ἡδυπάθημα
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
English (LSJ)
ατος, τό,
A enjoyment, σαρκός AP9.496 (<Ath.>).
German (Pape)
[Seite 1154] τό, = ἡδυπάθεια, Athen. ep. 1 (IX,496).
Greek (Liddell-Scott)
ἡδυπάθημα: τό, ἀπόλαυσις, Ἀνθ. Π. 9. 496.
French (Bailly abrégé)
ατος (τό) :
1 disposition à la joie, enjouement;
2 mollesse, sensualité.
Étymologie: ἡδυπαθέω.
Greek Monolingual
ἡδυπάθημα, τὸ (Α) ηδυπαθώ
ηδυπάθεια, απόλαυση («ἡδυπάθημα σαρκός», Ανθ. Παλ.).
