ἀποτομή: Difference between revisions
Ἐσθλῷ γὰρ ἀνδρὶ τἆσθλὰ καὶ διδοῖ θεός → Bonis hominibus quid nisi bona det deus? → Dem edlen Mann gibt Gott auch das, was edel ist
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ῆς (ἡ) :<br /><b>1</b> action de couper, amputation;<br /><b>2</b> section, coupure ; <i>fig. en parl. d'une phrase coupée</i>;<br /><b>3</b> <i>fig.</i> embranchement (de veines) ; croisement de routes, bifurcation, carrefour.<br />'''Étymologie:''' [[ἀποτέμνω]]. | |btext=ῆς (ἡ) :<br /><b>1</b> action de couper, amputation;<br /><b>2</b> section, coupure ; <i>fig. en parl. d'une phrase coupée</i>;<br /><b>3</b> <i>fig.</i> embranchement (de veines) ; croisement de routes, bifurcation, carrefour.<br />'''Étymologie:''' [[ἀποτέμνω]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἀποτομή:''' ἡ<br /><b class="num">1)</b> [[отрезание]], [[отрубание]] ([[χειρῶν]] Xen.);<br /><b class="num">2)</b> [[отрезок]], [[часть]] Plat., Arst.;<br /><b class="num">3)</b> [[расщепление]], [[разветвление]] (τῶν φλεβίων Arst.);<br /><b class="num">4)</b> [[перекресток]], [[распутье]] Polyb. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
Line 27: | Line 30: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἀποτομή:''' ἡ ([[ἀποτέμνω]]), [[αποκοπή]], [[εκτομή]], [[απόσχιση]], σε Ξεν. | |lsmtext='''ἀποτομή:''' ἡ ([[ἀποτέμνω]]), [[αποκοπή]], [[εκτομή]], [[απόσχιση]], σε Ξεν. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[ἀποτέμνω]]<br />a [[cutting]] off, Xen. | |mdlsjtxt=[[ἀποτέμνω]]<br />a [[cutting]] off, Xen. | ||
}} | }} |
Revision as of 18:15, 3 October 2022
English (LSJ)
ἡ, A cutting off, τῶν χειρῶν X.HG2.1.32: in plural, Ti. Locr.97d. 2 piece, segment, ἀπὸ τοῦ ἀπείρου Epicur.Ep.2.p.37 U.; γῆς Ph.2.77, cf. ib. 124 (pl.), Diog.Oen.24; κόσμου Ocell.3.3; τοιαύτας ἔχειν τὰς ἀ., of the moon in eclipse, Arist.Cael.297b25, cf. 294n4, Plot.6.4.7; end cut off, Dsc.5.120. b in music, difference between λεῖμμα and τόνος, Gaud.Harm.14; τοῖς ἡμιτόνιοις τῷ τε ἐλάσσονι καὶ τῷ μείζονι, τουτέστι τοῦ τε λείμματος καὶ τῇ ἀ. ib.16. c Math., compound irrational straight line equivalent to binomial surd with negative sign, Euc.10.83, al. 3 branching off, τῶν φλεβίων Arist.HA497a17; place where roads intersect, Plb.6.29.9. 4 division of an argument into sections, D.H.Is.15. 5 in tactics, = φαλαγγαρχία (q.v.), Ascl.Tact.2.10, etc.
Spanish (DGE)
-ῆς, ἡ
• Alolema(s): dór. -ά Ti.Locr.97d, IG 42.102.285 (Epidauro IV a.C.)
A abstr.
I 1amputación, mutilación τῶν χειρῶν X.HG 2.1.32, τοῦ Οὐρανοῦ la castración de Urano, Hom.Clem.6.2
•abs. decapitación Luc.Philopatr.9.
2 arq. talla, corte de sillares o vigas IG l.c.
II fig. partición, división en discursos ἀποτομαῖς τισι διαλαμβάνει D.H.Is.15, esp. en la forma κατὰ ἀποτομήν: πειρασόμεθα καὶ περὶ αὐτοῦ κατὰ ἀποτομὴν τοῦ ἀληθοῦς διαπορεῖν intentaremos discutir sobre la verdad separadamente S.E.M.7.446, del Hijo en la Trinidad γεγεννῆσθαι ... οὐ κατὰ ἀ. Iust.Phil.Dial.128.4.
B concr.
I 1cosmogónico sector, segmento, porción definida o delimitada como origen de los κόσμοι: ἀποτομὴ τῆς ἀπείρου D.L.9.31 (= Leucipp.A 1), cf. Epicur.Ep.[3] 88
•parte, sección del κόσμος cuya disposición produce dioses, démones u hombres, Ocell.40.
2 astr. y geogr. sección, zona κλίματα τῆς γῆς καὶ ἀποτομὰς καὶ ζώνας Placit.2.24.9 (= Xenoph.A 41), cf. Ti.Locr.97d, καθ' ἑκάστην μὲν γὰρ ἀποτομὴν τῆς γῆς ἄλλων ἄλλη πατρίς ἐστιν Diog.Oen.30.2.4
•trozo, sección de horizonte cortado por el disco solar en el momento del crepúsculo, Arist.Cael.294a4
•sección, figura recortada de sombra sobre la luna en los eclipses, Arist.Cael.297b25, en los eclipses de sol, Plot.6.4.7.
3 como territorio de un pueblo o como propiedad zona deslindada, porción o área delimitada χώρας Ph.2.124, 232, δίδωσιν αὐτῷ γῆς ἀποτομὴν ... εὔκαρπον Ph.2.77.
4 mus. apótome, semitono Boeth.Mus.3.5 (= Philol.A 26), Gaud.Harm.14, ἀμφοτέροις κέχρηται τοῖς ἡμιτόνοις ... τουτέστι τοῦ τε λείμματος καὶ τῇ ἀποτομῇ Gaud.Harm.16.
5 geom. apótome o sección n. de una recta irracional de forma a-√b̅ (cf. ἄλογος) ἐὰν ἀπὸ ῥητῆς ῥητὴ ἀφαιρεθῇ δυνάμει μόνον σύμμετρος οὖσα τῇ ὅλῃ, ἡ λοιπὴ ἄλογός ἐστιν· καλείσθω δὲ ἀποτομή Euc.10.73
•segmento de recta cortada bajo ciertas condiciones por otra recta, Papp.640.4
•área del rectángulo Papp.640.26.
6 milit. ἀ. κέρατος media ala subdivisión de la falange, Ascl.Tact.2.10.
II 1ramificación τῶν φλεβίων Arist.HA 497a17.
2 abs. intersección, cruce de las vías en los campamentos romanos, Plb.6.29.9.
III 1pedúnculo cortado, rabo τὸ μὲν κοῖλον αὐτῶν ἄνω, κάτω δὲ ἡ ἀ. en las esponjas, Psc.5.120, de las granadas Gp.10.38.2.
2 cierta jabalina de competición Et.Gen.1070.
3 martillo, maza (trad. del hapax hebr. halemut) ἐξέτεινεν τὴν δεξιὰν αὐτῆς εἰς ἀποτομάς κατακόπων extendió su mano hacia las mazas de los artesanos LXX Id.5.26.
German (Pape)
[Seite 331] ἡ, das Abschneiden, χειρῶν Xen. Hell. 2, 2, 22; der Abschnitt, γῆς Plat. Locr. 97 d; das Kreuzen der Wege, Wegscheide, Pol. 6, 29, 9 u. Sp.; übh. Trennung.
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
1 action de couper, amputation;
2 section, coupure ; fig. en parl. d'une phrase coupée;
3 fig. embranchement (de veines) ; croisement de routes, bifurcation, carrefour.
Étymologie: ἀποτέμνω.
Russian (Dvoretsky)
ἀποτομή: ἡ
1) отрезание, отрубание (χειρῶν Xen.);
2) отрезок, часть Plat., Arst.;
3) расщепление, разветвление (τῶν φλεβίων Arst.);
4) перекресток, распутье Polyb.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποτομή: ἡ, ἡ ἐκτομή, ἀποκοπή, τῶν χειρῶν Ξεν. Ἑλλ. 2. 1, 32 2) τεμάχιον, τμῆμα, μέρος, τᾶς γᾶς Τίμ. Λοκρ. 97D· τοιαύτας ἔχειν τὰς ἀπ., περὶ τῆς σελήνης ἐν ἐκλείψει, Ἀριστ. π. Οὐρ. 2. 14, 17, πρβλ. 13, 9: ― ἐν τῇ μουσικῇ, τὸ μεῖζον τμῆμα ἢ διάστημα τοῦ τόνου κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὸ λεῖμμα, ἴδε Chappell, Ἱστορ. τῆς Μουσικῆς σ. 202. 3) διακλάδωσις, τῶν φλεβίων Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 1. 17, 16, πρβλ. ἀπόσχισις: ― ὁδὸς ἀποτέμνουσα ἄλλην ὁδόν, διασταύρωσις, ἐπὶ τῶν διαμερισμάτων στρατοπέδου, Πολύβ. 6. 29, 9 4) διακοπὴ ἐν περιόδῳ ἢ κώλῳ, Διον. Ἁλ. περὶ Ἰσαίου 15.
Greek Monolingual
η (AM ἀποτομή) αποτέμνω
1. αποκοπή, απότμηση («ἀποτομή τῆς κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου»)
αρχ.
1. τεμάχιο, τμήμα
2. διακλάδωση (νεύρων)
3. (για δρόμους) διασταύρωση
4. διακοπή (περιόδου του λόγου).
Greek Monotonic
ἀποτομή: ἡ (ἀποτέμνω), αποκοπή, εκτομή, απόσχιση, σε Ξεν.