ποίνιμος: Difference between revisions
καὶ λέγων ὅτι Πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ· μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ → declaring “The time has been accomplished and the kingdom of God is near: start repenting and believing in the gospel!” (Μark 1:15)
| Line 26: | Line 26: | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''ποίνῐμος:'''<br /><b class="num">1)</b> несущий возмездие, карающий ([[Ἐρινύς]] Soph.);<br /><b class="num">2)</b> [[заслуженный]], [[справедливый]] (πάθεα Soph.);<br /><b class="num">3)</b> служащий наградой ([[χάρις]] Pind.). | |elrutext='''ποίνῐμος:'''<br /><b class="num">1)</b> [[несущий возмездие]], [[карающий]] ([[Ἐρινύς]] Soph.);<br /><b class="num">2)</b> [[заслуженный]], [[справедливый]] (πάθεα Soph.);<br /><b class="num">3)</b> служащий наградой ([[χάρις]] Pind.). | ||
}} | }} | ||
{{elnl | {{elnl | ||
Revision as of 16:40, 19 August 2022
English (LSJ)
ον, A avenging, punishing, Δίκη, Ἐρινύς, S.Tr.808, Aj.843; π. πάθεα Id.El.210 (lyr.). 2 in good sense, bringing return or recompense, χάρις cj. in Pi.P.2.17.
German (Pape)
[Seite 652] rächend, strafend; Δίκη, Ἐρινύς, Soph. Trach. 808 Ai. 843; οἷς θεὸς ποίνιμα πάθεα παθεῖν πόροι, El. 203; vergeltend, χάρις, Pind. P. 2, 17; λιθοκτονίη, Ep. ad. 465 (IX, 157); auch in späterer Prosa, δαίμονες, Plut. qu. Rom. 51.
Greek (Liddell-Scott)
ποίνιμος: -ον, (ποινὴ) ἐκδικῶν, τιμωρῶν, Δίκη, Ἐρινύς, Σοφ. Τρ. 808, Αἴ. 483. π. πάθεα ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 210. 2) ἐπὶ καλῆς σημασίας, ἀνταποδίδων, ἀνταμείβων, χάρις Πινδ. Π. 5. 32.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
de paiement, d’où
1 vengeur;
2 qui sert de châtiment.
Étymologie: ποινή.
English (Slater)
ποίνιμος (coni. Spiegel: ποί τινος codd.) (P. 2.17)
Greek Monotonic
ποίνιμος: -ον (ποινή),·
1. εκδικητικός, τιμωρός, σε Σοφ.
2. με θετική σημασία, αυτός που φέρνει επιστροφή ή ανταμοιβή, σε Πίνδ.
Russian (Dvoretsky)
ποίνῐμος:
1) несущий возмездие, карающий (Ἐρινύς Soph.);
2) заслуженный, справедливый (πάθεα Soph.);
3) служащий наградой (χάρις Pind.).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
ποίνιμος -ον [ποινή] wrekend, straffend.
Middle Liddell
ποίνιμος, ον, ποινή
1. avenging, punishing, Soph.
2. in good sense, bringing return or recompense, Pind.
