ἀναύδητος: Difference between revisions

From LSJ

πικρὸν με ἀπαιτεῖς ἐνοίκιον → you ask too much of me, you demand a bitter rent from me

Source
m (Text replacement - "(?s)({{LSJ.*}}\n)({{.*}}\n)({{DGE.*}}\n)" to "$1$3$2")
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1")
Line 15: Line 15:
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0212.png Seite 212]] 1) [[unaussprechlich]], Aesch. [[μένος]] Spt. 879; [[λόγος]] Eur. Ion. 782; unerhört, unerwartet, Soph. Ai. 702, neben [[ἀνέλπιστος]]. – 2) sprachlos, stumm, Soph. Tr. 968; Archi. 28 (VII, 191).
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0212.png Seite 212]] 1) [[unaussprechlich]], Aesch. [[μένος]] Spt. 879; [[λόγος]] Eur. Ion. 782; unerhört, unerwartet, Soph. Ai. 702, neben [[ἀνέλπιστος]]. – 2) sprachlos, stumm, Soph. Tr. 968; Archi. 28 (VII, 191).
}}
{{bailly
|btext=ος, ον :<br /><b>I. 1</b> indicible, qu’on ne peut <i>ou</i> qu’on n’ose exprimer;<br /><b>2</b> qui ne peut être annoncé ; qui ne peut se réaliser, impossible;<br /><b>II.</b> qui ne parle pas, muet.<br />'''Étymologie:''' [[ἀ]], [[αὐδάω]].
}}
}}
{{ls
{{ls
|lstext='''ἀναύδητος''': Δωρ. -ᾶτος, ον, = [[ἄρρητος]], [[ἀνέκφραστος]], Λατ. [[infandus]], ἀναυδάτῳ μένει Αἰσχύλ. Θ. 895· ἄφατον ἄφατον ἀναύδητον λόγον ἐμοὶ θροεῖς, [[ὅστις]] δὲν πρέπει νὰ λεχθῇ, Εὐρ. Ἴων 784. 2) [[ἀνήκουστος]], [[ἀπροσδόκητος]], «[[ἀνέλπιστος]]» (Σχόλ.), κοὐδὲν ἀναύδατον φατίσαιμ’ ἂν Σοφ. Αἴ. 713. ΙΙ. [[ἄφωνος]], [[ἄλαλος]], [[αἰαῖ]], ὅδ’ ἀναύδατος φέρεται ὁ αὐτ. Τρ. 968. (Λαυρ. χειρόγρ. [[ἄναυδος]]).
|lstext='''ἀναύδητος''': Δωρ. -ᾶτος, ον, = [[ἄρρητος]], [[ἀνέκφραστος]], Λατ. [[infandus]], ἀναυδάτῳ μένει Αἰσχύλ. Θ. 895· ἄφατον ἄφατον ἀναύδητον λόγον ἐμοὶ θροεῖς, [[ὅστις]] δὲν πρέπει νὰ λεχθῇ, Εὐρ. Ἴων 784. 2) [[ἀνήκουστος]], [[ἀπροσδόκητος]], «[[ἀνέλπιστος]]» (Σχόλ.), κοὐδὲν ἀναύδατον φατίσαιμ’ ἂν Σοφ. Αἴ. 713. ΙΙ. [[ἄφωνος]], [[ἄλαλος]], [[αἰαῖ]], ὅδ’ ἀναύδατος φέρεται ὁ αὐτ. Τρ. 968. (Λαυρ. χειρόγρ. [[ἄναυδος]]).
}}
{{bailly
|btext=ος, ον :<br /><b>I. 1</b> indicible, qu’on ne peut <i>ou</i> qu’on n’ose exprimer;<br /><b>2</b> qui ne peut être annoncé ; qui ne peut se réaliser, impossible;<br /><b>II.</b> qui ne parle pas, muet.<br />'''Étymologie:''' [[ἀ]], [[αὐδάω]].
}}
}}
{{grml
{{grml

Revision as of 12:20, 2 October 2022

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἀναύδητος Medium diacritics: ἀναύδητος Low diacritics: αναύδητος Capitals: ΑΝΑΥΔΗΤΟΣ
Transliteration A: anaúdētos Transliteration B: anaudētos Transliteration C: anayditos Beta Code: a)nau/dhtos

English (LSJ)

Dor. ἀναύδατος, ον, A not to be spoken, unutterable: hence, horrible, ἀναυδάτῳ μένει A.Th.897 (lyr.); ἄφατον ἀναύδητον λόγον E.Ion783. 2 unspoken, impossible, οὐδὲν ἀναύδατον φατίσαιμ' ἄν S.Aj.715 (lyr.). II speechless, Id.Tr.968 (cj.).

Spanish (DGE)

-ον
• Alolema(s): dór. ἀναύδᾱτος S.Tr.968
1 indecible μένος A.Th.897, λόγος E.Io 783.
2 imposible κοὐδὲν ἀναύδατον φατίσαιμ' ἄν S.Ai.714.
3 callado, que no habla ὅδ' ἀναύδατος φέρεται S.Tr.968.

German (Pape)

[Seite 212] 1) unaussprechlich, Aesch. μένος Spt. 879; λόγος Eur. Ion. 782; unerhört, unerwartet, Soph. Ai. 702, neben ἀνέλπιστος. – 2) sprachlos, stumm, Soph. Tr. 968; Archi. 28 (VII, 191).

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
I. 1 indicible, qu’on ne peut ou qu’on n’ose exprimer;
2 qui ne peut être annoncé ; qui ne peut se réaliser, impossible;
II. qui ne parle pas, muet.
Étymologie: , αὐδάω.

Greek (Liddell-Scott)

ἀναύδητος: Δωρ. -ᾶτος, ον, = ἄρρητος, ἀνέκφραστος, Λατ. infandus, ἀναυδάτῳ μένει Αἰσχύλ. Θ. 895· ἄφατον ἄφατον ἀναύδητον λόγον ἐμοὶ θροεῖς, ὅστις δὲν πρέπει νὰ λεχθῇ, Εὐρ. Ἴων 784. 2) ἀνήκουστος, ἀπροσδόκητος, «ἀνέλπιστος» (Σχόλ.), κοὐδὲν ἀναύδατον φατίσαιμ’ ἂν Σοφ. Αἴ. 713. ΙΙ. ἄφωνος, ἄλαλος, αἰαῖ, ὅδ’ ἀναύδατος φέρεται ὁ αὐτ. Τρ. 968. (Λαυρ. χειρόγρ. ἄναυδος).

Greek Monolingual

ἀναύδητος, -ον (Α) αυδώ
1. εκείνος που δεν μπορεί ή δεν πρέπει να λεχθεί
2. άφωνος, άλαλος
3. ανήκουστος, ανέλπιστος, απροσδόκητος.

Greek Monotonic

ἀναύδητος: Δωρ. -ᾶτος, -ον (αὐδάω),
I. 1. αυτός που δεν προφέρεται, άρρητος, ανείπωτος, ανέκφραστος, Λατ. infondus, σε Αισχύλ., Ευρ.
2. ανήκουστος, αδύνατος, ακατόρθωτος, σε Σοφ.
II. άφωνος, άλαλος στον ίδ.

Russian (Dvoretsky)

ἀναύδητος: дор. ἀναύδᾱτος 2
1) невыразимый (μένος Aesch.; λόγος Eur.);
2) онемевший, безмолвный Soph., Anth.;
3) неслыханный, невозможный: οὐδὲν ἀναύδατον φατίσαιμ᾽ ἄν Soph. (после того, что случилось), я ничего не назову невозможным.

Middle Liddell

αὐδάω
I. not to be spoken, unutterable, ineffable, Lat. infandus, Aesch., Eur.
2. unspoken, impossible, Soph.
II. speechless, Soph.