κοιλαίνω

English (LSJ)

aor.
A ἐκοίληνα Hdt.2.73; Att. ἐκοίλᾱνα Th.4.100:—Med., Ep. aor. κοιλήνατο Nonn.D.12.332:—Pass., aor. ἐκοιλάνθην Hp.Epid.7.52: pf. κεκοίλασμαι Id.Medic.11; κεκοίλαμμαι EM233.51: (κοῖλος):—hollow, scoop out, τὸ ᾠόν Hdt. l.c.; πέτρην κοιλαίνει ῥανὶς ὕδατος ἐνδελεχείῃ Choeril.10; κοιλαίνω δένδρα, of the woodpecker, Arist.HA614b14; κοιλαίνω χῶμα, i.e. dig a grave, Theoc.23.43; κοιλαίνω τὰς χεῖρας Ath.11.479a; κοιλαίνω ὄμματα APl.4.142, cf. Opp.H.4.19:—Pass., to be hollow or become hollow, ἔντοσθε, of ulcers, Hp.Medic.l.c.; ὀφθαλμοὶ κ. Id.Acut.30; κ. κατὰ τὸν κενεῶνα καὶ κατὰ τὰ ἄρθρα Id.Art.52; of poor timber, go into holes, Thphr.HP3.12.1.
II make empty, make poor, Lyc.772.
2 allow to lapse, of payments, BGU1156.18 (i B.C.), PSI4.287.16 (iv A.D.), etc.

German (Pape)

[Seite 1466] aor. ἐκοίληνα, att. ἐκοίλανα, z. B. Thuc. 4, 100, perf. pass. κεκοίλασμαι, Hippocr., aber κεκοίλαμμαι E. M. 233, 58; – hohl machen, aushöhlen; κοιλήναντα τὸ ᾠόν Her. 2, 73; κοιλάναντες τὰς χεῖρας Ath. XI, 479 a; χῶμα δέ μοι κοίλανον Theocr. 23, 43, höhle mir ein Grab aus; τάφρον Poll. 1, 161; übertr. vom Zorn, hohle Augen machen, ἐκ κραδίης σέο θυμὸς ὄμματα κοιλήνας ἐς χόλον ηὐτρέπισεν Ep. ad. 302 (Plan. 142); vgl. Opp. Hal. 4, 19; leer machen, arm machen, Lycophr. 722; pass. vom Styl, hohl, matt sein, Luc. hist. conscr. 55.

French (Bailly abrégé)

f. inus., ao. ἐκοίλανα, pf. inus.
Pass. ao. ἐκοιλάνθην, pf. κεκοίλασμαι;
1 creuser;
2 vider ; Pass. être creux, vide.
Étymologie: κοῖλος.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κοιλαίνω [κοῖλος] aor. ἐκοίληνα en ἐκοίλανα, pass. ἐκοιλάνθην; perf. med.-pass. κεκοίλαμμαι en κεκοίλασμαι; fut. κοιλανῶ, met acc. hol maken, uithollen:; κ. τὸ ᾠόν het ei (van mirre) uithollen Hdt. 2.73.4; κ. κεραίαν μεγάλην een grote balk uithollen Thuc. 4.100.2; κ. χῶμα een graf graven Theocr. Id. 23.43; pass. hol zijn:; οἱ ὀφθαλμοὶ κοιλαίνονται de ogen staan hol Hp. Acut. 30; overdr.: ὥστε μὴ προὔχειν μηδὲ κοιλαίνεσθαι zodat zij (geschiedschrijving) niet uitsteekt en niet hol is (d.w.z. geen pieken en dalen vertoont) Luc. 59.55.

Russian (Dvoretsky)

κοιλαίνω: (aor. ἐκοίλᾱνα - ион. ἐκοίληνα; pass.: aor. ἐκοιλάνθην, pf. κεκοίλασμαι)
1 долбить, выдалбливать (ᾠόν Her.; κεραίαν Thuc.; δένδρα Arst.);
2 выкапывать, вырывать (χῶμά τινι Theocr.);
3 pass. (о стиле) быть пустым, тусклым, невыразительным Luc.

Greek Monolingual

(AM κοιλαίνω) κοίλος
κάνω κάτι κοίλο, βαθουλώνω («κοιλήναντα τὸ ᾠὸν τὸν πατέρα ἐς αὐτὸ ἐντιθέναι», Ηρόδ.)
μσν.
μέσ. κοιλαὶνομαι
έχω βάσανα στο μυαλό μου
αρχ.
1. κάνω κάποιον φτωχό
2. (για πληρωμή) δίνω προθεσμία για πληρωμή
3. μέσ. (για συγγραφή) έχω χαλαρό ύφος
4. παθ. (για ξύλο) γεμίζω οπές.

Greek Monotonic

κοιλαίνω: μέλ. -ᾰνῶ, αόρ. αʹ ἐκοίληνα, Αττ. ἐκοίλᾱνα· (κοῖλος)· εκκενώνω, αδειάζω, ανασκάπτω, κουφώνω, κάνω κάτι κοίλο, σε Ηρόδ.· κ. χῶμα, δηλ. σκάβω τάφο, σε Θεόκρ.

Greek (Liddell-Scott)

κοιλαίνω: μέλλ. -ᾰνῶ· ἀόρ. ἐκοίληνα Ἡρόδ., Ἀττ. ἐκοίλᾱνα Θουκ. 4. 100. ― Μέσ., Ἐπικ. ἀόρ. κοιλήνατο Νόνν. 12. 332. ― Παθ., ἀόρ. ἐκοιλάνθην Ἱππ. 1225Ε· πρκμ. κεκοίλαμμαι ὁ αὐτ. 21. 33 (ἔνθα κακῶς -ασμαι), Ἐτυμ. Μέγ. 233. 51· (κοῖλος). Κάμνω τι κοῖλον, ἀποκοιλαίνω, διακοιλαίνω, τὸ ᾠὸν Ἡρόδ. 2. 73· κ. δένδρα, ἐπὶ τοῦ δρυοκολάπτου, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 9, 4· κ. χῶμα, δηλ. σκάπτω τάφον, Θεόκρ. 23. 43· κ. τὰς χεῖρας Ἀθήν. 479Α· κ. ὄμματα Ἀνθ. Πλαν 142, πρβλ. Ὀππ. Ἁλ. 4. 19. ― Παθ., εἶμαι ἢ γίνομαι κοῖλος, ἔντοθεν, ἐπὶ ἑλκῶν, Ἱππ. ἔνθ’ ἀνωτ.· ὀφθαλμοὶ ὁ αὐτ. π. Διαίτ. Ὀξ. 388· κ. κατὰ τόπον ὁ αὐτ. π. Ἄρθρ. 819. ΙΙ. κάμνω τι κενόν, κάμνω τινὰ πτωχόν, ὡς τὸ κενόω, Λυκόφρ. 772.

Middle Liddell

to make hollow, scoop out, Hdt.; κ. χῶμα, i. e. to dig a grave, Theocr.

Lexicon Thucydideum

cavare, to hollow out, excavate, 4.100.2.