ὦν: Difference between revisions
προγράψαντες οὖν τά τε θεωρήματα καὶ τὰ ἐπιτάγματα τὰ χρεῖαν ἔχοντα εἰς τὰς ἀποδείξιας αὐτῶν μετὰ ταῦτα γραψοῦμές τοι τὰ προκείμενα → having therefore written at the beginning the theorems and the postulates that are necessary for their proofs, we will then write out for you the propositions
m (Text replacement - "{{Slater\n(.*?)\n}}" to "") |
(SL_2) |
||
| Line 7: | Line 7: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<i>ion. c.</i> [[οὖν]]. | |btext=<i>ion. c.</i> [[οὖν]]. | ||
}} | |||
{{Slater | |||
|sltr=<b>ὦν</b> ([[οὖν]] codd., (P. 9.103) ) <br /> <b>1</b> emphasising duality,<br /> <b>a</b> μήτ' ὦν, οὔτ ὦν [[οὔτε]] [[δύσηρις]] ἐὼν οὔτ ὦν [[φιλόνικος]] [[ἄγαν]] (O. 6.19) τοὶ δ' οὔτ ὦν ἀκοῦσαι οὔτ [[ἰδεῖν]] εὔχοντο (O. 6.52) μήτ' ὦν τινι [[πῆμα]] πορών, ἀπαθὴς δ αὐτὸς πρὸς ἀστῶν (P. 4.297) ἐν σχερῷ δ' οὔτ ὦν μέλαιναι καρπὸν ἔδωκαν ἄρουραι, δένδρεά τ [[οὐκ]] ἐθέλει [[ἄνθος]] εὐῶδες φέρειν (N. 11.39) [[οὔτε]] τι μεμπτὸν οὔτ' ὦν μεταλλακτόν fr. 220. 2.<br /> <b>b</b> αἴτ' ὦν [[ξεῖνος]] αἴτ ὦν [[ἀστός]] (P. 4.78) <br /> <b>2</b> c. [[μέν]], δέ.<br /> <b>a</b> μὲν ὦν.<br /> <b>I</b> [[where]] the [[emphasis]] is on the [[transition]] to details, ἐμοὶ μὲν ὦν [[Μοῖσα]] καρτερώτατον [[βέλος]] ἀλκᾷ τρέφει (O. 1.111) καί ῥά μιν Μάγνητι φέρων [[πόρε]] Κενταύρῳ διδάξαι πολυπήμονας ἀνθρώποισιν ἰᾶσθαι νόσους. τοὺς μὲν ὦν (P. 3.47) ἓν παρ' ἐσλὸν πήματα [[σύνδυο]] δαίονται βροτοῖς ἀθάνατοι. τὰ μὲν ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῳ φέρειν (P. 3.82) <br /> <b>II</b> [[where]] [[μέν]] is [[also]] [[prospective]]. [[ἄλλοτε]] δ' [[ἀλλοῖος]] [[οὖρος]] πάντας ἀνθρώπους ἐπαίσσων ἐλαύνει. τοὶ μὲν ὦν (revertitur oratio ad ea quae prius dicta erant, Rumpel) (I. 4.7) <br /> <b>III</b> [[where]] ὦν empha sises [[prospective]] [[μέν]], i. e. accents the duality of the [[statement]]. ἀρούραισιν, αἵτ' ἀμειβόμεναι [[τόκα]] μὲν ὦν βίον ἀνδράσιν ἐπηετανὸν ἐκ πεδίων ἔδοσαν. [[τόκα]] δ αὖτ ἀναπαυσάμεναι [[σθένος]] ἔμαρψαν (N. 6.10) τοῦτό γέ [[τοι]] [[ἐρέω]]· [[καλῶν]] μὲν ὦν μοῖράν τε τερπνῶν ἐς [[μέσον]] χρὴ παντὶ λαῷ δεικνύναι. εἰ δέ [[τις]] fr. 42. 3.<br /> <b>b</b> δ' ὦν, δ [[οὖν]], transitional, introducing a [[new]] [[theme]], ἐμὲ δ' ὦν πᾳ θυμὸς ὀτρύνει φάμεν (O. 3.38) ἐμὲ δ' [[οὖν]] [[τις]] ἀοιδᾶν δίψαν ἀκειόμενον πράσσει [[χρέος]] (P. 9.103) <br /> <b>3</b> γὰρ ὦν, [[but]] [[then]], preparing [[for]] [[what]] follows, ἐσσὶ γὰρ ὦν [[σοφός]]· [[οὐκ]] ἄγνωτ' [[ἀείδω]] Ἰσθμίαν ἵπποισι νίκαν (I. 2.12) [<br /> <b>4</b> dub., [[ὅμως]] ὦν (om. codd. plerique: [[ὁμοίως]] Leutsch e Σ.) (O. 11.10) ] | |||
}} | }} | ||
Revision as of 14:39, 17 August 2017
German (Pape)
[Seite 1411] ion. u. dor. = οὖν, nun, daher, also; Her., und oft bei Pind.; vgl. Jac. A. P. p. 387.
Greek (Liddell-Scott)
ὦν: Ἰων. καὶ Δωρ. ἀντὶ οὖν· ἴδε οὖν ΙΙ.
French (Bailly abrégé)
ion. c. οὖν.
English (Slater)
ὦν (οὖν codd., (P. 9.103) )
1 emphasising duality,
a μήτ' ὦν, οὔτ ὦν οὔτε δύσηρις ἐὼν οὔτ ὦν φιλόνικος ἄγαν (O. 6.19) τοὶ δ' οὔτ ὦν ἀκοῦσαι οὔτ ἰδεῖν εὔχοντο (O. 6.52) μήτ' ὦν τινι πῆμα πορών, ἀπαθὴς δ αὐτὸς πρὸς ἀστῶν (P. 4.297) ἐν σχερῷ δ' οὔτ ὦν μέλαιναι καρπὸν ἔδωκαν ἄρουραι, δένδρεά τ οὐκ ἐθέλει ἄνθος εὐῶδες φέρειν (N. 11.39) οὔτε τι μεμπτὸν οὔτ' ὦν μεταλλακτόν fr. 220. 2.
b αἴτ' ὦν ξεῖνος αἴτ ὦν ἀστός (P. 4.78)
2 c. μέν, δέ.
a μὲν ὦν.
I where the emphasis is on the transition to details, ἐμοὶ μὲν ὦν Μοῖσα καρτερώτατον βέλος ἀλκᾷ τρέφει (O. 1.111) καί ῥά μιν Μάγνητι φέρων πόρε Κενταύρῳ διδάξαι πολυπήμονας ἀνθρώποισιν ἰᾶσθαι νόσους. τοὺς μὲν ὦν (P. 3.47) ἓν παρ' ἐσλὸν πήματα σύνδυο δαίονται βροτοῖς ἀθάνατοι. τὰ μὲν ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῳ φέρειν (P. 3.82)
II where μέν is also prospective. ἄλλοτε δ' ἀλλοῖος οὖρος πάντας ἀνθρώπους ἐπαίσσων ἐλαύνει. τοὶ μὲν ὦν (revertitur oratio ad ea quae prius dicta erant, Rumpel) (I. 4.7)
III where ὦν empha sises prospective μέν, i. e. accents the duality of the statement. ἀρούραισιν, αἵτ' ἀμειβόμεναι τόκα μὲν ὦν βίον ἀνδράσιν ἐπηετανὸν ἐκ πεδίων ἔδοσαν. τόκα δ αὖτ ἀναπαυσάμεναι σθένος ἔμαρψαν (N. 6.10) τοῦτό γέ τοι ἐρέω· καλῶν μὲν ὦν μοῖράν τε τερπνῶν ἐς μέσον χρὴ παντὶ λαῷ δεικνύναι. εἰ δέ τις fr. 42. 3.
b δ' ὦν, δ οὖν, transitional, introducing a new theme, ἐμὲ δ' ὦν πᾳ θυμὸς ὀτρύνει φάμεν (O. 3.38) ἐμὲ δ' οὖν τις ἀοιδᾶν δίψαν ἀκειόμενον πράσσει χρέος (P. 9.103)
3 γὰρ ὦν, but then, preparing for what follows, ἐσσὶ γὰρ ὦν σοφός· οὐκ ἄγνωτ' ἀείδω Ἰσθμίαν ἵπποισι νίκαν (I. 2.12) [
4 dub., ὅμως ὦν (om. codd. plerique: ὁμοίως Leutsch e Σ.) (O. 11.10) ]
