κακίζω

English (LSJ)

(κακός) A abuse, reproach, τινα Hdt.3.145, D.34.2; κ. τινὰ ὅτι οὐκ… Th.2.21; νουθετεῖν τε καὶ κ. Pl.R.560a; τὴν τύχην κ. D.18.306, cf. 21.73: abs., Epicur.Nat.28.12, 72 G.:—Pass., to be reproached, ὑπό τινος Th.1.105. II make cowardly, E.IA1435:—Pass., play the coward, οὔ ἑ κακιζόμενόν γε κατέκτα Il.24.214; καὶ μὴ κακισθῇς E. Med.1246, cf. El.982, Pl.Mx.247c; κακιζόμενοι τύχῃ worsted by fortune alone, Th.5.75.

German (Pape)

[Seite 1298] schlecht machen, tadeln, schelten; λοιδορέων τε καὶ κακίζων μιν Her. 3, 145; ἐκάκιζον, ὅτι στρατηγὸς ὢν οὐκ ἐπεξάγοι Thuc. 2, 21; pass. geschmäht werden, 1, 105; πολλά τινα Plat. Phaedr. 254 c; καὶ νουθετεῖν Rep. VIII, 560 a; τὴν τύχην Dem. 18, 306; Sp. – Pass. sich schlecht zeigen, bes. feig handeln, οὔ ἑ κακιζόμενόν γε κατέκτα, ἀλλὰ πρὸ Τρώων ἑσταότα Il. 24, 214; μὴ κακισθῇς, sei nicht feige, Eur. Med. 1246; οὐ μ ὴ κακισθεὶς εἰς ἀνανδρίαν πέσῃς El. 977; Plat. Menex. 247 c; τύχῃ κακιζόμενοι Thuc. 5, 75. – Adj. verb. κακιστέον, Eur. I. T. 105.

French (Bailly abrégé)

1 adresser des reproches à qqn, accuser : τινα ὅτι blâmer qqn de ce que, adresser à qqn l'accusation que;
2 maltraiter : κακίζεσθαι τύχη THC être vaincu par la fortune;
3 rendre lâche, affaiblir le courage ou la résolution de, acc.;
Moy. κακίζομαι se conduire en lâche.
Étymologie: κακός.

Greek (Liddell-Scott)

κακίζω: μέλλ. Ἀττ. -ῐῶ, (κακὸς) ὀνειδίζω, κατηγορῶ, τινα Ἡρόδ. 3. 145, Δημ. 907. 12· κακ. τινὰ ὅτι οὐκ... Θουκ. 2. 21· κακ. καὶ νουθετεῖν Πλάτ. Πολ. 560Α· τὴν τύχην κακ. Δημ. 327. 22, πρβλ. 538. 12: ― Παθ., ὀνειδίζομαι, κακολογοῦμαι, ὑπό τινος Θουκ. 1. 105. ΙΙ. κάμνω τινὰ δειλόν, Εὐρ. Ι.Α. 1435: ― Παθ., φέρομαι ὡς δειλός, οὔ ἑ κακιζόμενόν γε κατέκτα Ἰλ. Ω. 214· οὕτω, καὶ μὴ κακισθῇς Εὐρ. Μήδ. 1246, πρβλ. Ἠλ. 982, Πλάτ. Μενέξ. 247C· κακίζεσθαι τύχῃ, βλάπτεσθαι μόνον ὑπὸ τῆς τύχης, Θουκ. 5. 75.

Greek Monolingual

(AM κακίζω) κακός
κατηγορώ, επιπλήττω, κατακρίνω κάποιον («τον κακίζουν λόγω της συμπεριφοράς του»)
μσν.
οργίζομαι, κακιώνω
αρχ.
1. κάνω κάποιον δειλό
2. φέρομαι άνανδρα
3. φρ. «κακίζομαι τύχη» — βλάπτομαι μόνο από την τύχη.

Greek Monotonic

κᾰκίζω: μέλ. Αττ. -ιῶ (κακός),
I. κακολογώ, διαβάλλω, ονειδίζω, κατηγορώ, σε Ηρόδ., Θουκ. κ.λπ.
II. κάνω κάποιον δειλό, σε Ευρ. — Παθ., φαίνομαι δειλός, σε Ομήρ. Ιλ., Ευρ.· κακίζεσθαι τύχῃ, καταβάλλομαι μόνο από την τύχη, σε Θουκ.

Russian (Dvoretsky)

κᾰκίζω:
1) бранить, поносить, порицать (λοιδορεῖν καὶ κ. τινά Hom.; μέμφεσθαι καὶ κ. Plut.); винить, обвинять (τὴν τύχην Dem.; κακίζεσθαι ὑπό τινος Thuc.);
2) дурно обращаться, притеснять: τύχῃ κακιζόμενοι Thuc. обездоленные судьбой;
3) med.-pass. вести себя малодушно, быть трусом: οὔ ἑ κακιζόμενόν γε κατέκτα Hom. не как труса убил его (т. е. Гектора Ахилл); μὴ κακισθῇς Eur. не будь малодушен;
4) малодушно покидать (τὸν τοῦ θεοῦ χρηομὸν οὐ κακιστέον Eur.).

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κακίζω [κακός] fut. κακίσω, Att. κακιῶ act. (iem.) een lafaard noemen, beschuldigen:; τὴν τύχην κ. het lot de schuld geven Dem. 18.306; pass.: τύχῃ κακιζόμενοι met door toeval een slechte naam Thuc. 5.75.3. pass. zich laf gedragen:. οὔ ἑ κακιζόμενόν γε κατέκτα hij gedroeg zich zeker niet laf toen ik hem doodde Il. 24.214; μὴ κακισθῇς wees geen lafaard Eur. Med. 1246.

Middle Liddell

κᾰκίζω, κακός
I. to abuse, reproach, accuse, Hdt., Thuc., etc.
II. to make cowardly, Eur.:— Pass. to play the coward, Il., Eur.; κακίζεσθαι τύχῃ to be worsted by fortune alone, Thuc.