ἑκών

English (LSJ)

ἑκοῦσα, ἑκόν: (

   A ϝέκ- IG9(1).334.12 (Locr.), GDI5131b (Crete), cf. γεκαθά; cf. Skt. váśmi 'wish'):—readily, Od.4.649, etc.; freq. contrasted with ἄκων, ἑ. ἀέκοντί γε θυμῷ Il.4.43; οὐ γάρ τίς με βίῃ γε ἑ. ἀέκοντα δίηται 7.197; ἑκόνθ' ἑκόντι Ζηνὶ συμπαραστατεῖν A.Pr.220; πάρειμι δ' ἄκων οὐχ ἑκοῦσιν S.Ant.276; ἑκόντα μήτ' ἄκοντα Id.Ph.771; βίᾳ τε κοὐχ ἑκών Id.OC935; ἑ. παρ' ἑκόντος λαμβάνειν, i.e. by mutual consent, D.21.44; τὴν φύσιν ἑκοῦσαν καὶ οὐ παθοῦσαν τὰ δέοντα ποιεῖν Gal.19.171.    2 wittingly, purposely, ἑκὼν δ' ἡμάρτανε φωτός Il.10.372, etc.; σφόδρ' ἑκὼν . . ἀγνοεῖν προσποιούμενος D.29.13.    3 in Att. Prose (cf. Phryn.241), ἑ. εἶναι as far as depends on one's will, as far as concerns one, with a neg., Hdt. 7.104, 8.116, Pl.Ap.37a, al.; also in oblique cases, ὑπὸ σοῦ ἑκόντος εἶναι Id.Grg.499c; or in a sentence implying a neg., θαυμάζοιμεν ἂν εἰ . . τις ἑκὼν εἶναι (fort. delendum) . . ἀφικνεῖται; Id.Lg.646b: once affirm., ἑκὼν εἶναι . . οἴχετο Hdt.7.164.    II rarely of things, κακὰ ἑ. κοὐκ ἄκοντα S.OT1230.    III for Adv. see ἑκοντήν, ἑκοντί: regul. Adv. ἑκόντως is dub. in Aristid.2.187, 226J.

German (Pape)

[Seite 788] οῦσα, όν, gen. όντος (ἕκητι), freiwillig, aus eigenem Antriebe, gern; ἑκὼν μεθιεῖς τε καὶ οὐκ ἐθέλεις Il. 6, 523; ἑκὼν δ' ἡμάρτανε φωτός 10, 372; Aesch. Prom. 266 u. sonst; διδόναι Soph. Phil. 1325; βίᾳ τε κοὐχ ἑκών O. C. 939; von Sachen, O. R. 1230; οἳ ἑκόντες κακὰ ποιοῦσιν Plat. Prot. 345 d; oft im Ggstz von ἄκων; ἠνάγκασεν ἡμᾶς οὐχ ἑκόντας ὁμολογεῖν, wider unsern Willen, Soph. 240 c. Oft mit εἶναι, s. εἰμί, – Ἐμοῦ μὲν οὐχ ἑκόντος, wider meinen Willen, Soph. Ai. 450; οὐκ ἐμοῦ γ' ἑκόντος Eur. I. A. 1361; ἐξ ἑκόντων Pol. 5, 66, 6.

Greek (Liddell-Scott)

ἑκών: ἑκοῦσα, ἑκόν: (ἴδε ἐν λ. ἕκηλος): - ἑκουσίως, θεληματικῶς, προθύμως, Ὁμ. κλ., συχνάκις μετ’ ἀντιθέσεως, καὶ γὰρ ἐγὼ σοὶ δῶκα ἑκὼν ἀέκοντί γε θυμῷ, «ἐπεὶ κἀγὼ ἐθελοντὴς παρεχώρησα, μήπω θελησάσης μου τῆς ψυχῆς» (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Δ. 43˙ οὐ γάρ τίς με βίῃ γε ἑκὼν ἀέκοντα δίηται, «οὐδεὶς γάρ με ἰσχύι ἑκὼν ἄκοντα διώξει» (Θ. Γαζῆς), Η. 197˙ ἑκόνθ’ ἑκόντι συμπαραστατεῖν Αἰσχύλ. Πρ. 218˙ πάρειμι δ’ ἄκων οὐχ ἑκοῦσιν Σοφ. Ἀντ. 276˙ ἑκόντα μήτ’ ἄκοντα ὁ αὐτ. Φ. 771˙ βίᾳ τε κοὐχ ἑκὼν ὁ αὐτ. Ο. Κ. 935˙ ἑκὼν παρ’ ἑκόντος λαμβάνειν, δηλ. κατ’ ἀμοιβαίαν συναίνεσιν, Δημ. 528. 15. 2) ἐπίτηδες, ἐξεπίτηδες, ἑκὼν δ’ ἡμάρτανε φωτός, «ἐθελουσίως δὲ ἀπέτυχε τοῦ ἀνδρὸς» (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Κ. 372, καὶ Ἀττ.˙ σφόδρ’ ἑκὼν... ἀγνοεῖν προσποιούμενος Δημ. 848. 15. 3) παρὰ πεζογράφοις, ἑκὼν εἶναι ἢ ἑκών, ὅσον ἐξαρτᾶται ἐξ ἐμοῦ, ὅσον δι’ ἐμέ, τὸ πλεῖστον μετ’ ἀρνητικοῦ, ὡς ἐν Ἡρόδ. 7. 104., 8. 116, Πλάτ. Ἀπολ. 37Α, κ. ἀλλ.˙ ἢ ἐν προτάσει ἐνσημαινούσῃ ἄρνησιν, ὡς, θαυμάζοιμεν ἄν, εἰ... τις ἑκών... ἀφικνεῖται ὁ αὐτ. Πολ. 646Β. πολὺ σπανίως βεβαιωτ., ἑκών τε εἶναι... οἴχετο ἐς Σικελίην Ἡρόδ. 7. 64. ΙΙ. σπανίως ὡς τὸ ἑκούσιος, ἐπὶ πραγμάτων, ἴδε ἀέκων ΙΙ.

French (Bailly abrégé)

οῦσα, όν ; gén. -όντος, -ούσης, -όντος;
1 qui agit de son plein gré, spontanément ; ἑκὼν εἶναι, m. sign. ; en parl. de choses de soi-même;
2 qui consent, (d’ord. avec une nég.) οὐχ ἑκών qui fait qch non volontairement, malgré soi : βίᾳ τε κοὐχ ἑκών SOPH de force et malgré moi ; ἐμοῦ μὲν οὐκ ἑκόντος SOPH malgré moi.
Étymologie: pour Ϝεκών, de la R. Ϝεκ, vouloir bien ; cf. lat. invitus, p. *in-vic-tus.

English (Autenrieth)

(ϝεκ.): willingly, intentionally, of one's own will; ἑκὼν ἀέκοντί γε θῦμῷ, i. e. not by compulsion, and yet reluctantly, Il. 4.43 ; ἑκὼν δ' οὐκ ἄν τις ἕλοιτο (δῶρα θεῶν), i. e. they cannot be got otherwise than from the gift of the gods, Il. 3.66.

English (Slater)

ἑκών (ἑκών, -όντος, -όντι; -όντες; -όντι)
   1 willing, ready ὡς Αὐγέαν λάτριον ἀέκονθ' ἑκὼν μισθὸν ὑπέρβιον πράσσοιτο (O. 10.29) ἑκὼν ἔβαν ἐπίκουρος (O. 13.96) “τοῦτον ἄεθλον ἑκὼν τέλεσον” (P. 4.165) καὶ γὰρ ἑκὼν θυμῷ γελανεῖ θᾶσσον ἔντυνεν (P. 4.181) κέρδος δὲ φίλτατον, ἑκόντος εἴ τις ἐκ δόμων φέροι (P. 8.14) ἤθελον κείνου γε πείθεσθ' ἀναξίαις ἑκόντες (N. 8.10) “τῷ παρεόντι δ' ἐπαινήσαις ἑκὼν ἄλλοτ ἀλλοῖα φρόνει” fr. 43. 4. οὔτις ἑκὼν κακὸν εὕρετο fr. 226. ἑκόντι τοίνυν πρέπει νόῳ τὸν εὐεργέταν ὑπαντιάσαι (P. 5.43) ὦναξ, ἑκόντι δ' εὔχομαι νόῳ κατά τιν ἁρμονίαν βλέπειν (P. 8.67) ἑκόντι δ' ἐγὼ νώτῳ μεθέπων δίδυμον ἄχθος (N. 6.57)

Spanish (DGE)

ἑκοῦσα, ἑκόν

• Alolema(s): cret. fem. γέκαθα Hsch.

• Grafía: graf. Ϝεκ- ICr.2.5.25b.5 (Axo III a.C.?), Ϝεϙ- IG 9².718.12 (Calión V a.C.)

• Morfología: [fem. sg. nom. ἕκασσα SEG 50.1638.87, ἑκοῖσα ib.89 (Cirene IV a.C.)]
A Ide pers.
1 que actúa de grado, voluntario, con consentimiento
a) op. ἄκων: ἐγὼ σοὶ δῶκα ἑ. ἀέκοντί γε θυμῷ yo te lo he otorgado voluntariamente sin quererlo mi corazón, Il.4.43, πάρειμι δ' ἄκων οὐχ ἑκοῦσιν aquí estoy sin quererlo junto a vosotros que tampoco lo queréis, e.e., estoy aquí en contra de mi voluntad y de la vuestra S.Ant.276, ἑκόντα μήτ' ἄκοντα ni queriendo ni sin querer, e.e., ni por las buenas ni por las malas S.Ph.771, cf. Epich.34, Aen.Tact.6.7, ἑκοῦσαν οὐκ ἄκουσαν ἐπισείσω πόλιν E.Or.613 (cód.), cf. Andr.357, ὁ μὲν ἄκων ἀμαθής, ὁ δ' ἑ. εὐάγωγος el uno es ignorante mal de su grado, en cambio el otro se deja llevar voluntariamente Ph.1.586, cf. Lys.21.11, 30.16, οὐκ ἑ. ἀλλ' ἀναγκαζόμενος διὰ τοὺς κλέπτας SEG 30.326.2 (Atenas I d.C.);
b) sin oponerse a su antónimo αὐτὸς ἑκὼν οἱ δῶκα Od.4.649, ἑ. ἐπίορκον ὁμόσσας Hes.Op.282, cf. Th.232, ἑκόνθ' ἑκόντι Ζηνὶ συμπαραστατεῖν ponerme voluntariamente de parte de Zeus y con su consentimiento A.Pr.218, εἰ μὴ μέτοικος ... θέλεις εἶναι βίᾳ τε κοὐχ ἑκών si no quieres ser un extranjero a la fueza y mal de tu grado S.OC 935, ἑ. ἐμήνυσε puso la denuncia por su propia voluntad Lys.13.19, cf. 31, ἑκόντες ἔδομεν αὐτῷ τὴν ἐν ἄστει οἰκίαν Is.5.29, ἑκὼν ἐγὼ συγχωρῶ Is.11.3, cf. SEG ll.cc., εἰ δεῖ ἑκόντα ... ἄνθρωπον εἰς ... φαυλότητα ἑαυτὸν ἐμβάλλειν Pl.Lg.646b, ἂν μὲν ἑκὼν παρ' ἑκόντος τις λάβῃ τάλαντον ἕν si un individuo toma en préstamo de otro un talento con mutuo consentimiento D.21.44, εἰ μὲν ἑ., Ἀρχῖν', ἐπεκώμασα Call.Epigr.42.1, λαβόντας ... τὴν ἐπιτροπὴν παρ' ἑκόντων ὃ βούλοιντο πράττειν habiendo recibido una cesión de potestad que les fue ofrecida voluntariamente Plb.36.9.17, ὁ δὲ οὐχ ἑκών, ἀλλὰ ὁ θεὸς παρέδωκεν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ LXX Ex.21.13, παρ' ἑκόντων ἔλαβε τὴν ἀρχήν recibió el poder de quienes se lo otorgaron voluntariamente Ph.2.106, εἰ γὰρ ἑ. τοῦτο πράσσω, μισθὸν ἔχω 1Ep.Cor.9.17, φρουρὰν ἑκόντες ἐδέξαντο I.Vit.347, ἵν' ἑκὼν πείθωμαι αὐτῷ para obedecerle de grado Arr.Epict.4.3.9, cf. 3.5.9, ἑ. μετέστη Vett.Val.90.2, cf. 250.6, Aristid.Quint.58.24, τὴν μὲν φύσιν ἑκοῦσαν καὶ οὐ παθοῦσαν τὰ δέοντα ποιεῖν πεπιστεύκαμεν Gal.19.171, ἑ. φυγάς τε καὶ πένης ἐγίγνετο Amph.Seleuc.223, cf. Mart.Pol.4, Ath.Al.M.26.24C
•subst. οἱ ἑκόντες los voluntarios Charito 8.2.14;
c) c. εἶναι en lo que de uno depende gener. en or. neg. ἑ. τε εἶναι οὐδ' ἂν μουνομαχέοιμι si de mi dependiera, no desearía luchar siquiera en combate singular Hdt.7.104, ὃς οὔτε αὐτὸς ἔφη τῷ Ξέρξῃ ἑ. εἶναι δουλεύσειν el cual dijo que, de grado, no iba a ser esclavo de Jerjes Hdt.8.116, πέπεισμαι ἐγὼ ἑ. εἶναι μηδένα ἀδικεῖν ἀνθρώπων Pl.Ap.37a, raro en or. afirmativa ἑ. τε εἶναι ... οἴχετο ἐς Σικελίην por propia iniciativa se trasladó a Sicilia Hdt.7.164.
2 que actúa deliberadamente, adrede, aposta οὐ γάρ τίς με ... ἑ. ἀέκοντα δίηται pues no hay quien me ponga en fuga adrede contra mi voluntad, Il.7.197, ἑκὼν δ' ἡμάρτανε φωτός erró al hombre aposta, Il.10.372, ἑ. ὅστις ἔρδῃ μηδὲν αἰσχρόν Simon.37.28, οὐκ ᾤμην ... ὑπὸ σοῦ ἑκόντος εἶναι ἐξαπατηθήσεσθαι no pensaba yo que iba a ser engañado deliberadamente por ti Pl.Grg.499c, ὄμοσσε ... μήποτ' ἔτι ξείνοισιν ἑκὼν ἀνιηρὸς ἔσεσθαι juró no molestar nunca más deliberadamente a extranjeros Theoc.22.134, τοὺς ... συμμάχους ἑκὼν μὲν οὐδεὶς διαφθείρει Plb.18.4.2, οὐ ψεύδῃ ἑκών no te engañas deliberadamente Luc.Herm.77, cf. M.Ant.9.2, Orib.2.68.9, c. suj. no de pers. ἅπερ ἑκοῦσα (ἡ ἡδονὴ) ἀπεκρύψατο cosas que precisamente escondió el placer adrede Ph.2.269.
II de cosas deseado, voluntario op. ἄκων: τὰ δ' αὐτίκ' εἰς τὸ φῶς φανεῖ κακὰ ἑκόντα κοὐκ ἄκοντα enseguida se mostrarán a la luz los infortunios voluntarios y no involuntarios S.OT 1230.
B adv. -ως voluntariamente τὰ τῶν ἑκόντως ἀποθνῃσκόντων χρήματα las posesiones de los que se suicidan D.C.58.16.3, cf. Rh.3.655.32. • DMic.: we-ka-sa (?).

• Etimología: Antiguo part. corresp. a ai. uśant- c. vocalismo /e/ a partir de un antiguo pres. *Ϝέκ-μι atestiguado en het. wek-mi, ai. váśmi ‘yo deseo’.

English (Strong)

of uncertain affinity; voluntary: willingly.

English (Thayer)

ἑκοῦσα, ἑκον, unforced, voluntary, willing, of one's own will, of one's own accord: Homer down.)