ἀσύγκριτος

English (LSJ)

ον, A not comparable, Thphr.Fr.89.7, Phld.D.1.15, AP 5.64; τοῖς ἄλλοις Plu.Marc.17; ἀσύγκριτος ἄνθρωπος ἀλόγῳ ζῴῳ Phld. D.1.11. Adv. -τως without the use of the comparative form, D.T.635.15. 2 incomparable, surpassing, θεός Ph.1.578, cf. Plu.Dio47, BGU613.20 (ii A. D.), etc., Ath.Mitt.12.174 (Prusias); of remedies, Gal.14.112. Adv. -τως incomparably, Hierocl. in CA 3p.424M., CIG 3493.14 (Thyatira). II antagonistic, of alien kind, Plu.2.134d (but v. foreg.).

Spanish (DGE)

-ον
I 1que no se puede comparar gener. ἀσύγκριτον γὰρ τὸ πλεονάζον Thphr.Fr.89.7, cf. Phld.D.1.15.6, οὕτως ἀμφότερ' ἐστὶν ἀσύγκριτα AP 5.65
•c. dat. τοῖς ἄλλοις Plu.Marc.17, ἀ. ἄνθρωπος ἀλόγῳ ζῴῳ Phld.D.1.11.16.
2 incomparable, sin igual, inigualable θεός Ph.1.578, Ath.Al.M.26.132A, ἀρετή Plu.Dio 47, πρᾶξις Herm.Mand.7.1, ἐπιστροφή BGU 613.20 (II d.C.), ἀντίδοτος Gal.14.112, ἁμαρτία Hom.Clem.11.12, frec. como elogio de personajes CIIud.1.130, IGBulg.1².16.1 (Dionisópolis II/III d.C.), 1².63bis.4 (Odesos), IEphesos 3080.3, IKios 113.3, PHarris 109.13 (III/IV d.C.).
3 incompatible, antagonista δυνάμεις Plu.2.134d (cód.).
II adv. -ως
1 incomparablemente, absolutamente ὁ δημιουργὸς θεός, ἀ. τῶν πάντων προτιμώμενος Hierocl.in CA 3.4, ὁ κύριος ... πρωτότοκος ἀ. ἐστί Gr.Nyss.M.46.1112D, cf. CIG 3493.14 (Tiatira), SEG 27.841.7 (Ancira II d.C.), TAM 4(1).35.
2 gram. sin el uso de la forma comparativa D.T.635.16.

German (Pape)

[Seite 379] 1) unvergleichbar, Plut. Marcell. 17; Dion. 47; Ep. ad. 4 (V, 65). – 2) ungesellig, Plut. u. Sp.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 qu’on ne peut juger ensemble ou comparer, sans rapport;
2 incompatible, inconciliable.
Étymologie: ἀ, συγκρίνω.

Russian (Dvoretsky)

ἀσύγκρῐτος:
1 несравнимый Plut.;
2 несовместимый Plut., Anth.

Greek (Liddell-Scott)

ἀσύγκρῐτος: -ον, ὃν δὲν δύναταί τις νὰ συγκρίνῃ, ἀνόμοιος, ἀετὸς ὁ Ζεῦς ἦλθεν ἐπ’ ἀντίθεον Γανυμήδην κύκνος ἐπὶ ξανθὴν μητέρα τὴν Ἑλένης. Οὕτως ἀμφότερ’ ἐστὶν ἀσύγκριτα Ἀνθ. Π. 5. 65, Πλουτ. Μάρκελλ. 17: ― Ἐπίρρ. -τως, ἄνευ συγκρίσεως, «ὑποκοριστικὸν δέ ἐστι τὸ μείωσιν τοῦ πρωτοτύπου δηλοῦν ἀσυγκρίτως» Ἀπολλών. περὶ ἐπιρρ. 635, 16. 2) ὁ μὴ ἐπιδεχόμενος σύγκρισιν, ὑπέρτερος, ἔξοχος, τὴν ἄλλην ἅπασαν ἀρετὴν ἀσύγκριτον ἔχοντι Πλουτ. Δίων 47: - Ἐπιρρ. -τως Συλλ. Ἐπιγρ. 3493. 14. ΙΙ. ἐναντίος, βλαβερός, Πλούτ. 1. 134D.

Greek Monolingual

-η, -ο (AM ἀσύγκριτος, -ον)
αυτός που δεν επιδέχεται σύγκριση, ο απαράμιλλος
αρχ.
1. αυτός που δεν μπορεί να συγκριθεί με κάποιον άλλον, ο ανόμοιος
2. ανταγωνιστικός, εχθρικός.

Greek Monotonic

ἀσύγκρῐτος: -ον (συγκρίνω), αυτός που δεν συγκρίνεται, ανόμοιος, σε Πλούτ.

Middle Liddell

συγκρίνω
not to be compared, unlike, Plut.