δύσφρων

English (LSJ)

ον, gen. ονος,

   A sad at heart, sorrowful, τὸ δ. στύγος A.Ag.547; ἄτα S.OC202 (lyr.); λῦπαι E. Andr.1043 (lyr.).    II ill-disposed, malignant, δράκοντες A.Supp. 511; ἰός Id.Ag.834; οἱ δ. ib.608; λόγοι E.Andr.288 (lyr.).    III = ἄφρων, senseless, insensate, A.Th.875 (lyr.); φρενῶν δυσφρόνων ἁμαρτήματα S.Ant.1261 (lyr.). Adv. -όνως foolishly, rashly, A.Pers. 552 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 690] ονος, mißmüthig; – a) traurig; Aesch. Ag. 833; ἄτη Soph. O. C. 202; λῦπαι Eur. Andr. 1043; τὰ δύσφρονα, Traurigkeit, Pind. Ol. 2, 57. – b) übel gesinnt, feindselig; ἰός, δράκων, Aesch. Ag. 808 Suppl. 506; λόγοι Eur. Andr. 287; ἄνδρες Mel. 118 (VII, 79). – c) unsinnig, thöricht; Aesch. Spt. 836; so auch δυσφρόνως Pers. 544; vgl. Soph. Ant. 1247.

Greek (Liddell-Scott)

δύσφρων: -ον, γεν. -ονος, δύσθυμος, λίαν τεθλιμμένος, μελαγχολικός, τὸ δ. στύγος (ἴδε στύγος) Αἰσχύλ. Ἀγ. 547· ἄτη Σοφ. Ο. Κ. 202· λῦπαι Εὐρ. Ἀνδρ. 1043. ΙΙ. κακῶς διακείμενος, κακὴν διάθεσιν ἔχων, δράκοντες Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 511, πρβλ. Ἀγ. 608, 834· λόγοι Εὐρ. Ἀνδρ. 287. ΙΙΙ. = ἄφρων, ἀνόητος, μωρός, Αἰσχύλ. Θήβ. 874· φρενῶν δυσφρόνων ἁμαρτήματα Σοφ. Ἀντ. 1261. - Ἐπίρρ. -όνως, ἀνοήτως, μωρῶς, Αἰσχύλ. Πέρσ. 552.

French (Bailly abrégé)

ων, ον ; gén. ονος;
1 triste, affligé;
2 malfaisant, funeste.
Étymologie: δυσ-, φρήν.

Spanish (DGE)

-ον
I 1insensato ἰώ, ἰὼ δύσφρονες A.Th.874, cf. Fr.154a.14, φρένες S.Ant.1261, τρόποι Com.Adesp.1064.11, αὐτὴ γὰρ (γαίη) δ. τὸν σὸν θεὸν οὐκ ἐνόησας Orac.Sib.6.22, cf. 2.340.
2 que causa turbación o dolor στύγος A.A.547, ἄτα S.OC 202, cf. E.Cyc.296, ἔρις E.Andr.490, λῦπαι E.Andr.1043, τηκεδών AP 7.475 (Diotim.).
3 hostil, enemigo, malévolo γάμος A.Supp.394, δράκοντες A.Supp.511, ἰός A.A.834, λόγοι E.Andr.288, ἄνδρες AP 7.79 (Mel.)
•subst. οἱ δύσφρονες los enemigos γυναῖκα ... πολεμίαν τοῖς δύσφροσιν A.A.608, τὰ ... ἐκ γῆς δυσφρόνων μηνίματα las iras de los enemigos procedentes de la tierra, e.e. de los muertos hostiles A.Ch.278.
II adv. -όνως insensatamente πάντ' ἐπέσπε δ. A.Pers.552.

Greek Monolingual

δύσφρων (-ονος), -ον (Α)
1. δύσθυμος, μελαγχολικός
2. αυτός που έχει κακή διάθεση, εχθρικός
3. ανόητος, μωρός.

Greek Monotonic

δύσφρων: -ον, γεν. -ονος (φρήν)·
I. λυπημένος, θλιμμένος, μελαγχολικός, σε Τραγ.
II. αυτός που έχει κακή διάθεση, κακεντρεχής, εχθρικός, κακοήθης, σε Αισχύλ., Ευρ.
III. ἄφρων, ανόητος, μωρός, σε Αισχύλ., Σοφ.

Russian (Dvoretsky)

δύσφρων: 2, gen. ονος
1) безрассудный, безумный (sc. ἄνθρωποι Aesch.; φρένες Soph.);
2) тягостный, гнетущий, печальный (στύγος Aesch.; ἄτη Soph.; λῦπαι Eur.);
3) враждебный, роковой, губительный (ἰός Aesch.; λόγοι Eur.).

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

δύσφρων -ον [δυσ-, φρήν] treurig, droevig:. ὤμοι δύσφρονος ἄτας wee mij, de droevige ellende! Soph. OC 202. kwaadwillend:. δράκοντες slangen Aeschl. Suppl. 511. onbezonnen, dwaas:; φρενῶν δυσφρόνων ἁμαρτήματα vergissingen van een onbezonnen geest Soph. Ant. 1261; adv.. δυσφρόνως op onbezonnen wijze.

Middle Liddell

δύσ-φρων, ονος, φρήν
I. sad at heart, sorrowful, melancholy, Trag.
II. ill-disposed, malignant, Aesch., Eur.
III. = ἄφρων, insensate, Aesch., Soph.