γελοῖος: Difference between revisions
καὶ ἤδη γε ἄπειμι παρὰ τὸν ἑταῖρον Κλεινίαν, ὅτι πυνθάνομαι χρόνου ἤδη ἀκάθαρτον εἶναι αὐτῷ τὴν γυναῖκα καὶ ταύτην νοσεῖν, ὅτι μὴ ῥεῖ. ὥστε οὐκέτι οὐδ' ἀναβαίνει αὐτήν, ἀλλ' ἄβατος καὶ ἀνήροτός ἐστιν → and now I depart for my companion, Cleinias since I have learned that for some time now his wife is unclean and she is ill because she does not flow, therefore he no longer sleeps with her but she is unavailable and untilled
| Line 20: | Line 20: | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''γελοῖος:''' и [[γέλοιος]], эп. [[γελοίϊος]] 3<br /><b class="num">1)</b> [[смешной]], [[забавный]] Hom., Arph., Xen., Plat., Arst.;<br /><b class="num">2)</b> смешной, достойный смеха, смехотворный, нелепый Arst., Luc.; εἰ καὶ γελοιότερον [[εἰπεῖν]] Plat. смешно сказать. | |elrutext='''γελοῖος:''' и [[γέλοιος]], эп. [[γελοίϊος]] 3<br /><b class="num">1)</b> [[смешной]], [[забавный]] Hom., Arph., Xen., Plat., Arst.;<br /><b class="num">2)</b> [[смешной]], [[достойный смеха]], [[смехотворный]], [[нелепый]] Arst., Luc.; εἰ καὶ γελοιότερον [[εἰπεῖν]] Plat. смешно сказать. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 07:15, 20 August 2022
English (LSJ)
v. γέλοιος.
German (Pape)
[Seite 479] nach Möris att. γέλοιος; Andere, wie Thom. Mag. unterscheiden so: γελοῖος, ὁ καταγέλαστος· γέλοιος δὲ ὁ γελωτοποιός; Ammon. umgekehrt; die mss. haben meist γελοῖος; lächerlich, zum Lachen, absurd; Hom. nur γελοίιον neutr. Iliad. 2, 215; Her. 8, 25; oft bei Plat. n. Folgenden; compar., γελοιότερον εἰπεῖν Apol. 30 e; Luc. abdi γελοῖός εἰμί σοι λέγων ταῦτα, es ist lächerlich, daß ich dir dies sage, Char. 22. – Act. Lachen erregend, ὁ γελοῖος, der Spaßmacher, Eur. bei Ath. XIV, 613 d; γελοῖον, γελοῖα, Scherze, Possen, Xen. Cyr. 2, 3, 1; Ggstz καταγέλαστα Plat. Conv. 189 b; öfter σπουδαῖα. – Adv. γελοίως, Plat. u. Folgde.
French (Bailly abrégé)
ou att. γέλοιος, α, ον :
1 risible, plaisant;
2 ridicule (épq. γελοίϊος);
Cp. γελοιότερος.
Étymologie: γέλως.
Greek Monolingual
-α, -ο (AM γελοῑος, -α, -ον, Α και γέλοιος, -α, -ον)
1. αυτός που προκαλεί γέλιο, άξιος για γέλια
2. άξιος για περιφρόνηση, αναξιόλογος
3. το ουδ. ως ουσ. το γελοίο
η γελοιότητα
αρχ.
1. (για πρόσωπα) κωμικός, αστείος, περιπαικτικός
2. (για επιχειρήματα) παράδοξος, αντιφατικός
3. (πληθ. ουδ.) τὰ γελοῑα
τα αστεία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < γέλως (πρβλ. αιδοίος- αιδώς, ηοίος- ηώς)].
Russian (Dvoretsky)
γελοῖος: и γέλοιος, эп. γελοίϊος 3
1) смешной, забавный Hom., Arph., Xen., Plat., Arst.;
2) смешной, достойный смеха, смехотворный, нелепый Arst., Luc.; εἰ καὶ γελοιότερον εἰπεῖν Plat. смешно сказать.
