καταρχή
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ἡ, A beginning, πράγματος BGU1209.11 (i B.C.), cf. Callicr. ap.Stob.4.28.16, Plb.2.12.8; κ. διαφορᾶς Id.22.4.14,al.; ἀνέμου Mim. Oxy.413.213. II Astrol., forecast of an undertaking, voyage, etc., Serapio in Cat.Cod.Astr.1.99, Vett.Val.187.15 (pl.); περὶ καταρχῶν, title of poems by Maximus and Heph.Astr. III part of victim first offered, IG22.1359. IV primacy, sovereignty, τοῦ ἁθρόου Epicur.Fr.314; starting-point, basis, Chrysipp.Stoic.2.246; τὰς Χάριτας (εἶναι) τὰς ἡμετέρας κ. Phld.Piet.14.
German (Pape)
[Seite 1376] ἡ, Anfang, Beginn, πολέμου Pol. 23, 2, 14, öfter, u. Sp. Auch = Opfer von Erstlingen.
Greek (Liddell-Scott)
καταρχή: ἡ, ἀρχή, ἔναρξις, Καλλικρ. παρὰ Στοβ. 485. 47, Πολύβ. 2. 12, 8· κ. πολέμου ὁ αὐτ. 23, 2, 14· ἐν περίφρ., κ. ποιεῖσθαι Ἀθήν. σ. 139·- ἐν τῷ πληθ. αἱ πρῶται θυσίαι, ἀπαρχαὶ καὶ σπονδή.
Greek Monolingual
καταρχή, ἡ (Α)
1. αρχή, έναρξη («ἀπὸ δὲ ταύτης τῆς καταρχῆς Ῥωμαῖοι μὲν εὐθέως ἄλλους πρεσβευτὰς ἐξαπέστειλαν πρὸς Κορινθίους», Πολ.)
2. αστρολ. η πρόβλεψη μιας κατάστασης με την παρατήρηση τών αστέρων, η προμάντευση
3. εξουσία κυριαρχία
4. η αφετηρία μιας ενέργειας ή ἑνός πράγματος
5. στον πληθ. αἱ καταρχαί
οι απαρχές, οι τελετές που γίνονταν κατά την έναρξη της θυσίας
6. φρ. «Περὶ καταρχῶν» — τίτλος ποιημάτων του Μαξίμου και του Ηφαιστίωνος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)- + -αρχή (< ἀρχή), πρβλ. απ-αρχή, υπ-αρχή].
Russian (Dvoretsky)
καταρχή: ἡ начало (πολέμου Polyb.).
