ἐρείπιον: Difference between revisions
ὣς ὁ μὲν ἔνθ' ἀπόλωλεν, ἐπεὶ πίεν ἁλμυρὸν ὕδωρ → so there he perished, when he had drunk the salt water
m (Text replacement - " l.c." to " l.c.") |
m (Text replacement - "d’o" to "d'o") |
||
Line 17: | Line 17: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου (τό) :<br />débris, ruine ; <i> | |btext=ου (τό) :<br />débris, ruine ; <i>d'ord. au pl.</i> τὰ ἐρείπια ruines d’un mur, d’une maison, <i>etc.</i>, lambeaux d’un vêtement : νεκρῶν ἐρείπια SOPH débris d’animaux morts.<br />'''Étymologie:''' [[ἐρείπω]]. | ||
}} | }} | ||
{{lsm | {{lsm |
Revision as of 17:10, 5 September 2022
English (LSJ)
τό, (ἐρείπω) fallen ruin, wreck, Arist.Rh.1413a6, Aristid. Or.49(25).42, Opp.H.5.324: generally in plural, ναυτικὰ ἐρείπια = wreckage, A. Ag.660,Fr.274, E.Hel.1080; θραύμασίν τ' ἐρειπίων = with bits of wreckage A.Pers.425; ruins, οἰκημάτων, (τειχέων), Hdt.2.154,4.124; δόμων E.Ba.7; ἐρείπια alone, ἐν τοῖς Κιμωνίοις ἐρειπίοις Cratin.151; ἐρείπια χλανιδίων = fragments of garments, Trag.Adesp.7; ἐρείπια πέπλων E.Tr.1025; νεκρῶν ἐρείπια = dead carcasses, S.Aj.308, E.Fr.266. — Poet. and later Prose (exc. Arist.and Hdt.ll.cc.), D.H. 1.14,CIG2700e (Mylasa), Paus.10.38.13, Aristid. l.c., etc.
German (Pape)
[Seite 1024] τό, im sing. bei Arist. rhet. 3, 11 Opp. H. 5, 324, sonst plur., das Eingestürzte, Trümmer, ναυτικά Aesch. Ag. 646, wie Eur. Hel. 1080; ἐρειπίων θραύσματα, Stücke von Schiffstrümmern, Aesch. Pers. 417; δόμων, Häusertrümmer, Ruinen, Eur. Bacch. 7; Plut. Camill. 28 σκηνοῦντας ἐν ἐρειπίοις, u. a.Sp.; ἐν πέπλων ἐρειπίοις, Überbleibsel, Lumpen, Eur. Tr. 1025, wie λεπτῶν χλανιδίων Soph. frg. 400; ἐρείπια νεκρῶν, Überbleibsel, Leichen der getödteten Thiere, Ai. 301; ἐρ. ὠμηστῆρος Opp. Hal. 5, 324.
Greek (Liddell-Scott)
ἐρείπιον: τό, (ἐρείπω), ὡς καὶ νῦν, ἐκεῖνο ὅπερ ἔμεινε μετὰ τὴν καταστροφὴν πράγματός τινος, ἔστι γὰρ εἰκάσαι... τὸ ἐρείπιον «ῥάκει οἰκίας» Ἀριστ. Ρητορ. 3. 11. 13, Ὀππ. Ἀλ. 5. 324: - ἀλλαχοῦ πάντοτε κατὰ πληθ., ναυτικὰ ἐρ., τεμάχια ναυαγίου, Αἰσχύλ. Ἀγ. 660, Ἀποσπ. 273, Εὐρ. Ἑλ. 1080. οὕτως, θραύμασίν τ’ ερειπίων Αἰσχύλ. Πέρσ. 425· ὡσαύτως, οἰκημάτων, τειχέων, Ἡρόδ. 2. 154, 4. 124· δόμων Εὐρ. Βάκχ. 7· καὶ ἐρείπια μόνον ὡς παρ’ ἡμῖν, ἐν τοῖς Κιμωνίοις... ἐρειπίοις Κρατῖνος ἐν «Πανόπταις» 4, πρβλ. Meineke ἐν Κωμ. 5. σ. 20· ἐρ. χλανιδίων, ῥάκη, τεμάχια ἐνδυμάτων, Σοφ. Ἀποσπ. 400· πέπλων Εὐρ. Τρ. 1025· νεκρῶν ἐρ., λείψανα, Σοφ. Αἴ. 308, Εὐρ. Ἀποσπ. 268: - ποιητ. λέξ. ἀπαντῶσα ἔν τινι πεζῇ Ἐπιγρ. 2700e, καὶ παρὰ Διον. Ἁλ. 1. 14.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
débris, ruine ; d'ord. au pl. τὰ ἐρείπια ruines d’un mur, d’une maison, etc., lambeaux d’un vêtement : νεκρῶν ἐρείπια SOPH débris d’animaux morts.
Étymologie: ἐρείπω.
Greek Monotonic
ἐρείπιον: τό (ἐρείπω), συντρίμμι, απομεινάρι μετά από καταστροφή, κυρίως στον πληθ., ναυτικὰ ἐρ., συντρίμμια ναυαγίου, σε Αισχύλ., Ευρ.· επίσης, οἰκημάτων ἐρ., συντρίμμια σπιτιών, σε Ηρόδ.· ἐρ. πέπλων, τεμάχιο, κομμάτι, κουρέλι, σε Ευρ.· πρβλ. ἐρείπω.
Middle Liddell
ἐρείπιον, ου, τό, ἐρείπω
a fallen ruin, wreck, mostly in plural, ναυτικὰ ἐρ. pieces of wreck, Aesch., Eur.; also, οἰκημάτων ἐρ. ruins of houses, Hdt.; ἐρ. πέπλων fragments, Eur.; cf. ἐρείπω.