νάω

English (LSJ)

only pres. and impf., Att. contr.

   A νᾷ S.Fr.5, part. νῶντας Phot.:—flow, ἐν δὲ κρήνη νάει Od.6.292; καὶ φρείατα μακρὰ νάουσιν Il. 21.197; ὄφρ' ἂν ὕδωρ τε νάῃ Epigr. ap. Pl.Phdr.264d; οἴνῳ Ἁχελῷος ἆρα νᾷ S.l.c.; ὕδατι νᾶε was running with... A.R.1.1146; νᾶεν φόνῳ Call.Dian.224:—Pass., to be watered, νᾱομένοισι τόποις Nic.Fr. 74.58. [ᾰ in Hom. and presupposed by νᾷ, νῶντας, cf. ἀέναος: ᾱ v.l. in Od.9.222, always in late Ep. exc. Euph.23; ναῖον (so Aristarch. and some codd.) δ' ὀρῷ ἄγγεα πάντα is prob. correct in Od.l.c., cf. ἔναιεν ἐν ἅλμῃ (with pun on ναίω dwell) Matro Conv.77, and ναιομένοισι (νεομ- codd.) shd. perh. be read in Nic. l.c.] (Cf. ἔννυθεν, ναύω, νόα, Skt. snaúti (pf. part. Pass. snutás) 'drip', MIr. snuadh 'river', etc.: νάω [ᾰ] from snǎw-w, ναίω and νάω [ᾱ] from snǎw-yw.)

German (Pape)

[Seite 234] nur pr. u. impf., fließen; ἐν δὲ κρήνη νάει, Od. 6, 292; κρῆναι νάουσι, Il. 21, 197; als v. l. von ναίω Od. 9, 222; νᾶεν Callim. Dian. 224; ὄφρ' ἂν ὕδωρ τε νάῃ, epigr. Plat. Phaedr. 264 d; ἄσπορα ναομένοισι τόποις ἀνεθρέψατο λειμών, Nic. b. Ath. XV, 684 (v. 581, wo die v. l. νεομένοισι auf ναιομένοισι führt, s. ναίω. – Moeris erklärt ἀεὶ νῶν für attisch, ἀέναος für hellenistisch, was auf Ar. Ran. 146 zu gehen scheint, wo jetzt richtig ἀείνων σκῶρ gelesen wird. Sonst auch noch VLL. Vgl. νέω u. ναίω.

Greek (Liddell-Scott)

νάω: πιθαν. μόνον κατ’ ἐνεστ. καὶ παρατ., ῥέω, ἐν δὲ κρήνη νάει Ὀδ. Ζ. 292· καὶ φρείατα μακρὰ νάουσιν Ἰλ. Φ. 197· ὄφρ’ ἂν ὕδωρ τε νάει Ἐπίγραμμ. ἐν Πλάτ. Φαίδρῳ 267D· ὕδατι νᾶε Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 1146· νᾶεν φόνῳ Καλλ. εἰς Ἄρτ. 224. - Παθ., ποτίζομαι, νᾱομένοισι τόποις Νικ. Ἀποσπ. 2. 58. [ᾰ παρ’ Ὁμ.· ἀλλὰ ᾱ ἐν ἄρσει παρὰ μεταγεν. Ἐπικ., ἴδε ἀνωτ.· περὶ τοῦ ἐν Ὀδ. Ι. 222 ἴδε ναίω Β] (Ἐκ τῆς αὐτῆς ῥίζης παράγονται τά: ἀέναος, νᾶμα, Ναϊάς, Νηϊάς, ναρός, νηρός, Νηρεύς· - ἡ ῥίζα αὕτη εἶχε πιθανῶς υ, ὡς ἐν τῷ Αἰολ. τύπῳ ναύω ὃν μνημονεύει ὁ Ἡσύχ., ἔτι δὲ καὶ σ ἐν ἀρχῇ, πρβλ. Σανσκρ. snû, snâu-mi (fluo, mano), snav-as (stillatio), snu-tas (stillans)).

French (Bailly abrégé)

seul. prés. et impf.
couler : ὀρῷ OD déborder de petit-lait.
Étymologie: R. Σνυ > Νυ, Ναυ, ΝαϜ, couler ; cf. νᾶμα, Ναϊάς, ναῦς ; lat. navis.

English (Autenrieth)

(σνάϝω), ipf. ναῖον (v. l. νᾶον): flow; ὀρῷ, ‘ran over’ with whey, Od. 9.222.

English (Slater)

νάω ?
   1 flow ν]ᾰον (supp. Lobel) P. Oxy. 2442, fr. 106.

Greek Monolingual

νάω (Α)
1. ρέω
2. (το παθ.) νάομαι
ποτίζομαι.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ναF-yω ή ναF-ω. Συνδέεται με τα αρχ. ινδ. snauti «αφήνω να κυλήσει», snuta- «ρευστός». Απίθανη είναι η συγγένειά του με τα νέω, νήχω. Οι τ. με ᾱ θα πρέπει να σχηματίστηκαν αναλογικά προς τα παράγωγα επίθ. και ον. τα οποία είναι προϊόντα συναιρέσεως μετά από σίγηση -F-].

Greek Monotonic

νάω: πιθανόν μόνο σε ενεστ. και παρατ., ρέω, κυλώ, σε Όμηρ.

Russian (Dvoretsky)

νάω: (только praes. и impf. νᾶον - эп. ναῖον) течь, струиться (κρῆναι νάουσι Hom.; ὄφρ᾽ ἂν ὕδωρ τε νάῃ Plat.): ναῖον ὀρῷ ἄγγεα πάντα Hom. все сосуды текли (т. е. были переполнены) сывороткой.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: flow, stream (Il.).
Other forms: ipf. νᾶε(ν) A. R., Call., ναῖον ι 222), ναύει ῥέει, βλύζει H. (Aeol.), only presentstem except διαναῦσαι δια-πλεῦσαι H. and the ptc. aor. ἀμφι-ναέντος (Emp. 84).
Compounds: Rarely with ἀμφι-, δια-, περι.
Derivatives: 1. ναέτωρ ῥέων, πολύρρους H., νάτωρ (S. Fr. 270); 2. ναρός welding, streaming (A. Fr. 347 = 764 Mette, S. Fr. 621); 3. νᾶμα n. flowing water, source, stream (trag., Pl., X., Arist.) with ναμά-τιον dimin. (Thphr.), -τιαῖος from sources, source (Aeschin.), -τώδης rich in sources (Thphr.); 4. νασμός = νᾶμα (E.), -ώδης H. -- Prob. also 5. Ναϊάς, Ion. Νηϊάς (Od., A. R., AP), Ναΐς, Ion. Νηΐς f. (Il.) Naiade, s. below.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: The present forms can all go back on *νάϜ-ι̯ω; the shortvocalic νάω (νάει, νάουσιν ζ 292, Φ 197) can as rhythmical variant stand for ναίω (Chantraine Gramm. hom. 1, 167). Diff. Schwyzer 686 (with Schulze Q. 51 and Bechtel Lex. 234f.): *νάϜ-ω beside *νάϜ-ι̯ω; unnecessary. The ptc. ἀμφι-ναέντος (Emp. 84) was prob. formed after ῥυέντος. -- For the in Attic usual νᾶμα (s. v. Wilamowitz on Eur. Her. 625) a basic (but doubtful) form *ναϜεμα (*νάϜημα?) seems necessary; then also ναρός from *ναϜερός, νασμός from *ναϜεσμός, νάτωρ from *ναϜέτωρ; cf. Bechtel l.c. -- The longvocalic να-ϊάς, -ΐς, νη-ιάς, -ίς suppose a noun *ναϜ-α (cf. e.g. κρήν-η : -ιάς); prop. meaning then "daughter of a source". As all nymphs are considered as daughters of Zeus, the Naiades are connected with the Dodonäic Ζεὺς Νάϊος. A source in Dodona is only mentioned in late Latin writers, and Zeus as a god of sources is unknown (v. Wilamowitz Glaube 1, 228, Nilsson Gr. Rel. 1, 426 f.); the proper meaning of Νάϊος then remains unclear. If the Naiades have something to do at all with Ζεὺς Νάϊος, their qualification as daughters of a source must be left open. Agreements to νάω outside Greek are unknown. One compares the athematic long grade Skt. present snauti drip, with the zero grade ptc. snuta-; further connections s. νέω and νήχω. Cf. also Νηρεύς.