βρύχω

English (LSJ)

v. βρύκω.

German (Pape)

[Seite 466] (vgl. βρύκω, von dem es nach Möris die gemeine Form ist), zähnekirschen, auch mit dem Zusatz ὀδόντας Hippocr.; N. T.; Archi. 12 (XV, 51); aor. II. ἔβρυχον, beißen, Ap. ad. 418 (IX, 252); so ist auch die Leseart der mss. Eur. Cycl. 359. 371, wo man βρύκειν geändert hat; pass. βρύχομαι, Soph. Phil. 745, Schol. ἐσθίομαι. – Hier ist auch das perfect. βέβρυχα zu erwähnen; Hom. hat fünf dabei in Betracht kommende Stellen: Iliad. 13, 393. 16, 486 ἃς ὁ πρόσθ' ἵππων καὶ δίφρου κεῖτο τανυσθείς, βεβρυχώς, κόνιος δεδραγμένος αἱματοέσσης; Iliad. 17, 264 ὡς δ' ὅτ' ἐπὶ προχοῇσι ποταμοῖο βέβρυχεν μέγα κῦμα ποτὶ ῥόον, ἀμφὶ δέ τ'ἄκραι ἠιόνες βοόωσιν ἐρευγομένης ἁλὸς ἔξω; Odyss. 5, 412 ἀμφὶ δὲ κῦμα βέβρυχεν ῥόθιον; 12, 242 in der Schilderung der Charybdis ἀμφὶ δὲ πέτρη δεινὸν ἐβεβρύχειν. Das βέβρυχα der drei letzteren Stellen, von dem Getöse der Wogen gebraucht, heißt offenbar »brüll en«, und es gehört zu βρυχάομαι, wie μέμυκα zu μυκάομαι und μέμηκα zu μηκάομαι; vgl. Buttmann Lexilog. 2, 120 ff. Aber das βεβρυχώς Iliad. 13, 393. 16, 486, von einem schwer verwundet auf der Erde Liegenden gebraucht, heißt schwerlich »brüllend«, zumal 13, 393 der Gegner den Verwundeten getroffen hat λαιμὸν ὑπ' ἀνθερεῶνα, διαπρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσεν. Dies βεβρυχώς also dürfte wohl zu βρύχω »zähneknirschen« gehören; wie es denn auch eine v.l. βεβρυκώς gab, Apollon. Lex. Homer. p. 51, 12 βεβρυκώς, τῶν ὀνοματοπεποιημένων, Scholl. V Iliad. 16, 486 τινὲς διὰ τοῦ κ, κακῶς.

Greek (Liddell-Scott)

βρύχω: ἴδε ἐν λέξει βρύκω· ― περὶ τοῦ βέβρυχα ἴδε ἐν λέξει βρυχάομαι.

French (Bailly abrégé)

1 faire grincer;
2 grincer (des dents);
Moy. βρύχομαι rugir, mugir.
Étymologie: cf. βρυχάομαι.

Spanish (DGE)

• Prosodia: [-ῡ-] v. tb. βρύκω
1 bramar, rugir los heridos de muerte κεῖτο τανυσθείς, βεβρυχώς Il.13.393, 16.486, (Κήρ) καναχῇσί τε βεβρυχυῖα Hes.Sc.160, cf. S.Tr.1072, el epiléptico ἢν μὲν γὰρ ... βρύχηται Hp.Morb.Sacr.1.33
•del ruido del mar bramar, resonar βέβρυχεν μέγα κῦμα Il.17.264, cf. Od.5.412, ἀμφὶ δὲ πέτρη δεινὸν βεβρύχει por todas partes brama la roca terriblemente, Od.12.242, cf. Aristid.Or.17.14
•en v. med. mismo sent. bramar, rugir del horrísono cantar de Polifemo βρυχόμενος Luc.DMar.1.4, de vientos huracanados, Q.S.14.484, βρύχεται· μαίνεται Hsch., cf. βρυχάομαι.
2 rechinar los dientes οἱ ὀδόντες βρύχουσι Hp.Mul.1.36, cf. 2.120, Gal.19.90
•c. ac. int. hacer rechinar βρύξει τοὺς ὀδόντας Hp.Mul.1.2, cf. Epid.5.86, AP 15.51 (Arch.), τὸ στόμα βρύχων de un león, Babr.95.45, ἔβρυχον τοὺς ὀδόντας ἐπ' αὐτόν Act.Ap.7.54.

English (Abbott-Smith)

βρύχω (Attic, βρύκω), [in LXX: Jb 16:10(9), Ps 34 (35):16 36 (37):12 111 (112):10, La 2:16 (חרק)*;]
1.to bite or eat greedily.
2.to gnash, grind, with the teeth: Ac 7:54.†

English (Strong)

a primary verb; to grate the teeth (in pain or rage): gnash.

English (Thayer)

(imperfect ἔβρυχον); to grind, gnash, with the teeth: ὀδόντας ἐπί τινα, בִּשְׁנַּיִם חָרַק and שִׁנַּיִם חָרַק; intransitive, without ὀδόντας (quoted in Hermippus (432 B.C.>)) Plutarch, Pericl. 33at the end; (Hipp. (see Liddell and Scott))). Of the same origin as βρύκω (cf. δέχω and δέκω), to bite, chew; see Hermann on Sophocles Philoct. 735; Ellendt, Sophocles' Lexicon, under the word βρύκω).

Greek Monolingual

βρυχῶ (-άω) (Μ)
βρηνώ.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ενεργ. του αρχ. βρυχώμαι].

Greek Monotonic

βρύχω: βλ. βρύκω· λέγεται για το βέβρυχα, βλ. βρυχάομαι.

Russian (Dvoretsky)

βρύχω: (ῡ)1) скрежетать (ὀδόντα Anth.; ὀδόντας τινα NT);
2) кусать (τινά Anth.).

Frisk Etymological English

See also: s. βρύκω

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

βρύχω zie βρύκω.

Frisk Etymology German

βρύχω: {brúkhō}
Forms: nur Präsensstamm
Grammar: v.
Meaning: ‘mit den Zähnen (τοὺς ὀδόντας) klappern’, auch intr. (Hp., Nik., Act. Ap. usw.).
Derivative: Davon βρυχή (ὀδόντων) das Zähneklappern (A. R., Q. S.), βρυχηθμός (Men., falls nicht von βρυχάομαι), βρυγμός (Hp., Ev. Matt. u. a.); Adv. βρυχηδόν (AP).
Etymology : Expressives Wort, das formal und semantisch einerseits an βρύκω nagen, anderseits an βρυχάομαι brüllen erinnert. Nahe kommt arm. krčem atamanc̣ mit den Zähnen klappern (vgl. krcem s. βρύκω); aber arm. č kann mit gr. χ nicht gleichgesetzt werden, sondern muß auf sekundärer Umbildung beruhen.
Page 1,274

Chinese

原文音譯：brÚcw 不呂何
詞類次數：動詞（1）
原文字根：咬牙切齒
字義溯源：咬嚼*，磨碎，咬切（牙齒）
同源字：1） （βρυγμός）咬牙切齒 2） （βρύχω）咬嚼
出現次數：總共（1）；徒（1）
譯字彙編：
1） 咬切（1） 徒7:54