Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

demolior: Difference between revisions

From LSJ

Νέµουσι δ' οἴκους καὶ τὰ ναυστολούµενα ἔσω δόµων σῴζουσιν, οὐδ' ἐρηµίᾳ γυναικὸς οἶκος εὐπινὴς οὐδ' ὄλβιος → They manage households, and save what is brought by sea within the home, and no house deprived of a woman can be tidy and prosperous

Euripides, Melanippe Captiva, Fragment 6.11
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2")
(CSV import)
 
Line 10: Line 10:
{{Georges
{{Georges
|georg=dē-mōlior, mōlītus [[sum]], īrī, I) herabwälzen, [[nur]] übtr., de me hanc culpam [[demolibor]] (archaist. [[Fut]].), will [[abwälzen]], Plaut. Bacch. 383. – II) prägn., [[gewaltsam]], zerstörend [[herabreißen]], [[nieder]]- od. [[einreißen]], [[schleifen]], [[zerstören]], A) eig.: columnam, statuam, [[simulacrum]], [[signum]], Cic.: domum, Cic.: munitiones, Sall. fr.: propugnacula tyrannidis, Nep.: [[castellum]], Vitr.: si [[tectum]] [[hoc]] insciente [[aut]] per vim [[demolitus]] esset, Cic.: [[quae]] in [[loca]] [[publica]] inaedificata immolitave privati habebant, [[intra]] [[dies]] [[triginta]] demoliti sunt, Liv.: im Bilde, subruit [[haec]] aevi demoliturque prioris robora, stürzt in [[Trümmer]], Ov. – v. lebl. Subjj., [[arcus]] et statuas, aras [[etiam]] templaque demolitur et obscurat ([[entstellt]]) [[oblivio]], Plin. pan. 55, 9. – B) übtr.: si [[quod]] cuique [[privatim]] officiet [[ius]], id destruet (aus seinen Fugen [[reißen]]) ac demolietur, Liv.: demolientes Bacchanalia discutientesque nefarios [[coetus]], Liv.: dem. faciem, [[entstellen]] ([[als]] [[Übersetzung]] [[von]] ἀφανίζειν το πρόςωπον), Hier. in Matth. 6, 16. / Aktive Nbf. dēmōlio, īvī u. iī, īre, Naev. com. 48. Caes. Hemin. ann. 2. fr. 23. [[Varro]] [[sat]]. Men. 591 u. [[Varro]] fr. [[bei]] Diom. 401, 1. Lex. ap. Frontin. aqu. 129, [[oft]] [[bei]] den ICt. u. Eccl. (s. Bünem. Lact. 4, 11, 6. Georges, Lexic. d. lat. Wortf. s. [[202)]]. – [[demolior]] [[passiv]], Lex ap. Frontin. aqu. 129 u. ICt.: übtr., demolitur [[pecunia]], [[Curio]] [[bei]] Prisc. 8, 19.
|georg=dē-mōlior, mōlītus [[sum]], īrī, I) herabwälzen, [[nur]] übtr., de me hanc culpam [[demolibor]] (archaist. [[Fut]].), will [[abwälzen]], Plaut. Bacch. 383. – II) prägn., [[gewaltsam]], zerstörend [[herabreißen]], [[nieder]]- od. [[einreißen]], [[schleifen]], [[zerstören]], A) eig.: columnam, statuam, [[simulacrum]], [[signum]], Cic.: domum, Cic.: munitiones, Sall. fr.: propugnacula tyrannidis, Nep.: [[castellum]], Vitr.: si [[tectum]] [[hoc]] insciente [[aut]] per vim [[demolitus]] esset, Cic.: [[quae]] in [[loca]] [[publica]] inaedificata immolitave privati habebant, [[intra]] [[dies]] [[triginta]] demoliti sunt, Liv.: im Bilde, subruit [[haec]] aevi demoliturque prioris robora, stürzt in [[Trümmer]], Ov. – v. lebl. Subjj., [[arcus]] et statuas, aras [[etiam]] templaque demolitur et obscurat ([[entstellt]]) [[oblivio]], Plin. pan. 55, 9. – B) übtr.: si [[quod]] cuique [[privatim]] officiet [[ius]], id destruet (aus seinen Fugen [[reißen]]) ac demolietur, Liv.: demolientes Bacchanalia discutientesque nefarios [[coetus]], Liv.: dem. faciem, [[entstellen]] ([[als]] [[Übersetzung]] [[von]] ἀφανίζειν το πρόςωπον), Hier. in Matth. 6, 16. / Aktive Nbf. dēmōlio, īvī u. iī, īre, Naev. com. 48. Caes. Hemin. ann. 2. fr. 23. [[Varro]] [[sat]]. Men. 591 u. [[Varro]] fr. [[bei]] Diom. 401, 1. Lex. ap. Frontin. aqu. 129, [[oft]] [[bei]] den ICt. u. Eccl. (s. Bünem. Lact. 4, 11, 6. Georges, Lexic. d. lat. Wortf. s. [[202)]]. – [[demolior]] [[passiv]], Lex ap. Frontin. aqu. 129 u. ICt.: übtr., demolitur [[pecunia]], [[Curio]] [[bei]] Prisc. 8, 19.
}}
{{LaZh
|lnztxt=demolior, iris, itus sum, iri. d. 4. :: 拆。打倒。— jus 强冒律例。枉法。— culpam de se 脫罪。 Demolibor ''pro'' Demoliar.
}}
}}

Latest revision as of 18:15, 12 June 2024

Latin > English

demolior demoliri, demolitus sum V DEP :: throw/cast off, remove; pull/tear down, demolish/destroy/lay waste; abolish

Latin > English (Lewis & Short)

dē-mōlĭor: ītus, 4,
I v. dep. a., to cast off, remove.
I In gen. So only once in a trop. sense: culpam de me demolibor, Plaut. Bac. 3, 1, 16.—Far more freq.,
II In partic., of buildings, to throw down, pull or tear down, demolish (for syn. cf.: deleo, eluo, diluo, diruo, everto, destruo).
   A Lit.: monimenta virum, Lucr. 6, 242; (Lachm. lamenta): domum, Cic. Off. 1, 39: parietem, id. Top. 4, 22: statuas, id. Verr. 2, 2, 67: signum, id. ib. 2, 4, 39: columnas, id. Q. Fr. 3, 1, 1 fin.: munitiones, Sall. H. Fragm. ap. Non. 95, 22; cf. Nep. Timol. 3, 3: deum immortalium templa, Liv. 42, 3.—
   b Of inanimate subjects: arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat oblivio, Plin. Pan. 55, 9.—
   B Trop., to demolish, destroy: aevi prioris Robora, Ov. M. 15, 228: si quod cuiquam privatim officiet jus, id destruet ac demolietur, quid attinebit? etc., Liv. 34, 3: Bacchanalia, id. 39, 16: faciem, to disfigure, Hier. in Matt. 6, 16 (as a transl. of the Gr. ἀφανίζειν τὸ πρόσωπον): terram, lay waste, Vulg. 4 Reg. 18, 25; id. Jer. 51, 2.—Absol.: ubi tinea demolitur, id. Matt. 6, 19 sq.!*?
   a Act. form dēmōlĭo, īre, Naev. ap. Diom. p. 395 P. (Com. v. 48 Rib.); Varr. ib. Lex ap. Front. Aquaed. 129; Lact. 4, 11, 6.—
   b Demolior, īri, in pass. signif., Lex ap. Front. l. l.; Curio ap. Prisc. p. 793 P.; Dig. 7, 4, 10; 41, 3, 23; Inscr. Orell. 3015.

Latin > French (Gaffiot 2016)

dēmōlĭor,¹² ītus sum, īrī, tr.,
1 mettre à bas, faire descendre : signum Cic. Verr. 2, 4, 75, descendre une statue de son socle, cf. 4, 99 ; parietem Cic. Top. 22, abattre, démolir une muraille, cf. Att. 4, 2, 5 ; Off. 1, 138
2 [fig.] détruire, renverser : Ov. M. 15, 228 ; Liv. 34, 3
3 éloigner, rejeter [fig.] : demoliri de se culpam Pl. Bacch. 383, rejeter loin de soi une faute. fut. demolibor Pl. Bacch. 383 || sens passif : Lex d. Frontin. Aqu. 129 ; Curio d. Prisc. Gramm. 8, 19 ; Dig. 7, 4, 10 ; 41, 3, 23.

Latin > German (Georges)

dē-mōlior, mōlītus sum, īrī, I) herabwälzen, nur übtr., de me hanc culpam demolibor (archaist. Fut.), will abwälzen, Plaut. Bacch. 383. – II) prägn., gewaltsam, zerstörend herabreißen, nieder- od. einreißen, schleifen, zerstören, A) eig.: columnam, statuam, simulacrum, signum, Cic.: domum, Cic.: munitiones, Sall. fr.: propugnacula tyrannidis, Nep.: castellum, Vitr.: si tectum hoc insciente aut per vim demolitus esset, Cic.: quae in loca publica inaedificata immolitave privati habebant, intra dies triginta demoliti sunt, Liv.: im Bilde, subruit haec aevi demoliturque prioris robora, stürzt in Trümmer, Ov. – v. lebl. Subjj., arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat (entstellt) oblivio, Plin. pan. 55, 9. – B) übtr.: si quod cuique privatim officiet ius, id destruet (aus seinen Fugen reißen) ac demolietur, Liv.: demolientes Bacchanalia discutientesque nefarios coetus, Liv.: dem. faciem, entstellen (als Übersetzung von ἀφανίζειν το πρόςωπον), Hier. in Matth. 6, 16. / Aktive Nbf. dēmōlio, īvī u. iī, īre, Naev. com. 48. Caes. Hemin. ann. 2. fr. 23. Varro sat. Men. 591 u. Varro fr. bei Diom. 401, 1. Lex. ap. Frontin. aqu. 129, oft bei den ICt. u. Eccl. (s. Bünem. Lact. 4, 11, 6. Georges, Lexic. d. lat. Wortf. s. 202). – demolior passiv, Lex ap. Frontin. aqu. 129 u. ICt.: übtr., demolitur pecunia, Curio bei Prisc. 8, 19.

Latin > Chinese

demolior, iris, itus sum, iri. d. 4. :: 拆。打倒。— jus 强冒律例。枉法。— culpam de se 脫罪。 Demolibor pro Demoliar.