</i><br /><b>1</b> à la maison;<br /><b>2</b> dans son propre pays.<br />'''Étymologie:''' locatif de [[οἶκος]]. | ||
}} | |||
{{Slater | |||
|sltr=[[οἴκοι]]<br /> <b>1</b>at [[home]], in [[one]]'s [[own]] [[country]] “εἰ γὰρ [[οἴκοι]] νιν [[βάλε]]” (P. 4.43) [[οἴκοι]] δὲ [[πρόσθεν]] ἁρπαλέαν δόσιν ἐπάγαγες (P. 8.65) ὀκτὼ στεφάνοις ἔμιχθεν [[ἤδη]], ἑπτὰ δ' ἐν Νεμέᾳ, τὰ δ [[οἴκοι]] μάσσον ἀριθμοῦ, Διὸς ἀγῶνι (N. 2.23) ἅλικας δ' ἐλθόντας [[οἴκοι]] τ ἐκράτει Νίσου τ ἐν εὐαγκεῖ λόφῳ (N. 5.45) | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:19, 17 August 2017
English (LSJ)
Adv. (old loc. of οἶκος)
A at home, in the house, οὔ νυ καὶ ὑμῖν οἴ. ἔνεστι γόος . .; Il.24.240 ; οἴ. βέλτερον εἶναι Hes.Op.365, etc. ; τὰ οἴ. one's domestic affairs, X.Cyr.6.1.42 ; home products, Pl.R.371a ; ἡ οἴ. δίαιτα S.OC352 ; ἡ δ' οἴ. (sc. πόλις) one's own country, ib.759 ; αἱ οἴ. τιμαί Isoc.Ep.4.7. 2 = οἴκαδε 1, Zos.2.27.2.
Greek (Liddell-Scott)
οἴκοι: Ἐπίρρ. ἐν τῷ οἴκω, Λατ. domi (πρβλ. οἴκοθι), οὔ νυ καὶ ὑμῖν οἴκοι ἔνεστι γόος... Ἰλ. Ω. 240, πρβλ. Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 363, κτλ.· τὰ οἴκοι, αἱ οἰκιακαὶ ὑποθέσεις, Ξεν. Κύρ. 6. 1, 42, Πλάτ. Πολ. 371Α· οὕτως, ἡ οἴκοι δίαιτα Σοφ. Ο. Κ. 352· ἡ δ’ οἴκοι (ἐξυπακ. πόλις), ἡ πατρίς, αὐτόθι 759· αἱ οἴκοι τιμαὶ Ἰσοκρ. 414Ε. Πρβλ. οἴκει. 2) = οἴκαδε, ἀπαγαγεῖν Ζώσιμος 27, 11.
French (Bailly abrégé)
adv. sans mouv.
1 à la maison;
2 dans son propre pays.
Étymologie: locatif de οἶκος.
English (Slater)
οἴκοι
1at home, in one's own country “εἰ γὰρ οἴκοι νιν βάλε” (P. 4.43) οἴκοι δὲ πρόσθεν ἁρπαλέαν δόσιν ἐπάγαγες (P. 8.65) ὀκτὼ στεφάνοις ἔμιχθεν ἤδη, ἑπτὰ δ' ἐν Νεμέᾳ, τὰ δ οἴκοι μάσσον ἀριθμοῦ, Διὸς ἀγῶνι (N. 2.23) ἅλικας δ' ἐλθόντας οἴκοι τ ἐκράτει Νίσου τ ἐν εὐαγκεῖ λόφῳ (N. 5.45)
