Διόσκουροι
πῶς δ' οὐκ ἀρίστη; τίς δ' ἐναντιώσεται; τί χρὴ γενέσθαι τὴν ὑπερβεβλημένην γυναῖκα; (Euripides' Alcestis 152-54) → How is she not noblest? Who will deny it? What must a woman have become to surpass her?
English (LSJ)
Ionic and later for Διόσκοροι.
French (Bailly abrégé)
ion. et réc. c. Διόσκοροι.
Étymologie: Διός, κοῦρος.
English (Slater)
Διόσκουροι (?) v. Θησεύς test. fr. 258.
English (Strong)
from the alternate of Ζεύς and a form of the base of κοράσιον; sons of Jupiter, i.e. the twins Dioscuri: Castor and Pollux.
English (Thayer)
(Phrynichus prefers the form Διόσκοροι; in earlier Attic the dual τῷ Διοσκόρω was more usual, cf. Lob. ad Phryn., p. 235), Διοσκορων, οἱ (from Διός of Zeus, and κοῦρος; or κόρος, boy, as κόρη, girl), Dioscuri, the name given to Castor and (Polydeuces, the Roman)) Pollux, the twin sons of Zeus and Leda, tutelary deities of sailors: R. V. The Twin Brothers; cf. B. D. under the word Smith's Bible Dictionary, Castor and Pollux).
Frisk Etymological English
Grammatical information: pl.
Meaning: Sons of Zeus, name of the young gods Castor and Polydeukes (ion. hell.)
Other forms: Διοσκόρω du. (Att.; alco Διόσκοροι)
Derivatives: Διοσκο(ύ)ρειον, -ριον temple of the D. (Att. etc.), τὰ Διοσκο(ύ)ρ(ε)ια, -ήϊα (after βασιλήϊα etc.) feast of the D. (inscr.), Διοσκουριασταί nam of the worshippers (pap.; cf. Διονυσιασταί), Διοσκουριάς a town.
Origin: IE [Indo-European]\/GR
Etymology: Univerbation of Διὸς κοῦροι (κόρω), cf. Schwyzer 427 and 445. S. s.v. Ζεύς and κόρος 2. Cf. also Τυνδαρίδαι. - On the Dioskouroi Nilsson Gr. Rel. 1, 406ff..
Frisk Etymology German
Διόσκουροι: {Dióskouroi}
Forms: Διοσκόρω du. (att.; auch Διόσκοροι)
Grammar: pl. (ion. hell.),
Meaning: die Zeussöhne, Ben. der Götterjünglinge Kastor und Polydeukes.
Derivative: Davon Διοσκο(ύ)ρειον, -ριον Dioskurentempel (att. usw.), τὰ Διοσκο(ύ)ρ(ε)ια, -ήϊα (nach βασιλήϊα usw.) Dioskurenfest (Inschr.), Διοσκουριασταί N. der Dioskurenverehrer (Pap.; vgl. zu Διονυσιασταί), Διοσκουριάς Stadtname.
Etymology : Univerbierung unter éinem Akzent von Διὸς κοῦροι (κόρω), vgl. Schwyzer 427 und 445. S. 2. κόρος. Vgl. auch zu Τυνδαρίδαι. — Über die Dioskuren ausführlich Nilsson Gr. Rel. 1, 406ff. m. Lit.
Page 1,397
Chinese
原文音譯：DiÒskouroi 笛哦士-枯睞
詞類次數：專有名詞（1）
原文字根：丟斯-少年人
字義溯源：丟斯之雙子；羅馬神話中的天神，是航海人員之神袛。由（Ζεύς）*=丟斯，希臘的主神）與（κοράσιον）=小女孩）組成；而 （κοράσιον）出自（κορέννυμι）Y*=少女）
出現次數：總共（1）；徒（1）
譯字彙編：
1） 丟斯雙子（1） 徒28:11
