λοχίζω
τὸ δ' ἡδέως ζῆν καὶ ἱλαρῶς οὐκ ἔξωθέν ἐστιν, ἀλλὰ τοὐναντίον ὁ ἄνθρωπος τοῖς περὶ αὑτὸν πράγμασιν ἡδονὴν καὶ χάριν ὥσπερ ἐκ πηγῆς τοῦ ἤθους προστίθησιν → but a pleasant and happy life comes not from external things, but, on the contrary, man draws on his own character as a source from which to add the element of pleasure and joy to the things which surround him
English (LSJ)
A = λοχάω, lie in wait for:—Pass., λοχισθέντες διεφθάρησαν they were cut to pieces by falling into an ambuscade, Th.5.115, cf. D.C.41.51. 2 place in ambush, λοχίζει ἐς ὁδὸν κοίλην ὁπλίτας Th. 3.107; λ. ἐν τόπῳ D.H.2.55: c. dat. loci, Id.3.64 (nisi leg. <ἐν> χωρίοις) ; λοχίσαντος is prob. l. in Plu.Oth.7. 3 beset with an ambuscade, λελοχισμένον χωρίον D.H.1.79. II distribute men in companies (λόχοι), and so, put them in order of battle, Hdt.1.103, Aen. Tact.1.5, Plu.Sull.27:—Pass., to be so distributed, Agatharch.Fr. Hist.17J., D.H.2.14, etc. III λοχίζει· ἐπιβουλεύεται, Hsch.
Greek (Liddell-Scott)
λοχίζω: λοχάω, ἐνεδρεύω, τινά· ἐντεῦθεν ἐν τῷ παθ., λοχισθέντες διεφθάρησαν, ἐνεδρευθέντες κατεστράφησαν, Θουκ. 5. 115, πρβλ. Δίωνα Κ. 41. 51. 2) τοποθετῶ εἰς ἐνέδραν, λοχίζει εἰς ὁδὸν κοίλην ὁπλίτας Θουκ. 3. 107· λ. ἐν... Διον. Ἁλ. 2. 55· μετὰ δοτ. τόπου, ὁ αὐτ. 3. 64· οὕτω, λοχίσαντος εἶναι ἡ πιθ. γραφὴ ἀντὶ λοχήσαντος ἐν Πλουτ. Ὄθωνι 7. 3) περιβάλλω δι’ ἐνέδρας, ἐντεῦθεν ἐν τῷ παθ., χωρίον λελοχισμένον Διον. Ἁλ. 1. 79. ΙΙ. διαμοιράζω ἀνθρώπους εἰς σώματα στρατιωτικὰ (λόχους), καὶ οὕτω, παρατάσσω αὐτοὺς εἰς μάχην, Ἡρόδ. 1. 103, Πλουτ. Σύλλ. 27. ― Παθ., διαμερίζομαι εἰς λόχους, Ἀγαθαρχ. παρ’ Ἀθην. 272D, Διον. Ἁλ. 2. 14, κτλ. ΙΙΙ. = λοχεύω, Ἡσύχ.
French (Bailly abrégé)
I. (λόχος, embuscade);
1 mettre en embuscade;
2 surprendre dans une embuscade;
II. (λόχος, troupe) partager par compagnies, par escouades.
Étymologie: λόχος.
Greek Monolingual
λοχίζω (Α) λόχος
1. ενεδρεύω, παραφυλάω
2. τοποθετώ κάποιον ως φύλακα σε ενέδρα («δείσας μὴ κυκλωθῇ λοχίζει ἐς ὁδόν τινα κοίλην και λοχμώδη ὁπλίτας», Θουκ.)
3. περιβάλλω με ενέδρες, περικυκλώνω κάποιο μέρος με άνδρες που ενεδρεύουν («λελοχισμένον χωρίον», Δίον. Αλ.)
4. συγκροτώ λόχους και τους παρατάσσω για μάχη («ὁ Σύλλας οὔτε τάξιν ἀποδοὺς οὔτε λοχίσας τὸ οἰκεῑον στράτευμα... ἐτρέψατο τοὺς πολεμίους», Πλούτ.)
5. (κατά τον Ησύχ.) «λοχίζει... επιβουλεύεται»
6. παθ. λοχίζομαι
α) πέφτω θύμα ενέδρας, παγιδεύομαι
β) διαμερίζομαι σε λόχους, συγκροτούμαι κατά λόχους.
Greek Monotonic
λοχίζω: μέλ. λοχίσω, = λοχάω, ενεδρεύω, τινά·
I. Παθ., λοχισθέντες διεφθάρησαν, καταστράφηκαν, κατακερματίστηκαν πέφτοντας στην ενέδρα, σε Θουκ.
2. τοποθετώ σε ενέδρα, στον ίδ.
II. διαμοιράζω άνδρες σε στρατιωτικά σώματα (λόχοι), τους παρατάσσω σε μάχη, σε Ηρόδ., Πλούτ.
