ὁμοίϊος
ὡς οὐδὲν γλύκιον ἧς πατρίδος οὐδὲ τοκήων γίνεται, εἴ περ καί τις ἀπόπροθι πίονα οἶκον γαίῃ ἐν ἀλλοδαπῇ ναίει ἀπάνευθε τοκήων → More than all pleasures that were ever made parents and fatherland our life still bless. Though we rich home in a strange land possess, still the old memories about us cling.
German (Pape)
[Seite 334] ον, ep. = ὅμοιος, w. m. s. [Bei langer Endsylbe wird des Verses wegen die vorletzte Sylbe lang, z. B. ὁμοιΐου, vgl. Spitzner vers. her. p. 33.]
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
épq. c. ὅμοιος.
Greek (Liddell-Scott)
ὁμοίϊος: -ον, Ἐπικ. ἀντὶ ὅμοιος, ον, [ῑ χάριν τοῦ μέτρου πρὸ μακρᾶς συλλαβῆς, ὁμοιΐου πτολέμοιο Ἰλ. Ι. 440., Ν. 358, 635 ἀλλὰ ῐ πρὸ τοῦ καταληκτικοῦ ον, Δ 314, 444]. ― Ἴδε Κόντου Φιλολ. Ποικίλα ἐν Ἀθηνᾶς τ. Α΄, σ. 168.
Greek Monotonic
ὁμοίϊος: -ον, Επικ. αντί ὅμοιος, -ον, σε Ομήρ. Ιλ. (ῑ χάριν μέτρου πριν από μακρά συλλαβή).
Russian (Dvoretsky)
ὁμοίϊος: эп. = ὅμοιος.
Frisk Etymological English
Grammatical information: adj.
Meaning: Adjunct of πόλεμος, νεῖκος, θάνατος, γῆρας (Hom.), of old (e.g. H.) identified with ὁμοῖος or connected and as common (to all), (making) equal, impartial explained (which is supported by synonymous ξυνὸς Ἐνυάλιος (Σ 309).
Other forms: on -οίϊος for -οῖος cf. γελοίϊος (s. γελάω).
Origin: IE [Indo-European] [778] *h₃emh₃ -u- urging, pessing
Etymology: Acc. to an alternative interprtation by Anon. ap. Apollon. Lex. however = κακός, what Solmsen Unt. 101 f. (w. lit.) tries to argue etymologically: ὀμοίϊος (w. lenis) from *ὀμοιϜιος from *ὀμοι-Ϝα or rather for *ὀμο-Ϝιος from *ὀμο-Ϝα to Skt. ámī-vā f. misery, vexation, suffering (cf. ἀνία), ámī-ti urge, press (cf. on ὄμνυμι). Agreeing a.o. Brugmann Grundr.2 II: 1, 207 (doubting), Bq, WP. 1, 178, Pok. 778, Hofmann Et. Wb.; cf. Risch ξ 47 n. 2, Chantraine Gramm. hom. 1, 168. -- Diff. (to be rejected) Prellwitz Glotta 16, 155.
Frisk Etymology German
ὁμοίϊος: {homoíïos}
Forms: zu -οίϊος für -οῖος vgl. γελοίϊος (s. γελάω).
Meaning: Beiw. von πόλεμος, νεῖκος, θάνατος, γῆρας (Hom.), seit alters (z.B. H.) mit ὁμοῖος identifiziert oder verbunden und als ‘(allen) gemeinsam, gleich (machend), unparteiisch’ erklärt, wofür besonders das synonyme ξυνὸς Ἐνυάλιος (Σ 309) spricht;
Etymology : Nach einer alternativen Deutung bei Anon. ap. Apollon. Lex. dagegen = κακός, was Solmsen Unt. 101 f. (m. Lit.) etymologisch zu begründen versucht : ὀμοίϊος (m. Lenis) aus *ὀμοιϝιος von *ὀμοιϝα oder eher für *ὀμοϝιος von *ὀμοϝα zu aind. ámī-vā f. Drangsal, Plage, Leiden (vgl. ἀνία), ámī-ti andringen, bedrängen (vgl. zu ὄμνυμι). Zustimmend u.a. Brugmann Grundr.2 II: 1, 207 (zögernd), Bq, WP. 1, 178, Pok. 778, Hofmann Et. Wb.; zurückhaltend Risch ξ 47 A. 2, Chantraine Gramm. hom. 1, 168. — Anders (abzulehnen) Prellwitz Glotta 16, 155.
Page 2,388-389
