σίνος

English (LSJ)

εος, τό,

   A hurt, lesion, in pl., Hp.Fract.10, Acut.54, al.: generally, mischief, injury, Hdt.8.65; blemish, PGnom.205 (ii A.D.).    II of things, mischief, bane, plague, used by A. alone of Trag., πρέπει σ. the mischief is revealed, Ag.389 (lyr.); σ. ἐσθημάτων ruin to them, ib.561; σ. πολυκτόνον, of Helen, ib.734 (lyr.); pest, of the ἀστήρ (star-fish), Arist.HA548a9; σ. πρὸς εὐκαρπίαν Thphr.CP 2.7.5.—Ion. word, very rare in Att. Prose, Isoc.Ep.4.11. [σῐ, A. Il.cc., Nic.Th.1,653; but σῑνεα Id.Al.231.]

German (Pape)

[Seite 883] τό, Schaden, Beschädigung, übh. Unglück, Unheil; Aesch. Ag. 378. 547. 716; Her. 8, 65 (wo σῖνος steht). Auch = σίνις, σίντης, Valck. Hipp. 977. – [Ι ist bei Nic. Al. 231 lang, also σῖνος zu schreiben, wogegen er Th. 1. 653 auch σίνος mit kurzem ι hat.]

Greek (Liddell-Scott)

σίνος: -εος, τό, βλάβη, φθορά, πληγή, Ἱππ. 750Α· πληθ., πληγαί, ὁ αὐτ. π. Διαίτ. Ὀξ. 393, κ. ἀλλ.· καθόλου, βλάβη, ζημία, Ἡρόδ. 8. 65. ΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων, ὄλεθρος, φθορά, συμφορά, κακόν, ἐν χρήσει παρ’ Αἰσχύλ. μόνῳ ἐκ τῶν Τραγικ., πρέπει σ., εἶναι καταφανὲς τὸ κακόν, ἡ βλάβη, Ἀγ. 388 (λυρ.)· σ. ἐσθημάτων, ὄλεθρος, καταστροφὴ τῶν ἐνδυμάτων, αὐτόθι 561 (ἰαμβ.)· σ. πολυκτόνον, ἐπὶ τῆς Ἑλένης, αὐτόθι 733 (λυρ.)· ἐπὶ τοῦ ἀστέρος (τοῦ θαλασσίου ἀκτινωτοῦ, κοινῶς «σταυροῦ»), Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 5. 15, 20, πρβλ. Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 2. 7, 5. - Ἰωνικ. λέξις λίαν σπανία παρὰ τοῖς δοκιμωτάτοις τῶν πεζογράφων, οἷον Ἰσοκρ. 415Ε. [σῐ, Αἰσχύλ. ἔνθ’ ἀνωτ., Νικ. Θηρ. 1. 653· ἀλλ’ ἐν Ἀλεξιφ. 231, σῑνεα, ἴδε ἐν λέξ. σίνομαι]. - Καθ’ Ἡσύχ.: «σίνος· βλάβος».

French (Bailly abrégé)

ion. -εος, att. -ους (τό) :
1 lésion;
2 dommage ; ruine, malheur, infortune;
3 vice de fabrication ou de forge d’un métal.
Étymologie: R. Σιν, léser, endommager ; v. σίνω.

Greek Monolingual

τὸ, Α σίνομαι
1. βλάβη, καταστροφή («μέγα σίνος ἔσται τῇ βασιλέος στατιῇ», Ηρόδ.)
2. σωματικό ελάττωμα («σωμάτιον... ἔχον ἄττα σίνη», Ισοκρ.).