κομήτης

English (LSJ)

ου, ὁ, (κομάω)

   A wearing long hair, of the Persians, Orac. ap.Hdt.6.19; of dissolute men, Pherecr.14, Ar.Nu.348, 1101, etc.; ὁ ἐν Σάμῳ κ., prov. variously expld., Duris 62 J., etc.; also, simply, with hair on the head, opp. φαλακρός, Pl.R.454c, cf. Grg.524c; κ. τὰ σκέλη Luc.Bacch.2.    2 metaph., κ. ἰός a feathered arrow, S.Tr. 567; κ. λειμών a grassy meadow, E.Hipp.210 (anap.); θύρσος κισσῷ κομήτης Id.Ba.1055.    II κομήτης, with or without ἀστήρ, ὁ, comet, Arist.Mete.343b5, Epicur.Ep.2p.52U., etc.    III = τιθύμαλλος χαρακίας, Dsc.4.164.1.

German (Pape)

[Seite 1477] ὁ, der Behaarte, langes Haar Tragende; Ar. Nubb. 348 Lys. 661; κομήτης τούτου καὶ ὁ νεκρός Plat. Gorg. 524 c. – Uebertr., ἰὸς κομήτης, der befiederte Pfeil, Soph. Trach. 564; λειμών, die grasige Wiese (vgl. κόμη), Eur. Hipp. 210; θυρσὸς κισσῷ κομήτης Bacch. 1053. – Bes. sc. ἀστήρ, der Bartstern, Komet, Arist. Meteorl. 1, 6, Plut. Caes. 69 u. a. Sp. – S. auch nom. pr.

Greek (Liddell-Scott)

κομήτης: -ου, ὁ, (κομάω) ὁ τρέφων μακρὰν κόμην, κομῶν, ἐπὶ τῶν Περσῶν, Χρησμ. παρ’ Ἡροδ. 6. 19· ἐπὶ ἀκολάστων ἠθῶν ἀνθρώπων Ἀριστοφ. Νεφ. 348, 1101, κτλ. (ἴδε ἐν λ. κομάω)· ἀλλ’ ὡσαύτως ἁπλῶς, ὁ ἔχων τρίχας ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ φαλακρός, Πλάτ. Πολ. 454C, πρβλ. Γοργ. 542C· ὡσαύτως, κ. τὰ σκέλη Λουκ. Διόνυσ. 2. 2) μεταφ., ἰὸς κ., βέλος μετὰ πτερῶν, Σοφ. Τρ. 567· λειμὼν κ., λιβάδιον ποῶδες, μὲ πρασινάδα, Εὐρ. Ἱππ. 211· θύρσος κισσῷ κομήτης ὁ αὐτ. ἐν Βάκχ. 1055. ΙΙ. κομήτης, μετὰ τοῦ ἀστὴρ ἢ ἄνευ αὐτοῦ, «κομήτης» ὡς καὶ νῦν, Ἀριστ. Μετεωρ. 1. 6 κἑξ., κτλ.· πρβλ. κόμη ΙΙΙ.

French (Bailly abrégé)

ου;
1 qui porte de longs cheveux;
2 couvert de poils;
3 garni de plumes;
4 couvert de feuilles ou de plantes.
Étymologie: κομάω.

Greek Monolingual

ο (Α κομήτης)
νεφελώδες ουράνιο σώμα με μικρή μάζα που κινείται γύρω από τον ήλιο διαγράφοντας πολύ ελλειπτική τροχιά
νεοελ. φρ. «έρχεται σαν κομήτης» ή «τον βλέπουμε σαν κόμήτη» — εμφανίζεται πολύ σπάνια και φεύγει γρήγορα
μσν.-αρχ.
αυτός που έχει τρίχες στο κεφάλι του, σε αντιδιαστολή με τον φαλακρό
αρχ.
1. (για τους Πέρσες) αυτός που έχει μακριά μαλλιά
2. ακόλαστος άνθρωπος
3. φρ. α) «κομήτης ἰός» — βέλος με φτερά (Σοφ.)
β) «λειμών κομήτης» — λιβάδι με πρασινάδα (Ευρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κόμη + επίθημα -ήτης (πρβλ. λιμν-ήτης, πρυμν-ήτης). Η ονομ. προήλθε προφανώς από την ομοιότητα της ουράς του κομήτη με μαλλιά. Τη λ. δανείστηκε η Λατινική με τη μορφή cometa, cometes και στη συνέχεια η διεθνής ορολογία της αστρονομίας (πρβλ. αγγλ. comet)].