μολπάζω
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
English (LSJ)
A sing of, τινα Ar.Ra.380 (lyr.), Hermesian.7.77.
German (Pape)
[Seite 200] = μέλπω, besingen; τῇ φωνῇ, Ar. Ran. 379; Hermesian. 77 bei Ath. XIII, 598 e.
Greek (Liddell-Scott)
μολπάζω: μέλπω, Λατ. canere, τι Ἀριστ. Βάτρ. 379, Ἑρμησιάν. 5. 77.
French (Bailly abrégé)
chanter.
Étymologie: μολπή.
Greek Monolingual
μολπάζω (Α) μολπή
μέλπω, ψάλλω, τραγουδώ.
Greek Monotonic
μολπάζω: μόνο στον ενεστ., τραγουδώ, Λατ. canere, σε Αριστοφ.
Russian (Dvoretsky)
μολπάζω: воспевать (τὴν Σώτειραν τῇ φωνῇ Arph.).
