ἄζω
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
(A),
A dry up, parch, ὁπότε χρόα Σείριος ἄζει Hes.Sc.397, cf. Op. 587, Alc.39.8, Nic.Th.779:—Pass., [αἴγειρος] ἀζομένη κεἰται lies drying, Il.4.487.
(B),
A cry ἆ, groan, sigh, S.Fr.980; so perhaps in Med., εἴ τις.. ἄζηται κραδίην ἀκαχήμενος Hes.Th.99.
2 breathe hard, Nicoch. 19. (Perh. ἅζω (from the sound ha!) in this sense.)
Spanish (DGE)
1 suspirar, gemir S.Fr.980, Gal.3.562.
2 respirar profundamente Nicoch.24.
• Etimología: Deriv. de la interj. ἆ.
• Morfología: [lesb. 3a sg. pres. ind. ἄσδει Alc.347.6]
1 secar, desecar de la estrella Sirio χρόα Σείριος ἄζει Hes.Sc.397, κεφαλὴν καὶ γούνατα Hes.Op.587, cf. Alc.l.c., Nic.Th.779.
2 en v. med. secarse (αἴγειρος) ἀζομένη κεῖται Il.4.487
•fig. de pers. consumirse εἰ γάρ τις ... ἄζηται κραδίην ἀκαχήμενος Hes.Th.99.
• Etimología: De la raíz *HeHi̯1- que se encuentra en αἴθω q.u., c. alarg. -s, cf. ai. ā́sas, lat. ara, aisl. aska, gr. ἄσβολος < *ἄσγ-βολος, ἰσχαλέος, etc.; c. alarg. dental, aparte de las formas citadas en αἴθω, en het. ḫat- ‘secarse’, ḫatnu- ‘desecar’; en una serie de formas griegas no sabríamos decidir si se trata de un alarg. *-d- + i̯, o de *-s + d; entre ellas ἄζω, ἄζα, ἀδδανόν, etc.; con otra vocalización del grupo inicial αἰζητόν, αἰζηοί, αἰζάον.
German (Pape)
[Seite 43] (vgl. ἀζαίνω), dörren, Σείριος ἄζει Hes. O. 585 Sc. 397; Nic. Th. 779; – ἀζομένη, verdorrt, Il. 4, 487 (ἅπαξ εἰρημ.); übrtr., hinschwinden, ἄζηται κραδίην ἀκαχήμενος Hes. Th. 99; so ἀσθείη τὴν ψυχήν Her. 3, 91 v.l. für ἀσηθείη. nach B. A. 348 bei Soph. = στένω, von der Interj. ἆ ἆ, u. bei Nicochar. com. διὰ τοῦ πνεύματος ἀθρόως ἐκπνεῖν, s. ἀάζω.
French (Bailly abrégé)
1seul. prés.
brûler, dessécher ; Pass. être desséché.
Étymologie: DELG selon Benvéniste : cf. hitt. hat-, sécher.
Greek Monotonic
ἄζω: αποξηραίνω, στεγνώνω, καψαλίζω, σε Ησίοδ. — Παθ., αἴγειρος ἀζομένη κεῖται, η λεύκα βρίσκεται ξεραμένη, βρίσκεται ξερή, σε Ομήρ. Ιλ.
Russian (Dvoretsky)
ἄζω: жечь, сушить (Σείριος ἄζει Hes.): ἡ (αἴγειρος) ἀζομένη κεῖται Hom. (срубленный) тополь лежит и сохнет; ἄζεσθαι κραδίην Hes. сокрушаться сердцем.
Frisk Etymological English
1.
Grammatical information: v.
Meaning: dry, parch (Il.).
Other forms: Mostly intr. ἅζομαι.
Derivatives: Hell. ἄζα dryness, heat as in σάκος ... πεπαλαγμένον ἄζῃ (χ 184) often taken as mould, which seems unnecessary, cf. ἅζα ἅσβολος κόνις, παλαιότης· κόπρος ἐν ἀγγείῳ ὑπομείνασα H. - Adj. ἀζαλέος dry (Il.), cf. ἰσχαλέος, αὑσταλέος (no l/n-stem with ἀζάνομαι). Unclear ἀζαυτός παλαιότη καὶ κόνις H.
Origin: IE [Indo-European] [68] *h₂es-(d-) dry
Etymology: Problematic is ἄδδαυον· ξηρόν H. A compound with αὖος is improbable; Latte corrects in *ἀδδανον. - Nearest cognate seems Czech. OPol. ozd dried malt, Czech. Slov. ozditi to dry malt, idg. *h₂esd-. With velar Gm. words, Goth. azgo, OHG. asca ashes. Without the final cons. Lat. āreo be dry, prob. also āra, OLat. āsa altar which is found also in Hitt. h̯ašša- hearth. The Latin long a is explained from a perfect *h₂e-h₂s- > as- (Lubotsky, KZ 98 (1985) 1-10). Further Skt. ā́sa- m. ashes, dust (which may continue *h₂oso-). S. also Specht Ursprung 201, 219, 232. (Not here ἄσβολος.). Cf. αὖος, ἀυσταλέος.
2.
Grammatical information: v.
Meaning: cry, groan
See also: ἆ interjection.
Middle Liddell
to dry up, parch, Hes.:—Pass., αἴγειρος ἀζομένη κεῖται the poplar lies drying, Il.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
ἄζω, Lesb. ind. praes. 3 sing. ἄσδει
1. act. doen uitdrogen.
2. med.-pass. uitdrogen; overdr., door leed. Hes. Th. 99.
Frisk Etymology German
ἄζω: 1.
{ázō}
Meaning: trocknen, dörren (poet. seit Il.);
Derivative: daneben ἄζα Trockenheit, Hitze (hell. Dichter); im Ausdruck σάκος ... πεπαλαγμένον ἄζῃ (χ 184) gewöhnlich als Rost, Schimmel erklärt. Bildungsweise und Verhältnis zu ἄζω unklar. — Ableitungen: ἀζάνομαι (h. Ven.), ἀζαίνω (Nik.) austrocknen, beide deverbativ. Adj. ἀζαλέος dürr (Il. usw.), vgl. ἰσχαλέος, αὐσταλέος und andere Synonyme; das l-Suffix steht vielleicht mit dem n-Suffix in ἀζάνομαι, ἀζαίνω in Verbindung (Debrunner IF 23, 4 und 43, Chantraine Formation 253f.).
Etymology: Über ἄδδαυον s. d. Ihre nächsten Verwandten haben ἄζω und ἄζα in čech. apoln. ozd Malzdarre, čech. slov. ozditi Malz dörren, idg. azd-. Daneben mit gutturalem Auslaut german. Wörter wie got. azgo, ahd. asca Asche. Idg. ā̆s- erscheint u. a. in lat. āreo trocken sein, wohl auch in āra, alat. āsa Altar (wozu vielleicht auch heth. ḫašša- Herd nach Pedersen Hittitisch 164), aind. ā́sa- m. Asche, Staub. Das nähere Verhältnis dieser Wörter zueinander ist nicht aufgeklärt; Spekulationen bei Specht Ursprung 201, 219, 232. Weitere Lit. bei Bq und Pok. 69. — Anders über ἄζα Fraenkel bei Winter Prothet. Vokal 7, Glotta 32, 22, Lexis 3, 55f. S. auch ἄσβολος.
Page 1,25-26
2.
{ázō}
Meaning: seufzen, stöhnen,
See also: s. ἆ Interjektion.
Page 1,26
