γραμματεύς

From LSJ
Revision as of 11:48, 31 December 2018 by Spiros (talk | contribs) (1b)

Αὐτάρκης ἔσῃ, ἂν μάθῃς τί τὸ καλὸν κἀγαθόν ἐστι → You will be contented with your lot if you learn what the honourable and good is

Plutarch, De virtute et vitio
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: γραμμᾰτεύς Medium diacritics: γραμματεύς Low diacritics: γραμματεύς Capitals: ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ
Transliteration A: grammateús Transliteration B: grammateus Transliteration C: grammateys Beta Code: grammateu/s

English (LSJ)

έως, ὁ,

   A secretary, registrar, title of officials at Athens and elsewhere, IG12.15, etc.; ὁ γ. ὁ τῆς πόλεως Th.7.10; γ. τοῦ δήμου OGI493.10 (Ephesus, ii A. D.), Act.Ap.19.35; γ. ἀνδραπόδων PHib.29.7; γ. τῶν μαχίμων UPZ110.145 (ii B. C.); γ. τοῦ θεοῦ IG9(2).1109.21 (Magn. Thess.); also of subordinate officials, clerk, sts. a term of contempt, ὄλεθρος γ. D.18.127; θεοῖς ἐχθρὸς καὶ γ. Id.19.95; ἡ γ., in joke, Ar. Th.432.    2 metaph., recorder, of memory, Pl.Phlb.39a.    3 scholar, γ. σαφής A.Fr.358 (s. v. l.).    4 one who traces or marks out, of Egyptian embalmers, D.S.1.91.

German (Pape)

[Seite 504] ὁ, Schreiber, Thuc. 7, 10; Plat. Phil. 39 a; bes. Staatsschreiber, in Athen von sehr verschiedenem Range, vgl. Böckh Staatshaush. I S. 198; kom. ἡ γραμματεύς Ar. Th. 439. Weil der γραμματεύς auch die Aktenstücke vor Gericht vorlesen mußte, Vorleser, B. A. 183. 226.

Greek (Liddell-Scott)

γραμμᾰτεύς: έως,ὁ, ὡς καὶ παρ᾿ ἡμῖν , Λατ. scriba, ὄνομα πολλῶν ἀρχόντων ἐν Ἀθήναις διαφόρου θέσεως καὶ σπουδαιότητος, B öckh Ath.St.1.249· ὁ ἀνώτατος αὐτῶν ἦτο ὁ γρ. τῆς πόλεως , ὅστις ἀνεγίνωσκε δημόσια ἔγγραφα εἰς τὴν ἐκκλησίαν, Θουκ. 7.10· μετὰ τοῦτον ἦτο ὁ τῆς πρυτανείας,ὃν διώριζεν ἡ βουλή, ἵνα τηρῇ καὶ δημοσιεύῃ ψηφίσματα, ἴδε Πολυδ. Η', 98· οὗτος δὲ μνημονεύεται συχνάκις ἐν ἀρχῇ τοῦ ψηφίσματος, μάλιστα εἰς παλαιοτέρους χρόνους, Φαίνιππος ἐγραμμάτευε Θουκ. 4.118, πρβλ. Ἀνδοκ. 13.2,Δημ. 315.9 κ. ἀλλ.·-οἱ δὲ κατωτέρου βαθμοῦ γραμματεῖς πολὺ περιεφρονοῦντο ὁ αὐτ. 269.20.,371.22· -ἡ γραμμ., ὡς ἀστεïσμός, Ἀριστοφ. Θεσμ. 432·-ἅπαξ ἐν χρήσει παρὰ τοῖς Τραγ., Αἰσχύλ. Ἀποσπ.370.

French (Bailly abrégé)

έως (ὁ) :
scribe, greffier, particul. greffier public, officier ministériel chargé d’enregistrer les documents, de les conserver et d’en donner lecture dans les assemblées ou devant les tribunaux ; à Athènes secrétaire de l’Assemblée et du Conseil.
Étymologie: γράμμα.

Spanish (DGE)

-έως, ὁ
I secretario o escribano funcionario público
1 secretario en Atenas ὁ γ. τῆς βουλῆς secretario del Consejo, IG 13.37.38, 104.6 (ambas V a.C.) 22.43.63, 103.41 (ambas IV a.C.), tb. γ. ὁ κατὰ πρυτανείαν Arist.Ath.54.3, elegido por y entre los miembros del Consejo (y post. nombrado por sorteo) para levantar acta de documentos oficiales, decretos, votaciones, etc., Arist.Ath.54.3, cf. Plu.2.852e, distinto del γ. ἐπὶ τοὺς νόμους ... ὃς παρακάθηται τῇ βουλῇ el cual sólo hacia copia de las leyes, Arist.Ath.54.3, ὁ γ. τῆς πόλεως c. la función de ser lector público de leyes, decretos y otros documentos, Th.7.10, Plu.2.841f, καὶ ἀναγ[νῶ] ναι τόδε τὸ ψήφισμα τὸν γραμματέα τῷ δήμῳ IG 22.223.10 (IV a.C.), elegido por el pueblo exclusivamente c. esa función, Arist.Ath.54.3
en épocas post. y otras ciu., mismo sent. de escribano, secretario, registrador o notario de la ciudad misma, su Consejo o Senado γ. τῶ δάμω SEG 32.1243.3 (Cime I a/ d.C.), TAM 3.628.1 (Termeso), IEphesos 21.1.10 (II d.C.), γραμματεῖς μητροπόλεως PFay.30.2 (II d.C.), γραμματεῖς πόλεως CPGr.2.55 (II d.C.), ὁ γ. τῶν συνέδρων IG 5(1).1432.22 (Mesena I a./d.C.), γ. τῶν βουλευτῶν IG 22.1774.58 (II d.C.), γ. βουλῆς καὶ χρε(ωφυλάκων) TAM 3.730.1 (Termeso), cf. 526.3 (Termeso), en la asamblea del pueblo de Éfeso ὁ γ. τὸν ὄχλον φησίν Act.Ap.19.35, Ζεὺς ... γραμματεῖς καὶ ψήφων διευθυντῆρας καὶ λογιστὰς σημαίνει Vett.Val.381.8
fig. escribano dicho de la memoria ψευδῆ δ' ὅταν ὁ τοιοῦτος παρ' ἡμῖν γ. γράψῃ Pl.Phlb.39a, κοινωνὸν τῶν ἀπορρήτων βουλευμάτων τὸν γραμματέα D.H.20.4.4.
2 secretario de otras instituciones y de dif. administraciones y departamentos oficiales: fiscales γ. τῶν ταμ[ι] ᾶν CID 2.74.16 (IV a.C.)
legislativos y judiciales γ. τῶν θεσμοθετῶν: κληροῦσιν θεσμοθέτας μὲν ἓξ καὶ γραμματέα τούτοις Arist.Ath.55.1, cf. 59.7, Poll.8.92, encargado de tomar declaración a los testigos y lectura de actas μοι λαβὲ τὸ ψήφισμα γραμματεῦ ... καὶ ἀναγίγνωσκε Lycurg.36, ὄλεθρος γ. D.18.127, sent. cóm. ταῦτ' ἐγὼ φανερῶς λέγω, τὰ δ' ἄλλα μετὰ τῆς γραμματέως συγγράψομαι Ar.Th.432, tb. γ. τῶν ἐπιμελητῶν τῶν δικαστηρίων en época imperial se votaban anualmente cuatro IG 22.1732.7, 1733.7 (ambas I d.C.), θεσμοφυλάκων TAM 3.280.2 (II d.C.)
militares γ. τοῦ στόλου παντός Arr.Ind.18.9
religiosos ὁ γ. τοῦ θεοῦ IG 9(2).1109.21 (Magnesia II a.C.), en un santuario oracular OGI 530.10 (Claros II d.C.)
en la administración egipcia esp. escriba, secretario de guarniciones y fuerzas militares y reales, en el Egipto Ptolemaico ὁ γ. τῶν ἐν τῷ περὶ Ἐλεφαντίνην δυναμέων IPDésert 105 (Elefantina III a.C.), τῶν μισθοφόρων ἱππέων PLille 10.1.2 (III a.C.), γ. τῶν κατοίκων ἱππέων OGI 128.4 (Egipto II a.C.), cf. IFayoum 135.34, 136.38 (ambas I a.C.), γ. τῶν μαχίμων UPZ 110.145 (II a.C.), o imper. γ. στρατηγοῦ escriba del estratega, POxy.602 descr. (II d.C.)
βασιλικὸς γ. escriba real o administrador general funcionario más importante del νόμος encargado de las finanzas estatales UPZ 110.143 (II a.C.)
tb. c. funciones de administrador de grupos y corporaciones γ. γεωργῶν PFay.18a.1, γ. διοικήσεως POxy.642 descr. (II d.C.), γρ(αμματεῖς) σιτολ(όγοι) BGU 67.6 (II d.C.), el que registra y controla los embalsamientos ὁ γ. λεγόμενος ... περιγράφει ... ὅσον δεῖ διατεμεῖν D.S.1.91, γ. τῶν ἀνδραπόδων encargado de registrar la contribución de un impuesto sobre los esclavos PHib.29.7 (III a.C.).
II de comunidades o asociaciones
1 secretario general de asociaciones judías en Roma, redactor y archivero de actas de las sesiones del consejo y la asamblea γ. Σεκηνῶν CIIud.7, cf. 18, 67, 284, 318, 433.
2 escriba, rabino, doctor de la ley judía LXX Id.5.14B, 2Pa.26.11, 1Ma.5.42, Ex.5.6, 10, 14, 15, Eu.Matt.2.4, Eu.Marc.1.22, 12.38, op. φαρισαῖος Eu.Matt.23.2.

English (Strong)

from γράμμα. a writer, i.e. (professionally) scribe or secretary: scribe, town-clerk.

English (Thayer)

γραμματέως (accusative plural γραμματεῖς, Winer s Grammar, § 9,2; (Buttmann, 14 (13))), ὁ (γράμμα), the Sept. for סֹפֵר and שֹׁטֵר;
1. in secular authors and here and there in the O. T. (e. g. a clerk, scribe, especially a public scribe, secretary, recorder, whose office and influence differed in different states: Lightfoot in The Contemporary Review for 1878, p. 294; Wood, Discoveries at Ephesus, Appendix, Inscriptions from the Great Theatre, p. 49n.),
2. in the Bible, a man learned in the Mosaic law and in the sacred writings, an interpreter, teacher: νομικός in νομοδιδάσκαλος in γραμματεύς and νομικός (cf. a jurisconsult) and Classic, γραμματεύς as the more general (a learned man) and Hebraistic; it is also the more common in the Apocrypha, where νομικός occurs only teachers they were called νομοδιδάσκαλοι. Cf. B. D. under the word Smith's Bible Dictionary, Lawyer, also under the word Smith's Bible Dictionary, Scribes I:1 note)); γραμματεῖς explained the meaning of the sacred oracles, γραμματεῖς τοῦ λαοῦ, R G; Schürer, Neutest. Zeitgesch. § 25 ii.; Klöpper in Schenkel v. 247ff; (and thorough articles in BB. DD. under the word <TOPIC:Scribes>; cf. Winer's Grammar, Robertson Smith, The O. T. in the Jewish Ch., Lect. iii.):
3. universally, a religious teacher: γραμματεύς μαθητευθείς εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν a teacher so instructed that from his learning and ability to teach advantage may redound to the kingdom of heaven, G T Tr WH read μαθητευθείς τῇ βασιλεία (L ἐν τῇ βασιλείαν); and many interpret made a disciple unto the kingdom of heaven (which is personified); see μαθητεύω, at the end).

Greek Monolingual

ο
βλ. γραμματέας.

Greek Monotonic

γραμμᾰτεύς: -έως, ὁ (γράμμα), γραμματέας, όνομα πολλών αρχόντων στην Αθήνα, Λατ. scriba, σε Θουκ. κ.λπ.

Russian (Dvoretsky)

γραμμᾰτεύς: έως ὁ, шутл. Arph. ἡ
1) писец, секретарь: ὁ γ. τῆς πόλεως Dem. государственный секретарь (оглашавший в экклесии деловые документы);
2) ученый, книжник NT.