ὀλοφυρμός

English (LSJ)

ὁ, lamentation, Ar.V.390, Th.3.67,7.71, Pl.Ax. 368b.

German (Pape)

[Seite 327] ὁ, das Wehklagen, Jammern, das Klagegeschrei; Ar. Vesp. 390; Thuc. 3, 67 u. öfter; plur. neben δάκρυα, Plat. Ax. 368 b; Sp.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
lamentation.
Étymologie: ὀλοφύρομαι.

Russian (Dvoretsky)

ὀλοφυρμός: ὁ жалобный вопль, жалобы, сетование, причитания Thuc., Plat., Arph. etc.

Greek (Liddell-Scott)

ὀλοφυρμός: -οῦ, ὁ, θρῆνος, ὀδυρμός, Ἀριστοφ. Σφ. 390, Θουκ. 3. 67., 7. 71, Πλάτ.

Greek Monolingual

ο (Α ὀλοφυρμός) ολοφύρομαι
γοερό κλάμα, γοερή κραυγή, σκούξιμο, οδυρμός, θρήνος.

Greek Monotonic

ὀλοφυρμός: -οῦ, ὁ, θρήνος, οδυρμός, σε Αριστοφ., Θουκ. κ.λπ.

Middle Liddell

ὀλοφυρμός, οῦ, ὁ,
lamentation, Ar., Thuc., etc. [from ὀλοφύρομαι

Translations

lamentation

Armenian: ողբ; Bulgarian: вопъл, ридание, оплакване, тъга, печал; Central Kurdish: ئاخ و واخ‎; Dutch: geklaag, geweeklaag, klagen, weeklagen, lamentatie, rouwklacht; Greek: θρήνος; Ancient Greek: ἀνάκλαυσις, ἀπολόφυρσις, βρυχηθμός, γόος, ἐπιθρήνησις, θρῆνος, θρηνῳδία, κωκυτός, οἴκτισμα, οἰκτισμός, οἰμωγά, οἰμωγή, ὀλολυγμός, ὀλοφυδνός, ὀλοφυρμός, ὀλόφυρσις, πένθημα, ποτνιασμός, στόνος, σχετλιάσις; Ewe: konyifafa; Finnish: valitus, sureminen, valitusvirsi; Irish: acaoineadh; Italian: lamento; Latin: lamentatio, lamentum; Plautdietsch: Jauma; Polish: lament, lamentowanie, lamentacja; Romanian: doliu, lamentare, lamentație; Russian: плач, стенание; Tocharian B: kwasalñe

Lexicon Thucydideum

lamentatio, lamentation, wailing, 3.67.2, 6.30.2, 7.71.3, 7.71.4, 7.75.4.