ὄμπνιος

English (LSJ)

in codd. freq. ὄμπνειος, ὄμπνεια, ὄμπνειον,
A of or relating to corn, καρπός Moschio Trag.6.10, Eratosth. 16.17; στάχυς A.R.4.989, Lyc.621; ἔργον husbandry, Call. Fr.183; ὄμπνια.. Δήμητρος.. δῶρα Orph.Fr.280; nourishing, Philet. ap.Sch.A.R.4.989: hence,
2 epithet of Demeter, Ὄμπνια, Ὄ. θεσμοφόρος Call.Aet.Oxy.2079.10; Ὄ. Δηώ Nonn. D. 11.213, cf. Hsch. s.v. ὄμπνιος λειμών, prob. in IG22.1352 (ii A.D.): then in late Poets, Καίσαρος ὄμπνια μήτηρ ib.14.1389i56, cf. BCH11.161 (Lagina).
II well-fed, flourishing: hence, large, ὄμπνιον νέφος = a huge cloud, S.Fr.246; κτῆσις Lyc.1264. [Ὄμπνια proparox., Hdn.Gr.2.451: formed like πότνια.]

German (Pape)

[Seite 342] zur Nahrung aus Feldfrüchten gehörig, diese betreffend; καρπὸς Δημήτερος, Eratosth. Cyren. (in der Anth.) 2, 16; καρποῦ βῶλος ὀμπνίου τροφός, Getreidefrucht, Moschio bei Stob. ecl. phys. p. 242; ὄμπνιον λειμῶνα wird in VLL. σῖτον καὶ τοὺς Δημητριακοὺς καρπούς erklärt; Ap. Rh. 4, 989 στάχυν ὄμπνιον ἀμήσασθαι, wo der Schol. φερέσβιος erklärt u. bemerkt, daß Philetas dies Wort durch εὔχυλον u. τρόφιμον erklärt habe, wie Suid. ὄμπνιον ὕδωρ durch τρόφιμον wiedergiebt; Callim. tr. 183 nannte die Arbeit des Landmanns ὄμπνιον ἔργον; gew. Nahrung gebend, nährend, μήτηρ, alma mater, Herod. Attic. (App. 51, 56). – Übh. wohlgenährt, reich, groß, νέφος, Soph. frg. 233, in VLL. ηὐξημένον erkl. Bei den Cyrenäern soll ein reicher und glücklicher Mensch so geheißen haben, Schol. Ap. Rh. 4, 989; κτῆσιν ἄλλην ὀμπνίαν κειμηλίων, Lycophr. 1264. – Ὀμπνία ist Beiname der Demeter, alma Ceres, als der Geberinn des ersten u. allgemeinsten menschlichen Nahrungsmittels, des Getreides, nach Drac. p. 20, 21, wie πότνια, mit kurzem α, u. Ὄμπνια zu schreiben, vgl. Spitzner vers. her. p. 30.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
I. qui concerne les fruits de la terre;
II. p. suite 1 nourricier, nourrissant, fécondant ; ἡ Ὄμπνια, la déesse nourricière (Déméter);
2 riche, abondant, fertile.
Étymologie: ὄμπνη.

Russian (Dvoretsky)

ὄμπνιος:
1 питающий, питательный (καρπός Anth.);
2 упитанный, т. е. крупный, огромный (νέφος Soph.).

Greek (Liddell-Scott)

ὄμπνιος: ἐν Ἀντιγράφοις συχνάκις ὄμπνειος, -α, -ον, (ὄμπνη) ἐκ σίτου, ἢ ἀνήκων εἰς σῖτον, ἔχων σχέσιν πρὸς σῖτον, ὄμπ. καρπὸς Μοσχίων παρὰ Στοβ. Ἐκλ. 1. 242· στάχυς Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 989, Λυκόφρ. 621· σπόρος Νόνν. Εὐαγγ. κ. Ἰω. 4, ἴδε 37· ὄμπ. ἔργον, γεωργία, Καλλ. Ἀποσπ. 183· θρεπτικός, Φιλητ. 49· ἐντεῦθεν, 2) ὡς ἐπίθ. τῆς Δήμητρος, Ὄμπνια, Λατ. alina Ceres, ἡ ἀφθόνως χορηγοῦσα, Ἡσύχ.· ἀκολούθως παρὰ μεταγεν. ποιηταῖς, ὄμπνεια Ρώμη, πλουσία, Παύλου Σιλ. Ἔκφρ. τῆς Ἁγ. Σοφ. 145· Καίσαρος ὄμπνια μήτηρ Ἀνθ. Π. παράρτ. 51. 56. - Ἡσύχ. ὡσαύτως ἔχει ὀμπνιόχειρ, «πλουσιόχειρ, πλούσιος»
ΙΙ. ὁ καλῶς τεθραμμένος, ἀκμαῖος, μέγας, ὄμπνιον νέφος, μέγα, ὑπέρογκον, Σοφ. Ἀποσπ. 233· ὄμπνιαι τευθιάδες Φιλόξενος 2. 13 Bgk· κτῆσις Λυκόφρων 1264.
[Ὄμπνια εἶναι ἓν ἐκ τῶν ὀλιγίστων τρισυλλάβων θηλυκῶν εἰς ια. τοῦ αὐτοῦ τύπου ὡς πότνια, ὅθεν καὶ ὁ τονισμὸς γίνεται ἐπὶ τῆς προπαραληγούσης, Spitzn. Vers. Her. 30, Δράκων 20. 21.] - Ἴδε Κόντου Φιλολ. Παρατηρ. ἐν Ἀθηνᾶς τ. Θ΄, σ. 123-4.

Greek Monotonic

ὄμπνιος: -α, -ον, αυτός που προέρχεται από ή σχετίζεται με τα δημητριακά· απ' όπου, μεγαλόδωρος, πλούσιος, ὄμπνιᾰ, σε Ανθ.

Middle Liddell

ὄμπνιος, η, ον [from ὄμπνη
of or relating to corn: hence bountiful, wealthy, ὄμπνιᾰ Anth.