κεραΐζω

English (LSJ)

Ep. impf.

   A κεράϊζον Hom. (v. infr.): fut. inf. κεραϊξέμεν Il. 16.830: aor. ἐκεράϊσα Hdt.2.115, -ϊξα Nonn. D.23.21: (κείρω):— ravage, plunder, σταθμοὺς ἀνθρώπων κεραΐζετον Il.5.557, cf. 16.752; πόλιν κεραϊξέμεν ἁμήν ib.830, cf. Od.8.516, Parth.21.1, etc.; τὸ τῶν Λυδῶν ἄστυ Hdt.1.88; τὰ οἰκία τοῦ ξείνου Id.2.115; οἰκίας J.BJ6.8.5; τοὺς σωροὺς τῶν δραγμάτων Ael.NA6.41:—Pass., θαλάμους κεραϊζομένους Il.22.63; εὐνὰς θανάτοις κεραϊζομένας E.Alc.886 (anap.).    2 of ships, sink, disable, Hdt.8.91, cf. 86 (Pass.).    3 of living beings, slaughter, Τρῶας κεράϊζε καὶ ἄλλους Il.2.861, cf. 21.129; θῆρας Pi.P. 9.21; οἱ [λέοντες] τὰς καμήλους ἐκεράϊζον Hdt.7.125.    II carry off as plunder, [τὰ χρήματα] Id.2.121. β'; τοὺς ἱκέτας ἐκ τοῦ νηοῦ Id.1.159.    III exalt, uplift, opp. ἀμαλδύνω, dub. in Corn.ND27.

German (Pape)

[Seite 1419] (mit κείρω zusammenhangend, nach den Alten aber eigtl. ἐπὶ φθορᾶς τῆς ἐκ τῶν ζώων κερασφόρων), von Grund aus zerstören, verwüsten, plündern; vom Löwen, σταθμοὺς κεραΐζων Il. 5, 556. 16, 752; πόλιν 16, 830 Od. 8, 516; pass. neben ἀλαπάζω Il. 24, 245; ἄστυ Her. 1, 88; τὰ χρήματα, von Dieben, 2, 121; Sp.; – von lebenden Wesen, umbringen, morden; Τρῶας Il. 2, 860, vgl. 21, 129; θῆρας Pind. P. 9, 21; νυμφιδίους εὐνὰς θανάτοις κεραϊζομένας Eur. Alc. 889; οἱ λέοντες τὰς καμήλους ἐκεράϊζον μούνας Her. 7, 125; τοὺς ἱκέτας ἐκ τοῦ νηοῦ , vertreiben, 1, 159; von Schiffen, in Grund bohren, 8, 86.

Greek (Liddell-Scott)

κερᾰΐζω: Ἐπ. παρατ. κεράϊζον Ὅμ.· μέλλ. -ίξω, Χρησμ. Σιβυλ. 3. 466· ἀόρ. ἐκεράϊσα Ἡρόδ. 2. 115, -ϊξα Νόνν. Δ. 23. 21· (κείρω). Δῃῶ, λεηλατῶ, πορθῶ, διαρπάζω, καταστρέφω, ἐρημώνω, σταθμοὺς ἀνθρώπων κεραΐζετον Ἰλ. Ε. 557, πρβλ. ΙΙ. 752· πόλιν κεραϊξέμεν ἁμὴν Π. 830, πρβλ. Ὀδ. Θ. 516, κτλ.· τὸ τῶν Λυδῶν ἄστυ Ἡρόδ. 1. 88· τὰ οἰκία τοῦ ξείνου ὁ αὐτ. 2. 115· ― Παθ., θαλάμους κεραϊζομένους Ἰλ. Χ. 62· σπάνιον παρ’ Ἀττ., εὐνὰς θανάτοις κεραϊζομένας Εὐρ. Ἄλκ. 886, πρβλ. Αἰλ. π. Ζ. 6. 41. 2) ἐπὶ πλοίων, καταβυθίζω, καταστρέφω, Ἡρόδ. 8. 91, πρβλ. 86. 3) ἐπὶ ἐμψύχων, προσβάλλω ἀγρίως, φονεύω, κατασφάζω, Τρῶας κεράϊζε καὶ ἄλλους Ἰλ. Β. 861, πρβλ. Φ. 129· θῆρας Πινδ. Π. 9. 39· οἱ λέοντες τὰς καμήλους ἐκεράϊζον Ἡρόδ. 7. 125. ΙΙ. ἁρπάζω τι καὶ φέρω αὐτὸ ὡς λείαν, τὰ χρήματα ὁ αὐτ. 2. 121, 2· τοὺς ἱκέτας ἐκ τοῦ νηοῦ ὁ αὐτ. 1. 159.

French (Bailly abrégé)

ao. ἐκεράϊσα, pf. inus.
1 dévaster, ravager, détruire de fond en comble, acc. ; particul. couler bas ou mettre hors de service des navires en les frappant de l’éperon;
2 égorger, tuer, massacrer;
3 emporter ou emmener comme butin, acc.;
4 chasser, repousser (des suppliants).
Étymologie: DELG sans doute apparenté à κεραυνός.

English (Autenrieth)

(cf. κείρω), inf. κεραϊζέμεν: lay waste, destroy; also kill, Il. 2.861.

Greek Monolingual

κεραΐζω (ΑΜ)
φονεύω, κατασφάζω (α. «τὰ κτήνη...κεραΐσαι τοῑς ξίφεσι», Σαθ. β. «Τρῶας κεράϊζε καὶ ἄλλους», Ομ. Ιλ.)
αρχ.
1. λεηλατώ, καταστρέφω, ερημώνω (α. «σταθμοὺς ἀνθρώπων κεραΐζετον», Ομ. Ιλ. β. «εὐνὰς θανάτοις κεραϊζομένας», Ευρ.)
2. (σχετικά με πλοία) καταβυθίζω, καταποντίζω («τὸ πλῆθος τῶν νεῶν ἐν τῇ Σαλαμῑνι ἐκεραΐζετο», Ηρόδ.)
3. μτφ. εξαίρω, εγκωμιάζω.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ανάγεται σε ΙΕ ρίζα ker- «καταστρέφω, καταρρέω», η οποία απαντά επίσης στα αρχ. ινδ. a-sari-t «έπεσε», αρχ. ιρλδ. do-cer «έπεσε» και (παρεκτεταμένη με έρρινο ένθημα) στα αρχ. ινδ. srņāti «σπάζω», αρχ. ιρλδ. ar-a-chrin «καταρρέω». Συνδέεται επίσης με τα ακήρατος, ακέραιος, κεραυνός, ενώ ασαφής είναι η σχέση του με το κήρ (I). Η ομόηχη οικογένεια του κέρας προξένησε σύγχυση ήδη στους αρχαίους χρόνους.
ΠΑΡ. αρχ. κεραϊσμός, κεραϊστής
μσν.
κεράϊσις.

Greek Monotonic

κεραΐζω: Επικ. παρατ. κεράϊζον, αόρ. αʹ ἐκεράϊσα· (κείρω)·
I. 1. λεηλατώ, σπαράζω, καταστρέφω, απογυμνώνω, σε Όμηρ., Ηρόδ.
2. λέγεται για πλοία, βουλιάζω ή τα αχρηστεύω, σε Ηρόδ.
3. λέγεται για έμβια όντα, προσβάλλω άγρια, φονεύω, σε Ομήρ. Ιλ., Ηρόδ.
II. αρπάζω και μεταφέρω ως λεία, σε Ηρόδ.

Russian (Dvoretsky)

κεραΐζω: 1) разорять, опустошать (σταθμούς Hom.);
2) разрушать (πόλιν Hom.; ἄστυ Her.);
3) грабить, похищать (τὰ χρήματα Her.);
4) умерщвлять, убивать (Τρῶας Hom.; θῆκας Pind.; τὰς καμήλους Her.); уничтожать, истреблять (νυμφιδίους εὐνάς Eur.);
5) повреждать, топить (τὰς φευγούσας τῶν νεῶν Her.);
6) изгонять, прогонять (τοὺς ἱκέτας ἐκ τοῦ νηοῦ Her.).

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κεραΐζω [~ ἀκέραιος?] ep. imperf. κεράϊζον; ep. inf. aor. κεραϊξέμεν verwoesten, plunderen, roven:. τὸ τῶν Λυδῶν ἄστυ κεραΐζειν de stad van de Lydiërs plunderen Hdt. 1.88.2. doden, afslachten:. ὅθι περ Τρῶας κεράϊζε waar hij Trojanen afslachtte Il. 2.861. tot zinken brengen:. ἐκεράϊζον... τὰς φευγούσας τῶν νεῶν zij brachten de schepen die probeerden te ontsnappen tot zinken Hdt. 8.91.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: destroy (Il.).
Other forms: aor. κεραΐσαι (Hdt.), -ΐξαι (Nonn.), fut. inf. κεραϊξέμεν (Π 830 after Bekker for κεραϊζέμεν),
Compounds: also with ἐκ- (Call., AP),
Derivatives: κεραϊστής destroyer (h. Merc. 336; Zumbach Neuerungen 7), κεραϊσμός destruction (D. H.).
Origin: IE [Indo-European] [578] *ḱerh₂- damage, intr. fall apart
Etymology: The secondary present κεραΐζω, the basis of the group, may have replaced an older primary verb, which is retained in the nasalpresents Skt. śr̥ṇā́ti breaks, OIr. ar-a-chrin fall into decay. The disyll. stem κερα- has an exact counterpart in Skt. aorist a-śarī-t (length of the ī secondary) and in the OIr. preterite do-cer he fell (IE. ḱerh₂-). In Greek he is still seen in ἀ-κέρα-ιος unhurt, perhaps also in ἀ-κήρα-τος id. (η metr. lengthening?, cf. s. v.). An intermediate noun *κερα-Ϝός (Bechtel Lex. s. v.; cf. also Schwyzer 735) is improbable and unecessary. - Independent formations are κεραυνός; not here κήρ; s. vv.