πυρώνω: Difference between revisions
Ὁ θάνατος οὐθὲν πρὸς ἡμᾶς, ἐπειδήπερ ὅταν μὲν ἡμεῖς ὦμεν, ὁ θάνατος οὐ πάρεστιν, ὅταν δὲ ὁ θάνατος παρῇ, τόθ' ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. → Death is nothing to us, since when we are, death has not come, and when death has come, we are not.
m (Text replacement - "νεῡρον" to "νεῦρον") |
m (Text replacement - " πᾱν " to " πᾶν ") |
||
| (One intermediate revision by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=πυρῶ, | |mltxt=[[πυρῶ]], [[πυρόω]], ΝΜΑ [[πῡρ]]<br /><b>1.</b> [[πυρακτώνω]]<br /><b>2.</b> [[ζεσταίνω]], [[θερμαίνω]] [[κάτι]] στη [[φωτιά]]<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> <b>(αμτβ.)</b> α) (για [[πράγμα]]) πυρακτώνομαι («πύρωσε το [[σίδερο]]»)<br />β) (για πρόσ. και [[πράγμα]]) ζεσταίνομαι πολύ, [[κορώνω]] («καθόμουν πολύ ώρα [[δίπλα]] στο [[τζάκι]] και πύρωσα»)<br />γ) <b>μτφ.</b> ερεθίζομαι, διεγείρομαι, εξάπτομαι («μην του πολυμιλάς, [[γιατί]] πυρώνει εύκολα»)<br /><b>2.</b> <b>μτφ.</b> [[δίνω]] σε [[κάτι]] το κόκκινο [[χρώμα]] της φωτιάς, [[κάνω]] [[κάτι]] να φαίνεται κόκκινο σαν τη [[φωτιά]] («κι [[ακόμα]] ο [[ήλιος]] πύρωνε τα [[θάμνα]], βασιλεύοντας», Αγγ. Σικελ.)<br /><b>μσν.-αρχ.</b><br /><b>μτφ.</b> [[ανάβω]] κάποιον με [[κάτι]] («[[ἔρως]], σὺ δ' [[εὐθέως]] με πύρωσον», Ανακρεοντ.)<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> [[κατακαίω]] [[κάτι]] με [[φωτιά]], [[πυρπολώ]] («πρὶν ἤ ἕλω τε καὶ πυρώσω τὰς Ἀθήνας», <b>Ηρόδ.</b>)<br /><b>2.</b> [[καίω]] [[κάτι]] σε έμπυρη [[θυσία]]<br /><b>3.</b> (το ενεργ. και το μέσ.) [[καίω]] [[κάτι]] σε [[πυρά]]<br /><b>4.</b> [[ανάβω]] [[φωτιά]] («τοδὶ δὲ τῷ φλόγᾳ ποιεῖν καὶ πυροῦν», <b>Αριστοτ.</b>)<br /><b>5.</b> [[χρησιμοποιώ]] [[φωτιά]]<br /><b>6.</b> (<b>κατ' επέκτ.</b>) [[ψήνω]]<br /><b>7.</b> [[λειώνω]], [[διαλύω]] («πυροῦν ἀργυρώματα», <b>επιγρ.</b>)<br /><b>8.</b> [[καπνίζω]], [[θυμιάζω]] [[κάτι]]<br /><b>9.</b> [[εξαγνίζω]] με [[φωτιά]]<br /><b>10.</b> [[υποβάλλω]] σε [[δοκιμασία]] με [[φωτιά]] («πειρασμούς, καθ' οὕς... πυρωθέντες... ἐδοκιμάσθησαν», Μεθοδ.)<br /><b>11.</b> <b>παθ.</b> <i>πυροῦμαι</i>, -<i>όομαι</i><br />α) [[παίρνω]] [[φωτιά]], [[ανάβω]]<br />β) καυτηριάζομαι, απολυμαίνομαι («ἡ μὲν οὖν φλὲψ δύναται πυροῦσθαι, νεῦρον δὲ πᾶν φθείρεται πυρωθέν», <b>Αριστοτ.</b>)<br />γ) (για χρυσό) δοκιμάζομαι με [[φωτιά]] («[[χρυσίον]] πεπυρωμένον ἐκ [[πυρός]]», ΚΔ.)<br />δ) προσβάλλομαι από [[φωτιά]], [[υφίσταμαι]] [[πυράκτωση]]<br />ε) <b>μτφ.</b> [[γίνομαι]] [[δεκτός]], εγκρίνομαι («τὰ [[λόγια]] κυρίου πεπυρωμένα», ΠΔ)<br />στ) <b>ιατρ.</b> προσβάλλομαι από [[καρδιαλγία]]<br /><b>12.</b> <b>φρ.</b> «πυροῦν τὴν γεῡσιν [ή τὴν γλῶσσαν]» — το να παρέχει [[κάτι]] [[αίσθημα]] θερμότητας στη [[γεύση]] ή στη [[γλώσσα]]. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 19:20, 6 August 2022
Greek Monolingual
πυρῶ, πυρόω, ΝΜΑ πῡρ
1. πυρακτώνω
2. ζεσταίνω, θερμαίνω κάτι στη φωτιά
νεοελλ.
1. (αμτβ.) α) (για πράγμα) πυρακτώνομαι («πύρωσε το σίδερο»)
β) (για πρόσ. και πράγμα) ζεσταίνομαι πολύ, κορώνω («καθόμουν πολύ ώρα δίπλα στο τζάκι και πύρωσα»)
γ) μτφ. ερεθίζομαι, διεγείρομαι, εξάπτομαι («μην του πολυμιλάς, γιατί πυρώνει εύκολα»)
2. μτφ. δίνω σε κάτι το κόκκινο χρώμα της φωτιάς, κάνω κάτι να φαίνεται κόκκινο σαν τη φωτιά («κι ακόμα ο ήλιος πύρωνε τα θάμνα, βασιλεύοντας», Αγγ. Σικελ.)
μσν.-αρχ.
μτφ. ανάβω κάποιον με κάτι («ἔρως, σὺ δ' εὐθέως με πύρωσον», Ανακρεοντ.)
αρχ.
1. κατακαίω κάτι με φωτιά, πυρπολώ («πρὶν ἤ ἕλω τε καὶ πυρώσω τὰς Ἀθήνας», Ηρόδ.)
2. καίω κάτι σε έμπυρη θυσία
3. (το ενεργ. και το μέσ.) καίω κάτι σε πυρά
4. ανάβω φωτιά («τοδὶ δὲ τῷ φλόγᾳ ποιεῖν καὶ πυροῦν», Αριστοτ.)
5. χρησιμοποιώ φωτιά
6. (κατ' επέκτ.) ψήνω
7. λειώνω, διαλύω («πυροῦν ἀργυρώματα», επιγρ.)
8. καπνίζω, θυμιάζω κάτι
9. εξαγνίζω με φωτιά
10. υποβάλλω σε δοκιμασία με φωτιά («πειρασμούς, καθ' οὕς... πυρωθέντες... ἐδοκιμάσθησαν», Μεθοδ.)
11. παθ. πυροῦμαι, -όομαι
α) παίρνω φωτιά, ανάβω
β) καυτηριάζομαι, απολυμαίνομαι («ἡ μὲν οὖν φλὲψ δύναται πυροῦσθαι, νεῦρον δὲ πᾶν φθείρεται πυρωθέν», Αριστοτ.)
γ) (για χρυσό) δοκιμάζομαι με φωτιά («χρυσίον πεπυρωμένον ἐκ πυρός», ΚΔ.)
δ) προσβάλλομαι από φωτιά, υφίσταμαι πυράκτωση
ε) μτφ. γίνομαι δεκτός, εγκρίνομαι («τὰ λόγια κυρίου πεπυρωμένα», ΠΔ)
στ) ιατρ. προσβάλλομαι από καρδιαλγία
12. φρ. «πυροῦν τὴν γεῡσιν [ή τὴν γλῶσσαν]» — το να παρέχει κάτι αίσθημα θερμότητας στη γεύση ή στη γλώσσα.
