ὠτίον

English (LSJ)

τό, prop. Dim. of οὖς, A auricle, Dsc.Eup.1.63, cf. 62; but usually = οὖς, AP11.81 (Lucill.), LXX 1 Ki.9.15, al., Ev.Matt.26.51, Arr. Epict.1.18.18, PMag.Osl.1.332. II metaph., a little handle, προχύτου Hero Spir.1.9; χωρὶς ὠτίων ποτήριον Theopomp.Com.31, cf. Aët.1.138. 2 = ὠτάριον 111, Xenocr. ap. Orib.2.58.130; gloss on τήθη, = λεπὰς ἀγρία, Sch.Nic.Al.396.

Russian (Dvoretsky)

ὠτίον: τό οὖς
1) ушко Anth.;
2) край уха NT.

Greek (Liddell-Scott)

ὠτίον: τό, κυρίως ὡς τὸ ὠτάριον, ὑποκορ. τοῦ οὖς, ἀλλὰ συχνάκις = οὖς, Ἀνθ. Παλατ. 11. 81, Ἑβδ. (Α΄, Βασιλ. Θ΄, 15, κ. ἀλλ.), Εὐαγγ. κ. Ματθ. κς΄, 51, πρβλ. Λοβέκ. εἰς Φρύν. 211. ΙΙ. μεταφ., μικρὰ λαβή, «χεροῦλι», λαγήνου Ἥρων ἐν Math. Veit. 163. 2) εἶδος ὀστρακοδέρμου, Ξενοκρ. 17, ἴδε σημ. Κοραῆ σ. 150, 157, καὶ παραβαλ. ὠτάριον 2.

Spanish

oreja

English (Strong)

diminutive of οὖς; an earlet, i.e. one of the ears, or perhaps the lobe of the ear: ear.

English (Thayer)

ὠτίου, τό (diminutive of οὖς, ὠτός, but without the diminutive force; "the speech of common life applied the diminutive form to most of the parts of the body, as τά ῥινια the nose, τό ὀμματιον, στηθιδιον, χελύνιον, σαρκίον the body" Lob. ad Phryn., p. 211 f (cf. Winer's Grammar, 25 (24))), a later Greek word, the ear: R G (cf. ὠτάριον)); R G L (cf. ὠτάριον)), 26. (The Sept. for אֹזֶן, Amos 3:12.)

Greek Monotonic

ὠτίον: τό, υποκορ. του οὖς, αλλά συχνά = οὖς, σε Ανθ., Κ.Δ.

Middle Liddell

ὠτίον, ου, τό, [Dim. of οὖς, but often = οὖς, Anth., NTest.]

Chinese

原文音譯：çt⋯on 哦提按
詞類次數：名詞（5）
原文字根：耳 相當於： （אֹזֶן‎）
字義溯源：耳朵，外耳，耳；源自（οὖς）*=耳）
出現次數：總共（3）；太（1）；路（1）；約（1）
譯字彙編：
1） 耳朵（3） 太26:51； 路22:51； 約18:26

Léxico de magia

τό oreja de una mula, de la que obtener suciedad μῖξον δὲ καὶ ταῖς κριθαῖς καὶ ῥύπον ἀπὸ ὠτίου μούλας mezcla también con los granos de cebada suciedad de la oreja de una mula P XXXVI 332

French (New Testament)

ου (τὸ) oreille
[dim. de οὖς]

German (Pape)

τό, dim. von οὖς, Öhrchen, Lucill. 13 (XI.81); vgl. Lobeck Phryn. p. 211.