Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

invetero: Difference between revisions

From LSJ

Αὐτάρκης ἔσῃ, ἂν μάθῃς τί τὸ καλὸν κἀγαθόν ἐστι → You will be contented with your lot if you learn what the honourable and good is

Plutarch, De virtute et vitio
(2)
(CSV2 import)
 
(2 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=invetero inveterare, inveteravi, inveteratus V :: [[make old]], [[give age to]]; [[grow old]]; [[become rooted]]
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>in-vĕtĕro</b>: āvi, ātum, 1, v. a.,<br /><b>I</b> to [[render]] old, to [[give]] [[age]] or [[duration]] to a [[thing]].<br /><b>I</b> Lit.: aquam, Col. 12, 12: [[allium]], cepamque, Plin. 19, 6, 34, § 115.—Pass., to [[become]] old, to [[acquire]] [[age]] or [[durability]]; to [[abide]], [[endure]] ([[class]]. [[but]] [[rare]]): non tam [[stabilis]] [[opinio]] permaneret, ... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset, Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere): ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur, Plin. 31, 10, 46, § 111: vina, id. 19, 4, 19, § 53.—Part. [[pass]].: invĕtĕrātus, a, um.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Kept for a [[long]] [[time]]: [[acetum]], Plin. 23, 2, 28, § 59: [[vinum]], id. 15, 2, 3, § 7: jecur [[felis]], inveteratum [[sale]], preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so, fel vino, id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Inveterate, old, of [[long]] [[standing]], [[rooted]]: [[amicitia]], Cic. Fam. 3, 9, 3: [[dolor]], id. Tusc. 3, 16, 35: [[malum]], id. Phil. 5, 11, 31: [[conglutinatio]], id. de Sen. 20: [[licentia]], Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16: litterae [[atque]] doctrinae, Aug. C. D. 22, 6 init.: [[codex]], [[hardened]] by [[age]], Col. 4, 8, 4. —<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(g)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Of diseases, sores, etc., [[deep]]-[[seated]], [[chronic]], [[inveterate]]: scabritiae oculorum, Plin. 24, 12, 31, § 121: [[ulcus]], id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., [[chronic]] diseases: vehementius [[contra]] inveterata pugnandum, Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—<br /><b>II</b> Trop.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Mid.: inveterari, to [[keep]], [[last]], [[endure]], Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in [[law]], [[part]]. [[pass]].: inveteratus, established by [[prescription]], [[customary]]: [[mores]] sunt [[tacitus]] [[consensus]] populi, longa consuetudine inveteratus, Ulp. Fragm. 1, 4.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; To [[cause]] to [[fail]], [[bring]] to an [[end]], [[abolish]] (eccl. Lat.): notitiam veri Dei, Lact. 2, 16 fin.>
|lshtext=<b>in-vĕtĕro</b>: āvi, ātum, 1, v. a.,<br /><b>I</b> to [[render]] old, to [[give]] [[age]] or [[duration]] to a [[thing]].<br /><b>I</b> Lit.: aquam, Col. 12, 12: [[allium]], cepamque, Plin. 19, 6, 34, § 115.—Pass., to [[become]] old, to [[acquire]] [[age]] or [[durability]]; to [[abide]], [[endure]] ([[class]]. [[but]] [[rare]]): non tam [[stabilis]] [[opinio]] permaneret, ... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset, Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere): ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur, Plin. 31, 10, 46, § 111: vina, id. 19, 4, 19, § 53.—Part. [[pass]].: invĕtĕrātus, a, um.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Kept for a [[long]] [[time]]: [[acetum]], Plin. 23, 2, 28, § 59: [[vinum]], id. 15, 2, 3, § 7: jecur [[felis]], inveteratum [[sale]], preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so, fel vino, id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Inveterate, old, of [[long]] [[standing]], [[rooted]]: [[amicitia]], Cic. Fam. 3, 9, 3: [[dolor]], id. Tusc. 3, 16, 35: [[malum]], id. Phil. 5, 11, 31: [[conglutinatio]], id. de Sen. 20: [[licentia]], Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16: litterae [[atque]] doctrinae, Aug. C. D. 22, 6 init.: [[codex]], [[hardened]] by [[age]], Col. 4, 8, 4. —<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(g)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Of diseases, sores, etc., [[deep]]-[[seated]], [[chronic]], [[inveterate]]: scabritiae oculorum, Plin. 24, 12, 31, § 121: [[ulcus]], id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., [[chronic]] diseases: vehementius [[contra]] inveterata pugnandum, Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—<br /><b>II</b> Trop.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Mid.: inveterari, to [[keep]], [[last]], [[endure]], Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in [[law]], [[part]]. [[pass]].: inveteratus, established by [[prescription]], [[customary]]: [[mores]] sunt [[tacitus]] [[consensus]] populi, longa consuetudine inveteratus, Ulp. Fragm. 1, 4.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; To [[cause]] to [[fail]], [[bring]] to an [[end]], [[abolish]] (eccl. Lat.): notitiam veri Dei, Lact. 2, 16 fin.>
Line 8: Line 11:
|georg=in-[[vetero]], āvī, ātum, āre, [[alt]] [[werden]] [[lassen]], I) im allg.: a) konkr. Objj.: caelestem aquam, Colum.: [[allium]] cepamque, Plin.: carnes, Plin.: ferendum [[sane]] fuerit inveterari vina, daß [[man]] W. [[alt]] [[werden]] lasse, Plin.: [[vinum]], [[quod]] [[fumo]] inveterabatur, Acro Hor. – b) abstr. Objj.: α) im üblen Sinne, [[conglutinatio]] inveterata ([[alt]] gewordene, Ggstz. [[recens]]), Cic. de sen. 72. – β) im guten Sinne, zum Alten [[machen]], inveteravi peregrinam novitatem, [[ich]] habe [[damit]] dem Fremden und Neuen die [[Gestalt]] [[des]] Alten gegeben, Curt. 10, 3 (12), 13. – II) prägn.: 1) [[veralten]]-, [[abkommen]] [[lassen]], hāc versutiā et his artibus notitiam veri ac [[singularis]] dei [[apud]] omnes gentes inveteraverunt, Lact. 2, 16, 20. – 2) medial inveterari, [[einwurzeln]], [[sich]] [[festsetzen]], unveraltet [[bleiben]], [[non]] [[tam]] [[stabilis]] [[opinio]] permaneret [[nec]] cum saeculis aetatibusque hominum inveterari potuisset, Cic. de nat. deor. 2, 5: [[quae]] ([[aetas]]) cum corporis robore ac viribus vigeat, animum [[esse]] inveteratum ([[sei]] der [[Mut]] zur andern [[Natur]] geworden, erstarkt) diutinā [[arte]] [[atque]] usu belli, Liv. 42, 11, 6: inveteratā cum gloriā tum [[etiam]] licentiā, Nep. Eum. 8, 2: [[oft]] Partiz. inveterātus, a, um, [[eingewurzelt]], [[fest]] gewurzelt, [[seit]] Jahren [[bewährt]], altgewohnt, [[amicitia]], Cic.: [[prudentia]], Liv.: [[ira]], Cic.: [[invidia]], Cic.: [[error]], Cic., errores, Lact.: [[licentia]], Suet.: inveteratum [[erga]] matrem [[obsequium]], Tac.
|georg=in-[[vetero]], āvī, ātum, āre, [[alt]] [[werden]] [[lassen]], I) im allg.: a) konkr. Objj.: caelestem aquam, Colum.: [[allium]] cepamque, Plin.: carnes, Plin.: ferendum [[sane]] fuerit inveterari vina, daß [[man]] W. [[alt]] [[werden]] lasse, Plin.: [[vinum]], [[quod]] [[fumo]] inveterabatur, Acro Hor. – b) abstr. Objj.: α) im üblen Sinne, [[conglutinatio]] inveterata ([[alt]] gewordene, Ggstz. [[recens]]), Cic. de sen. 72. – β) im guten Sinne, zum Alten [[machen]], inveteravi peregrinam novitatem, [[ich]] habe [[damit]] dem Fremden und Neuen die [[Gestalt]] [[des]] Alten gegeben, Curt. 10, 3 (12), 13. – II) prägn.: 1) [[veralten]]-, [[abkommen]] [[lassen]], hāc versutiā et his artibus notitiam veri ac [[singularis]] dei [[apud]] omnes gentes inveteraverunt, Lact. 2, 16, 20. – 2) medial inveterari, [[einwurzeln]], [[sich]] [[festsetzen]], unveraltet [[bleiben]], [[non]] [[tam]] [[stabilis]] [[opinio]] permaneret [[nec]] cum saeculis aetatibusque hominum inveterari potuisset, Cic. de nat. deor. 2, 5: [[quae]] ([[aetas]]) cum corporis robore ac viribus vigeat, animum [[esse]] inveteratum ([[sei]] der [[Mut]] zur andern [[Natur]] geworden, erstarkt) diutinā [[arte]] [[atque]] usu belli, Liv. 42, 11, 6: inveteratā cum gloriā tum [[etiam]] licentiā, Nep. Eum. 8, 2: [[oft]] Partiz. inveterātus, a, um, [[eingewurzelt]], [[fest]] gewurzelt, [[seit]] Jahren [[bewährt]], altgewohnt, [[amicitia]], Cic.: [[prudentia]], Liv.: [[ira]], Cic.: [[invidia]], Cic.: [[error]], Cic., errores, Lact.: [[licentia]], Suet.: inveteratum [[erga]] matrem [[obsequium]], Tac.
}}
}}
{{LaEn
{{LaZh
|lnetxt=invetero inveterare, inveteravi, inveteratus V :: make old, give age to; grow old; become rooted
|lnztxt=invetero, as, are. act. n. v. [[inveterasco]]. :: Vinum invetero 存舊酒。Inveteravit consuetudo 久行之風。
}}
}}

Latest revision as of 20:15, 12 June 2024

Latin > English

invetero inveterare, inveteravi, inveteratus V :: make old, give age to; grow old; become rooted

Latin > English (Lewis & Short)

in-vĕtĕro: āvi, ātum, 1, v. a.,
I to render old, to give age or duration to a thing.
I Lit.: aquam, Col. 12, 12: allium, cepamque, Plin. 19, 6, 34, § 115.—Pass., to become old, to acquire age or durability; to abide, endure (class. but rare): non tam stabilis opinio permaneret, ... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset, Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere): ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur, Plin. 31, 10, 46, § 111: vina, id. 19, 4, 19, § 53.—Part. pass.: invĕtĕrātus, a, um.
   (a)    Kept for a long time: acetum, Plin. 23, 2, 28, § 59: vinum, id. 15, 2, 3, § 7: jecur felis, inveteratum sale, preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so, fel vino, id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—
   (b)    Inveterate, old, of long standing, rooted: amicitia, Cic. Fam. 3, 9, 3: dolor, id. Tusc. 3, 16, 35: malum, id. Phil. 5, 11, 31: conglutinatio, id. de Sen. 20: licentia, Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16: litterae atque doctrinae, Aug. C. D. 22, 6 init.: codex, hardened by age, Col. 4, 8, 4. —
   (g)    Of diseases, sores, etc., deep-seated, chronic, inveterate: scabritiae oculorum, Plin. 24, 12, 31, § 121: ulcus, id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., chronic diseases: vehementius contra inveterata pugnandum, Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—
II Trop.
   1    Mid.: inveterari, to keep, last, endure, Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in law, part. pass.: inveteratus, established by prescription, customary: mores sunt tacitus consensus populi, longa consuetudine inveteratus, Ulp. Fragm. 1, 4.—
   2    To cause to fail, bring to an end, abolish (eccl. Lat.): notitiam veri Dei, Lact. 2, 16 fin.>

Latin > French (Gaffiot 2016)

invĕtĕrō, āvī, ātum, āre,
1 laisser ou faire vieillir : Col. Rust. 12, 12 ; Plin. 19, 115 ; Curt. 10, 3, 13
2 pass., devenir vieux, prendre de l’âge : Cic. CM 72 || s’enraciner : Cic. Nat. 2, 5 || inveteratus Cic. Fam. 3, 9, 4 ; Rep. 2, 29, etc., enraciné, implanté, invétéré, ancien
3 faire tomber en désuétude : Lact. Inst. 2, 16, 20.

Latin > German (Georges)

in-vetero, āvī, ātum, āre, alt werden lassen, I) im allg.: a) konkr. Objj.: caelestem aquam, Colum.: allium cepamque, Plin.: carnes, Plin.: ferendum sane fuerit inveterari vina, daß man W. alt werden lasse, Plin.: vinum, quod fumo inveterabatur, Acro Hor. – b) abstr. Objj.: α) im üblen Sinne, conglutinatio inveterata (alt gewordene, Ggstz. recens), Cic. de sen. 72. – β) im guten Sinne, zum Alten machen, inveteravi peregrinam novitatem, ich habe damit dem Fremden und Neuen die Gestalt des Alten gegeben, Curt. 10, 3 (12), 13. – II) prägn.: 1) veralten-, abkommen lassen, hāc versutiā et his artibus notitiam veri ac singularis dei apud omnes gentes inveteraverunt, Lact. 2, 16, 20. – 2) medial inveterari, einwurzeln, sich festsetzen, unveraltet bleiben, non tam stabilis opinio permaneret nec cum saeculis aetatibusque hominum inveterari potuisset, Cic. de nat. deor. 2, 5: quae (aetas) cum corporis robore ac viribus vigeat, animum esse inveteratum (sei der Mut zur andern Natur geworden, erstarkt) diutinā arte atque usu belli, Liv. 42, 11, 6: inveteratā cum gloriā tum etiam licentiā, Nep. Eum. 8, 2: oft Partiz. inveterātus, a, um, eingewurzelt, fest gewurzelt, seit Jahren bewährt, altgewohnt, amicitia, Cic.: prudentia, Liv.: ira, Cic.: invidia, Cic.: error, Cic., errores, Lact.: licentia, Suet.: inveteratum erga matrem obsequium, Tac.

Latin > Chinese

invetero, as, are. act. n. v. inveterasco. :: Vinum invetero 存舊酒。Inveteravit consuetudo 久行之風。