ἔκλαμπρος: Difference between revisions
ἀναγκαίως δ' ἔχει βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον στάχυν, καὶ τὸν μὲν εἶναι, τὸν δὲ μή → But it is our inevitable lot to harvest life like a fruitful crop, for one of us to live, one not. (Euripides, Hypsipyle fr. 60.94ff.)
m (Text replacement - " <span class="bld">" to "<span class="bld">") |
m (Text replacement - "as Adv." to "as adverb") |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=eklampros | |Transliteration C=eklampros | ||
|Beta Code=e)/klampros | |Beta Code=e)/klampros | ||
|Definition=ον, <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[very bright]], φλόγες <span class="bibl">LXX <span class="title">Wi.</span>17.5</span>, cf. Sch.<span class="bibl">Arat. 169</span> : neut. as | |Definition=ον, <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[very bright]], φλόγες <span class="bibl">LXX <span class="title">Wi.</span>17.5</span>, cf. Sch.<span class="bibl">Arat. 169</span> : neut. as adverb, ἔκλαμπρον γελᾶν <span class="bibl">Ath.4.158d</span>. Regul.Adv. -ρως [[brilliantly]], Annuario3.151 (Pisidia, [[ἐγλ]]-lapis).</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Revision as of 17:25, 30 May 2022
English (LSJ)
ον, A very bright, φλόγες LXX Wi.17.5, cf. Sch.Arat. 169 : neut. as adverb, ἔκλαμπρον γελᾶν Ath.4.158d. Regul.Adv. -ρως brilliantly, Annuario3.151 (Pisidia, ἐγλ-lapis).
German (Pape)
[Seite 766] sehr glänzend, sehr hell, Sp.; ἔκλαμπρον γελᾶν, hell auflachen, Ath. IV, 158 d.
Greek (Liddell-Scott)
ἔκλαμπρος: -ον, λίαν λαμπρός, Σχόλ. εἰς Ἄρατ., ἔκλαμπρον γελᾶν Ἀθήν. 158D.
Spanish (DGE)
-ον
I 1de astros resplandeciente ἄστρων ἔκλαμπροι φλόγες LXX Sap.17.5, cf. Sch.Arat.169, Ἥλιος PMag.3.143
•neutr. subst. τὸ ἔ. brillo Polem.Phgn.23
•fig. del alma, Leont.Const.Hom.9.51, cf. Cat.Cod.Astr.12.105.16.
2 de sonidos estrepitoso neutr. sg. como adv. γελάσαντος πάνυ ἔκλαμπρον mientras se reía estrepitosamente Ath.158d.
II adv. -ως brillantemente, con brillantez ἱερασάμενον ... ἐν ταῖς ἄλλαις ἱερωσύναις ἐκτενῶς καὶ ἐ. SEG 2.717 (Pisidia, imper.).
Greek Monolingual
-η, -ο (AM ἔκλαμπρος, -ον)
1. ολόλαμπρος, πολύ φωτεινός
2. (υπερθ. -ότατος) τιμητική προσηγορία κρατικών ή εκκλησιαστικών αξιωματούχων («εκλαμπρότατε άρχοντα»)
νεοελλ.
το αρσ. ως ουσ. ο έκλαμπρος
ο στιλβαδάμας, το μπριγιάντι
μσν.
1. ένδοξος, ξακουστός
2. εγκάρδιος, θερμός
3. θαυμαστός, εξαιρετικός
4. ζωηρός
αρχ.
(το ουδ. ως επίρρ.) φρ. «ἔκλαμπρον γελᾱν» — γελάει με φωτεινό χαμόγελο.
