συμφυράω
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
English (LSJ)
A = συμφύρω,Hp.Int.23:—Pass., Dsc.2.24 (v.l. συμφυρμένον), J.AJ3.9.4, Plu.2.94d (v.l. συμφυρμένον), Ath.11.464b. 2 mix up with, λίθῳ καὶ Χαλκῷ [θεόν] Plu.2.398a; τρωθεὶς συνεφυρήθη ἑτέροις πτώμασι Vett.Val.275.19.
German (Pape)
[Seite 993] = συμφύρω; συμφυράσομεν χαλκῷ, Plut. de Pyth. or. 8; perf. pass., Diosc. S. φύρω.
Greek (Liddell-Scott)
συμφῡράω: συμφύρω, Ἀθήν. 464Β καὶ λίθῳ παντὶ καὶ χαλκῷ συμφυράσομεν (τὸν θεὸν) Πλούτ. 2. 398Β.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
c. συμφύρω.
Étymologie: σύν, φυράω.
Russian (Dvoretsky)
συμφῡράω: ваять (θεὸν λίθῳ Plut.).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
συμφῡράω [συμφύρω] door elkaar kneden met, met acc. en dat. iets met iets.
