remaneo

Latin > English

remaneo remanere, remansi, remansus V :: stay behind; continue, remain

Latin > English (Lewis & Short)

rĕ-mănĕo: mansi, 2, v. n.,
I to stay or remain behind (freq. and class.: cf. commoror).
I In gen., absol.: ita sermone confecto, Catulus remansit, nos ad naviculas nostras descendimus, Cic. Ac. 2, 48, 148; id. Cat. 1, 3, 7 (opp. discessus): qui per causam valetudinis remansit, Caes. B. C. 3, 87: in castris Pompei, id. ib. 3, 97: cubito remanete presso, Hor. C. 1, 27, 8: quid fugis? O remane, Ov. M. 3, 477 (opp. deserere) et saep.: mulieres nostrae Romae remanserunt, Cic. Att. 7, 14, 3: Romae, Caes. B. C. 1, 33; 3, 83: in exercitu, Cic. Off. 1, 11, 36: in Galliā, Caes. B. G. 4, 8: ad urbem cum imperio, id. ib. 6, 1: domi, id. ib. 4, 1: apud aliquem, id. ib. 4, 15 fin.: ferrum ex hastili in corpore remanserat, Nep. Epam. 9, 3: qui tam pauci remanserint, Just. 11, 4, 4.—
II In partic., to stay, remain, be left, continue, abide, endure: at manet in vitā, cui mens animusque remansit, Lucr. 3, 402; 1, 246: expone igitur primum animos remanere post mortem, Cic. Tusc. 1, 12, 26: equos eodem remanere vestigio adsuefaciunt, Caes. B. G. 4, 2; cf.: vestigia antiqui officii remanent, Cic. Rosc. Am. 10, 27; cf.: quorum usque ad nostram memoriam disciplina navalis et gloria remansit, id. Imp. Pomp. 18, 54: in duris remanentem rebus amicum, persevering, constant, Ov. Tr. 1, 9, 23: specie remanente coronae, id. M. 8, 181: remanentes spicas, the remaining ears, Vulg. Lev. 19, 9: si ulla apud vos memoria remanet avi mei Masinissae, Sall. J. 24, 10: id nomen (i. e. hostis) a peregrino recepit et proprie in eo, qui arma contra ferret, remansit, Cic. Off. 1, 12, 37; Quint. 1, 6, 32: vobis aeterna sollicitudo remanebit, Sall. J. 31, 22: ne quam contumeliam remanere in exercitu victore sinat, would suffer to cleave to the army, id. ib. 58, 5: ne quid ex contagione noxae remaneret penes nos, Liv. 9, 1: quod est oratori necessarium, ab iis petere necesse est, apud quos remansit, Quint. 12, 2, 8: si quid antiqui remanet tibi vigoris, Sen. Med. 41: ne qua materia seditionis remaneret, Just. 11, 5, 2: solum se de cohorte Alexandri remansisse, id. 17, 2, 2.—
   2    With an adjectival predicate, to remain, continue in a certain state or condition (cf. relinquo, I. B. 3.): quarum (sublicarum) pars inferior integra remanebat, Caes. B. G. 7, 35: quae (potentia senatūs) gravis et magna remanebat, Cic. Rep. 2, 34, 59; Vell. 2, 123, 2: nec cognoscenda remansit Herculis effigies, Ov. M. 9, 264.

Latin > French (Gaffiot 2016)

rĕmănĕō,⁹ mānsī, mānsum, ēre, intr.,
1 s’arrêter, demeurer, séjourner : Cic. Ac. 2, 148 ; Cat. 1, 7 ; Att. 7, 14, 3 ; Cæs. G. 4, 8, 2 ; C. 1, 33, 2, etc.
2 rester, subsister, durer : Cic. Tusc. 1, 26 ; Pomp. 54 ; Off. 1, 37 || [avec un attribut] : pars sublicarum integra remanebat Cæs. G. 7, 35, 4, une partie des pilotis restait intacte, cf. Cic. Rep. 2, 59 ; Or. 183 ; Off. 3, 100.

Latin > German (Georges)

re-maneo, mānsi, mānsum, ēre, zurückbleiben, I) im allg.: a) v. Pers.: Romae, Cic.: domi, Cic.: in Gallia, Caes.: in exercitu, Cic.: ad urbem cum imperio, Caes.: apud alqm, Caes.: absol., Catulus remansit, Cic. – b) v. Lebl.: ferrum, quod in corpore remanserat, Nep. – II) insbes., dauernd zurückbleiben, verbleiben, 1) eig.: animi remanent post mortem, Cic.: longius anno uno in loco, Caes.: equos eodem remanere vestigio assuefaciunt, Caes. – 2) übtr.: a) übh.: in qua muliere etiamnunc quasi exempli causā vestigia antiqui officii remanent, sich erhalten haben, Cic.: u. so si ulla apud vos memoria remanet avi mei Masinissae, Sall.: quorum (Rhodiorum) usque ad nostram memoriam disciplina navalis et gloria remansit, Cic. – v. Pers., in duris remanens amicus, ausharrend, Ov. – b) m. adjekt. Prädikate = in einem Zustande verbleiben, übrig bleiben, pars integra remanebat, blieb ganz, Caes.: quae (potentia senatus) gravis et magna remanebat, Cic.: remanebis indefessus, Augustin.

Latin > Chinese

remaneo, es, si, sum, ere. n. 2. :: 仍在。在不別。Remanens amicus in duris rebus 急中尙爲友者。