ἔμπληκτος

English (LSJ)

ον, (ἐμπλήσσω)

   A stunned, amazed, ὑπὸ τῶν κυνῶν γενέσθαι X.Cyn.5.9: hence, stupid, senseless, ἔ. καὶ μανικός Plu.Rom.28, Agath.3.24, etc.; ἔμπληκτα ληρεῖν Gal.8.693.    2 in Att., impulsive: hence, unstable, capricious, S.Aj.1358, Arist.EE1240b17; αἱ τύχαι, ἔ. ὡς ἄνθρωπος, ἄλλοτ' ἄλλοσε πηδῶσι E.Tr.1205; [ἡ φιλοσοφία] τῶν ἑτέρων παιδικῶν πολὺ ἧττον ἔ. Pl.Grg.482a; ἐ. τε καὶ ἀσταθμήτους Id.Ly.214d; ἔ. ταῖς ἐπιθυμίαις Plu.Dio 18.    II Adv. -τως rashly, madly, Isoc.7.30, etc.; τὸ ἐ. ὀξύ frantic vehemence, Th.3.82; foolishly, Gal.1.535.

German (Pape)

[Seite 814] 1) betäubt, betroffen, verblüfft, Xen. Cyn. 5, 9; καὶ διεφθαρμένος ἔρωτι Plut. Timol. 3; unsinnig, dumm. Rom. 28. – 2) unbesonnen, wankelmüthig; Soph. Ai. 1337; καὶ ἀστάθμητος Plat. Lys. 214 c; vgl. Gorg. 482 a; ταῖς ἐπιθυμίαις Plut. Dion. 18. So adv., τὸ ἐμπλήκτως ὀξύ, unbesonnene Eile, Thuc. 3, 82; τὰ παρὰ τῶν θεῶν οὐκ ἐμπλ. οὐδὲ ταραχωδῶς αὐτοῖς συνέβαινε, ἀλλ' εὐκαίρως Isocr. 7, 30.

Greek (Liddell-Scott)

ἔμπληκτος: -ον, (ἐμπλήσσω) ἔκπληκτος, τεθηπώς, Λατ. attonitus, Ξεν. Κυν. 5, 9: ἐντεῦθεν, ὡς τὸ ἐμβρόντητος, ἀνόητος, ἄφρων, Πλουτ. Ρωμ. 28, κτλ. 2) παρ’ Ἀττ., ἐλαφρὸς τὸν νοῦν, κοῦφος, ἄστατος, εὐμετάβλητος, ἰδιότροπος, Σοφ. Αἴ. 1358 (ἔνθα ἴδε Στοβ.)· τοῖς τρόποις γὰρ αἱ τύχαι, ἔμπληκτος ὡς ἄνθρωπος, ἄλλοτ’ ἄλλοσε πηδῶσι Εὐρ. Τρῳ. 1204· ἡ φιλοσοφία τῶν ἑτέρων παιδικῶν πολὺ ἧττον ἔμπληκτος Πλάτ. Γοργ. 482Α· ἐμπλ. τε καὶ ἀσταθμήτους ὁ αὐτ. Λύσ. 214D· ἐμπλ. ταῖς ἐπιθυμίαις Πλουτ. Δίων 18· πρβλ. ἐμπλήγδην. ΙΙ. ἐπίρρ. -τως, μανιωδῶς, παραφόρως, Ἰσοκρ. 145Ε, κτλ.· τὸ ἐμπλήκτως ὀξύ, ἐκπληκτικὴ ὀξύτης ἐνεργείας, μανιώδης, ὁρμή, Θουκ. 3. 82.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 frappé de stupeur ; hébété, stupide;
2 inconstant, léger.
Étymologie: ἐμπλήσσω.

Spanish (DGE)

-ον
I 1estúpido ἔ. δὲ τῷ τρόπῳ καὶ μανικός Plu.Rom.28, ἐπελέληστο γὰρ ... ὑπὸ αὐθαδείας ὁ ἔ. Agath.3.24.5, neutr. plu. subst. μὴ ... ἔμπληκτα λήρει Gal.8.693.
2 impulsivo, caprichoso τοιοίδε μέντοι φῶτες ἔμπληκτοι βροτῶν S.Ai.1358, cf. Arist.EE 1240^b17, αἱ τύχαι, ἔ. ὡς ἄνθρωπος, ἄλλοτ' ἄλλοσε πηδῶσι E.Tr.1205, τῶν ἑτέρων παιδικῶν πολὺ ἧττον ἔ. (ἡ φιλοσοφία) Pl.Grg.482a, cf. Ly.214d, τύραννος ἔ. ἀεὶ ταῖς ἐπιθυμίαις Plu.Dio 18, ἔ. ... καὶ ἄνους Gal.1.4, ψυχῆς ὁρμὴ ἔ. Plot.3.1.1.
3 enloquecido, tocado de demencia por culpa de un veneno νόημα Nic.Al.213.
II adv. -ως
1 impulsivamente τὸ δ' ἐ. ὀξὺ ἀνδρὸς μοίρᾳ προσετέθη la violencia insensata se consideró una cualidad viril Th.3.82, τὰ παρὰ τῶν θεῶν οὐκ ἐ. οὐδὲ ταραχωδῶς αὐτοῖς συνέβαινεν Isoc.7.30.
2 caprichosamente ἐ. τε μεταφέρουσι τὸν λόγον Gal.1.535.

Greek Monolingual

ἔμπληκτος, -ον (AM)
ταραγμένος, έκπληκτος
αρχ.
1. ανόητος, ηλίθιος
2. απερίσκεπτος, ασταθής, ιδιότροπος
3. επιρρεπής
4. ορμητικός.

Greek Monotonic

ἔμπληκτος: -ον (ἐμπλήσσω),
I. 1. έκπληκτος, κατάπληκτος, θορυβημένος, Λατ. attonitus, σε Ξεν., Πλούτ.
2. ασταθής, ιδιότροπος, παράξενος, σε Σοφ., Ευρ.
II. επίρρ. -τως, απερίσκεπτα, παράτολμα· τὸ ἐμπλήκτως ὀξύ, με αιφνιδιαστική ταχύτητα κίνησης, σε Θουκ.

Russian (Dvoretsky)

ἔμπληκτος: 1) ошеломленный, напуганный (ὑπὸ τῶν κυνῶν Xen.);
2) неразумный, безрассудный (ἔ. τε καὶ ἀστάθμητος Plat.);
3) легкомысленный, непостоянный (βροτοί Soph.);
4) превратный (sc. αἱ τύχαι Eur.).

Middle Liddell

ἔμπληκτος, ον adj ἐμπλήσσω
I. stunned, amazed, stupefied, Lat. attonitus, Xen., Plut.
2. unstable, capricious, Soph., Eur.
II. adv. -τως, rashly; τὸ ἐμπλήκτως ὀξύ startling rapidity of action, Thuc.