ἀποπομπή
Εὐφήμει, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς → Hush, man, most gladly have I escaped this thing you talk of, as if I had run away from a raging and savage beast of a master
English (LSJ)
ἡ, (ἀποπέμπω)
A sending away, LXX Le.16.10. b. valediction, Men.Rh.p.333S.
2 divorce, PSI1.36a16 (i A.D.), etc., Poll.8.31.
3 averting an ill omen, etc., ἀ. ποιεῖσθαι Isoc.5.117; getting rid, πυρετῶν Luc.Philops. 9.
Spanish (DGE)
-ῆς, ἡ
alejamiento, rechazo, conjuro, exorcismo ἀποπομπὰς αὐτῶν ποιεῖσθαι Isoc.5.117, δαιμόνων M.Ant.1.6, πυρετῶν Luc.Philops.9, del macho cabrío, LXX Le.16.10, cf. Iust.Phil.M.6.1596B
•repudio de la mujer en el divorcio PSI 36a.16 (I d.C.), Stud.Pal.20.5.30 (II d.C.)
•despedida como género retórico, Men.Rh.333.
German (Pape)
[Seite 320] ἡ, 1) die Ab-, Entsendung, Entfernung, πυρετῶν Luc. Philops. 9. – 2) Abwendung eines Unglücks, einer bösen Vorbedeutung, Sühne, ἀποπομπὰς ποιεῖσθαι, der bösen Götter, Isocr. 5, 117.
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
action d'écarter, de repousser ; particul. éloignement d'un mal, action de conjurer un fléau ; ἀποπομπὰς ποιεῖσθαι ISOCR accomplir les cérémonies de préservation.
Étymologie: ἀποπέμπω.
Russian (Dvoretsky)
ἀποπομπή: ἡ отклонение, удаление: ἀποπομπὰς ποιεῖσθαι Isocr. произносить заклинания для отвращения враждебных сил; αἱ ἀποπομπαὶ τῶν πυρετῶν Luc. исцеление лихорадок.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποπομπή: ἡ, (ἀποπέμπω) ἀπόπεμψις, «καὶ τὸ ἀποπέμψασθαι γυναῖκα... ἀποπομπή, ... καὶ ἀποπομπῆς δίκη» Πολυδ. Γ΄, 46, ς΄, 153, Η΄, 31. 2) ἡ ἀποτροπὴ τοῦ κακοῦ οἰωνοῦ, κτλ., ἀπ. ποιεῖσθαι Ἰσοκρ. 106Β˙ ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ ἀσθενείας, Λουκ. Φιλοψευδ. 9.
Greek Monolingual
η (Α ἀποπομπή) αποπέμπω
νεοελλ.
απόλυση από υπηρεσία ή αξίωμα
αρχ.
1. αποσόβηση, αποτροπή
2. εξαγνισμός, κάθαρση
3. αποδίωξη της συζύγου.
Greek Monotonic
ἀποπομπή: ἡ (ἀποπέμπω), το να στέλνει κάποιος μακριά κάποιον ή κάτι· απαλλαγή από ασθένεια, αποθεραπεία, σε Λουκ.
