παραπλήξ
λέγεις, ἃ δὲ λέγεις ἕνεκα τοῦ λαβεῖν λέγεις → you speak, but you say what you say for the sake of gain (Menander, fr. 776)
English (LSJ)
ῆγος, ὁ, ἡ,
A stricken sideways or aslant, ἠϊόνες π. a retreating beach, on which the waves break obliquely, Od.5.418. II metaph., = παράπληκτος, mad, Hdt.5.92.ζ, Ar.Pl.242, X.Oec.1.13, Demetr.Eloc.275. 2 paralysed, Hp.Acut.(Sp.) 7. 3 pl., paralyses, Id.Morb.1.3, Aret.CA1.4.
German (Pape)
[Seite 494] ῆγος, 1) seitwärts geschlagen, ἠϊόνες, Küsten, die sich allmälig gegen das Meer absenken, an welchen die Wellen nur von der Seite oder schräg anspülen, Od. 5, 418, im Ggstz der προβλῆτες ἀκταί, an welche die Wellen gerade anprallen. – 2) übertr. = παράπληκτος, toll, wahnsinnig, verrückt: Her. 5, 92, 6: Ai. Plut. 242: οἱ φαγόντες τὸν ὑοσκύαμον παραπλῆγες γίγνονται, Xen. oec. 1, 13; καὶ ἔκφρων, Dem. 19, 267; καὶ παράφρων, Plut. Pomp. 72; Folgde, νοῦ τε καὶ φρενῶν Parthen. 18.
Greek (Liddell-Scott)
παραπλήξ: ῆγος, ὁ, ἡ, ὁ πλαγίως πλησσόμενος ὑπὸ τῶν κυμάτων ἠϊόνας τε παραπλῆγας, «παραπλῆγες ἠϊόνες... αἱ μὴ ἀπ’ ἐναντίας ἀλλ’ ἐκ πλαγίων πλησσόμεναι κύμασιν» (Εὐστ.), ὁ Ὀδυσσεὺς μὴ δυνάμενος νὰ ἀποβῇ ὅπου ἡ ἀκτὴ κατήρχετο κρημνωδῶς εἰς τὴν θάλασσαν (λισσὴ δ’ ἀναδέδρομε πέτρη) κολυμβᾷ περαιτέρω ἐπὶ τῇ ἐλπίδι νὰ εὕρῃ, ἠϊόνας τε παραπλῆγας λιμένας τε θαλάσσης. ΙΙ. μεταφορ., παράπληκτος, παράφρων, Ἡρόδ. 5. 92, 6, Ἱππ. 397. 18, Ἀριστοφ. Πλ. 242, Ξεν. Οἰκ. 1, 13, κλ. - Καθ’ Ἡσύχ.: «παραπλήξ· παράφρων, τὰς φρένας βεβλαμμένος, παρακόπτων, παραφρονῶν», καὶ «παραπλῆγος· μανιώδους», καὶ «παραπλήγων· μαινομένων» παρὰ τῷ αὐτῷ». - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 35.
French (Bailly abrégé)
ῆγος (ὁ, ἡ)
1 battu de côté par les flots;
2 frappé de démence.
Étymologie: παραπλήσσω.
English (Autenrieth)
ῆγος (πλήσσω): beaten on the side by waves, hence shelving, sloping; ἠιόνες, Od. 5.418, 440.
Greek Monolingual
-ῆγος, ὁ, ἡ, Α
1. αυτός που πλήττεται από τα πλάγια
2. μτφ. παράφρονας, μανιακός, τρελός («οὕτως ἐκφρονας... καὶ παραπλῆγας τὸ δωροδοκεῑν ποιεῑ», Δημοσθ.)
3. παράλυτος
4. (το θηλ. στον πληθ.) αἱ παραπλῆγες
οι παραλύσεις.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)- + -πλήξ (< πληξ < πλήσσω), πρβλ. κατα-πλήξ].