ἔγκαυμα
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
-ατος, τό, (ἐγκαίω)
A mark burnt in, sore from burning, Luc.DDeor.13.2, al.
II encaustic picture, Pl.Ti.26c, JHS41.195 (Delos, ii B. C.), Dicaearch.1.8, Plu.2.759c.
III ulcer in the eye, Aët.7.27.
Spanish (DGE)
-ματος, τό
I 1pintura encáustica, pintura al encausto οἷον ἐγκαύματα ἀνεκπλύτου γραφῆς ἔμμονά μοι γέγονεν se me quedó grabado como pinturas al encausto de dibujo indeleble Pl.Ti.26c, cf. ID 1417A.1.20, 1426A.1.23 (ambas II a.C.).
2 quemadura, herida σου τὰ ἐγκαύματα ἰασάμην Asclepio a Heracles, Luc.DDeor.15.2, cf. DMar.10.2.
3 marca realizada con fuego, marca de hierro candente ἐν τῷ μηρῷ εἶχεν ἔ. βοὸς φαίνοντα κεφαλήν Ps.Callisth.1.15B, cf. Ael.Dion.τ 26
•fig. en el alma οἷον ἔ. τῆς ψυχῆς τῶν μαθημάτων ἕκαστον cada una de las cosas que aprenden es como una marca impresa en el alma a fuego Plu.Cat.Mi.1, cf. Luc.Cat.24, ἐγκαύματα ταῖς καρδίαις ἑαυτῶν ἐγχαράσσουσι Gr.Nyss.Virg.282.17.
II combustible para un baño público PHels.12.12, 21 (II a.C.), σύνοψις τῶν ἐγκαυμά(των) τοῦ δημοσί(ου) ... λουτρ(οῦ) POxy.2040.1 (VI/VII d.C.), cf. 2206.9 (VI d.C.), τὴν πίσσαν καὶ τὰ ἐγκαύματα PYale inv.1804.23ue.5 (biz.) en Tyche 11.1996.101.
German (Pape)
[Seite 707] τό, das Eingebrannte, Brandmal; Plat. Tim. 26 c u. Sp.; Brandwunden, Luc. D. D. 13, 2. Bei Poll. 7, 109 = Zunder. – Bes. = in Wachsfarben eingebranntes Gemälde; εἰκόνες οἷον ἐν ἐγκαύμασι γραφόμεναι διὰ πυρός Plut. Amator. 16 p. 32; vgl. Plin. H. N. 35, 40.
French (Bailly abrégé)
ατος (τό) :
1 brûlure ; plaie produite par une brûlure;
2 peinture à l'encaustique.
Étymologie: ἐγκαίω.
Russian (Dvoretsky)
ἔγκαυμα: ατος τό
1 выжженный знак (ἐγκαύματα ἔμμονα Plat.; αἱ εἰκόνες ἐν ἐγκαύμασι γραφόμεναι Plut.);
2 ожог Luc.
Greek (Liddell-Scott)
ἔγκαυμα: τό, (ἐγκαίω) σημεῖον γινόμενον δι’ ἐγκαύματος, στίγμα, Πλάτ. Τίμ. 26C· ἕλκος ἐκ καύματος, Λουκ. Θ. Διάλ. 13. 2. ΙΙ. εἰκὼν κατεσκευασμένη δι’ ἐγκαύσεως (πρβλ. ἐγκαίω), Δικαίαρχ. ἐν Creuzer Mel. 3. σ. 186, Πλούτ. 2. 759C. ΙΙΙ. ἔναυσμα, προσάναμμα, ξύλα πρὸς καῦσιν, Σοφ. Ἀποσπ. 218.
Greek Monolingual
το (AM ἔγκαυμα)
κάκωση του δέρματος από άμεση επενέργεια υψηλής θερμοκρασίας ή χημικών ουσιών
αρχ.
1. ζωγραφιά με έγκαυση
2. κάκωση του ματιού.
Greek Monotonic
ἔγκαυμα: -ατος, τό (ἐγκαίω), σημάδι από κάψιμο, σε Λουκ.
Middle Liddell
ἔγκαυμα, ατος, τό, ἐγκαίω
a sore from burning, Luc.
