ὑετός
English (LSJ)
[ῡ], ὁ, (A ὕὠ rain, Il.12.133, Hes.Op.545; ποιεῖν ὑετόν Ar.V.263 (lyr.); esp. a heavy shower (whereas ὄμβρος is continuous rain, ψεκάς or ψακάς drizzle), Antipho5.22, X.Cyn.5.4, Arist. Mete.347a12, Mu.394a31, Chrysipp.Stoic.2.203: pl., rains, Diog. Apoll.3, Arist.PA653a4. II as adjective in Sup., ἄνεμοι ὑετώτατοι the rainiest winds, Hdt.2.25 (where θυετιώτατοι cod. D., ὑετιώτατοι Hude). [ῡ Hom., Hes., Att.; later ῠ in ῠετοῖο Nic.Th.273.]
German (Pape)
[Seite 1175] ὁ, der Regen; Il. 12, 133; Hes. O. 547; Ar. Vesp. 263; ἀνέμων καὶ ὑετῶν γιγνομένων, Plat. Epin. 979 a; bes. Platzregen, mehr als ὄμβρος, Arist. mund. 4 u. meteorol. 1, 9. – Adject., ἄνεμοι ὑετώτατοι, Her. 2, 25, die regenhaftesten Winde, wo Buttmann ὑετιώτατοι schreiben wollte. – [Im gen. ὑετοῖο ist des Verses wegen υ kurz gebraucht.]
Greek (Liddell-Scott)
ὑετός: [ῡ], ὁ· (ὕω)· - βροχή, Λατ. pluvius, Ἰλ. Μ. 133, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 543· ποιεῖ ὑετὸν Ἀριστοφ. Σφ. 263· - μάλιστα ῥαγδαία βροχή, Λατ. nimbus, ἐν ᾧ ὄμβρος, Λατ. imber, εἶναι διαρκὴς βροχή, καὶ ψεκὰς ἢ ψακὰς ἡ κατὰ μικρὰς σταγόνας πίπτουσα, «ψιχάλα», Ξεν. Κυν. 5, 4. Ἀριστ. Μετεωρ. 1. 9, 6, πρβλ. Ἀντιφῶντα 132. 8· πληθ., βροχαί, Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 2. 7, 12. ΙΙ. ὡς ἐπίθ. ἐν τῷ ὑπερθετ., ἄνεμοι ὑετώτατοι, οἱ βροχερώτατοι ἄνεμοι, Ἡρόδ. 2. 25, - ἔνθα ὁ τύπος ὑετιώτατοι θὰ ἦτο ὁ κανονικώτερος. [Ἐν τῇ Ἐπικ. γεν. ὑετοῖο, τὸ υ βραχύνεται διὰ τὴν ἀνάγκην τοῦ μέτρου].
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
forte pluie, pluie continue.
Étymologie: ὕω.
English (Autenrieth)
(ὕω): shower, Il. 12.133†.
English (Strong)
from a primary huo (to rain); rain, especially a shower: rain.
English (Thayer)
ὑετοῦ, ὁ (ὕω to rain), from Homer down, the Sept. for גֶּשֶׁם and מָטָר, rain: L T Tr WH omit ὑετόν; on this passive see ὄψιμος and πρώϊμος); ibid. 18; Revelation 11:6.
Greek Monolingual
ο / ὑετός, ΝΜΑ
η βροχή
νεοελλ.
1. (μετεωρ.) το σύνολο τών ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων, εκτός τών νεφών
2. φρ. «ημέρα υετού»
(μετεωρ.) ημέρα κατά την οποία παρατηρούνται ένα ή περισσότερα φαινόμενα υετού
αρχ.
(κυρίως) ραγδαία, ορμητική και συνεχής βροχή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕω / ὕει «βρέχει» + επίθημα -ετός (πρβλ. νιφ-ετός, παγ-ετός)].
Greek Monotonic
ὑετός: [ῡ], ὁ (ὕω),
I. βροχή, Λατ. pluvius, σε Ομήρ. Ιλ., Ησίοδ., Αριστοφ.· ιδίως, καταρρακτώδης, διαρκής, συνεχόμενη βροχή, Λατ. nimbus, σε αντίθ. προς το ὄμβρος, Λατ. imber, και ψεκάς ή ψακάς, ψιλόβροχο, σε Ξεν. κ.λπ.
II. ως επίθ. σε υπερθ. ἄνεμοι ὑετώτατοι, οι πιο βροχεροί άνεμοι, σε Ηρόδ.
Russian (Dvoretsky)
ὑετός: (только superl. ὑετώτατος, v. l. ὑετιώτατος и ὑετωδέστατος) дождливый: ἄνεμοι ὑετώτατοι Her. ветры с сильнейшими ливнями.
I (ῡ, но ῠ в gen. ὑετοῖο) ὁ [ὕω] проливной дождь, ливень Hom., Hes., Xen., Arst.
Middle Liddell
ὑ¯ετός, οῦ, ὁ, [ὕω]
I. rain, Lat. pluvius, Il., Hes., Ar.:— esp. a heavy shower, Lat. nimbus, whereas ὄμβρος, Lat. imber, is a lasting rain, and ψεκάς or ψακάς a drizzling rain, Xen., etc.
II. as adj. in Sup. ἄνεμοι ὑετώτατοι the rainiest winds, Hdt.
Chinese
原文音譯：ØetÒj 虛誒拖士
詞類次數：名詞（6）
原文字根：濕
字義溯源：雨水，雨；源自（ὕψωμα）X*=下雨）
出現次數：總共（6）；徒（2）；來（1）；雅（2）；啓（1）
譯字彙編：
1） 雨水（4） 徒14:17； 徒28:2； 來6:7； 雅5:18；
2） 雨（2） 雅5:7； 啓11:6
